De foto hiernaast is genomen op het evenement Mediawijsheid (mijn verslag) waar de dagvoorzitter Pieter Hilhorst vroeg wie van de aanwezigen zijn nieuws enkel via internet tot zich nam. Ik was een van de weinigen en hoongelach uit de zaal viel mij ten deel. Hoe kon ik toch ooit verwachten goed geïnformeerd te worden door het (grote boze) internet ?
Dit incident is veelzeggend over de aanwezigen. Een grote groep mensen die zo onbekend is met het internet dat ze zich niet kunnen voorstellen dat mensen daar de voorkeur aan geven boven de traditionele media. Een schrijnend gebrek aan mediawijsheid.
Hilhorst zelf had er natuurlijk alle belang bij om deze gedachtengang in stand te houden. Hij is zelf columnist en het business model Hilhorst is erbij gebaat dat het goed gaat met kranten en de papiercultus.
Sindsdien heb ik weer een krant uitgeprobeerd, maar erg bevallen doet het niet. Ik had mijn abonnement op de Volkskrant al teruggeschroefd van langweekend naar alleen zaterdag en de rest online1 maar ik denk dat ik hem helemaal ga opzeggen.
De tijd/kwaliteit-afweging bij kranten is niet meer wat het geweest is.
Vroeger was er niks anders dan jouw krant2 en misschien nog één televisiekanaal. In dat ecosysteem is het vanzelfsprekend om een krant te lezen. Die vanzelfsprekendheid is er nog steeds, niet omdat de realiteit dat vraagt maar omdat mensen slecht reageren op veranderingen.
Het media-aanbod is ontzettend gegroeid zowel lokaal als globaal. De kans dat je iets uit een krant leest is gering. Het aanbod van kwalitatieve gratis publicaties is zo groot3 dat er sites ontstaan met als enige doel om hier een filtering in aan te brengen.
Daarnaast is de kans dat een artikel in een krant kwalitatief goed is ook niet al te groot. Als expert lees ik de berichtgeving over internet en nieuwe media in de kranten en deze is over het algemeen buitengewoon achterhaald en tenenkrommend slecht van kwaliteit. Moet je je voorstellen hoe slecht die artikelen zijn over onderwerpen waar ik geen expert in ben.
Ter illustratie dit bericht van Francisco van Jole over een fout in een artikel in de Volkskrant. Natuurlijk goed dat hij het toegeeft en zo’n fout kan er makkelijk insluipen4 maar er lopen nu wel slecht geïnformeerde weinig kritische volkstammen rond die denken dat Steve Jobs Twittert.
Hoe zou je met die mensen in discussie moeten: ‘Het staat in de Volkskrant5 dus het is waar.’
(Kranten)artikelen die geschreven worden als dialoog en waar mensen op kunnen reageren bieden een goede uitweg uit dit soort problemen. Het samen vinden van kennis en waarheid heeft wel wat. Mijn stukjes worden er beter op als ik me niet opstel als authoriteit maar de bijdragen van anderen verwelkom.
Dat dit grote problemen op het gebied van vertrouwen en authoriteit met zich meebrengt klopt, maar daar zijn oplossingen voor.
Nou is de vraag natuurlijk of ik als ik gevraagd mocht worden om tegen een aardig honorarium af en toe iets willekeurigs in een krant te schrijven, dat zou kunnen weigeren? Waarschijnlijk niet. Het is niet al te moeilijk6 werk wat vast redelijk betaalt en het gepeupel is prima nog wat langer te misleiden.
Daarom is het in het algemeen belang dat kranten doodgaan7 zodat iedereen gedwongen wordt om nieuwe en betere manieren van het beschrijven van de werkelijkheid te creëren.
- Dus ja, ik betaal voor deze kapotte interface. ↩
- Welke krant je las werd vrij nauwkeurig bepaald door de ouders die je had. ↩
- Gesteld dat je een brede interesse hebt en Engels kunt lezen. ↩
- Ik weet ook hoe stukjes geschreven worden. ↩
- Een zogenaamde kwaliteitskrant. ↩
- Sla maar een willekeurige krant open. ↩
- Google doet al zijn best. ↩
Als de inhoud van kranten al zo onbetrouwbaar is, kun je nagaan hoe onbetrouwbaar televisie is. Toch bestaat televisie nog steeds en geloven veel mensen dat wat P. Freriks zegt waar is. Zolang er kortom behoefte blijft aan stukjes die niet helemaal kloppen, zal er ook een markt blijven voor de krant En jij gelooft toch ook niet al die gekke stukjes op internet en dat al die rare internetters iets nieuws toevoegen aan het nieuws?
Ik denk niet dat de behoefte aan stukjes die niet helemaal kloppen bepalend is voor de behoefte aan kranten. Jongeren piekeren niet over het lezen van kranten en de oplages worden steeds kleiner, ik denk dat die behoefte uitstervende is.
Ik denk dat een groot deel van het probleem gaat over die authoriteit en betrouwbaarheid en hoe je dat bepaalt. Je kunt beter het authoriteitsprobleem uit de weg gaan en zeggen ‘Hé, ik doe ook maar mijn best. Als jij het beter weet, zeg jij het dan maar.’
Jeremy Keith haalt een treffend voorbeeld aan:
(Enneh, Court Jester, laat me niet lachen.)
Je wilt toch zeker niet dat het nieuws gemaakt gaat worden door rare internetsnuiters die aan hun berichtjes de tekst `Als jij het beter weet, zeg het maar!?` toevoegen? Ja, kom zeg. Geef mij dan toch maar die berichtjes uit de krant. Beste conclusie: elk medium is onbetrouwbaar: krant, televisie, radio en internet. En niet per se in die volgorde…
Uw hofnar.