Ik stapte vanochtend in in de stampvolle sneltrein op Den Haag HS richting Amsterdam. Ik had niet door tot ik ging zitten, dat Everdien1 naast me zat.
Een grappig toeval en leuk om wat te praten maar als ik ingestapt was via een andere deur dan hadden we elkaar niet gesproken.
Reken maar even uit: Een ontmoeting als deze gebeurt eens per weken/maanden. Je kent honderden mensen waar je wel een gesprek mee zou willen/kunnen hebben. Dus als je meer informatie had wanneer kennissen van je in een trein zitten en waar, zouden dit soort ontmoetingen veel vaker voor kunnen komen.
Diensten zoals Loopt2 bieden dus een manier voor groepen mensen om locatie-gebaseerde serendipiteit te veroorzaken.
Hoe meer informatie we kunnen hebben over elkaar, hoe dichter het internet mensen bij elkaar brengt.
- Zij is één van de paar mensen die ik ken die boeken leest. [↩]
- En er is een vergelijkbare Nederlandse startup die hetzelfde faciliteert. [↩]
Leuke service. Niet dat dat binnen afzienbare tijd in nederland gaat lukken helaas. KPN zij op de laatste mobile mondays dat ze ‘er open voor stonden’ om dit soort gegevens geaggregeerd aan te gaan bieden of in ieder geval tot een standaard te komen maar er straalde weinig enthousiasme vanaf.
Roomware for trains gaat het helemaal worden echter… 🙂
Ik verwacht toch al niks van KPN, dus kunnen ze ook niet gauw teleurstellen.
Ik kwam tijdens Lunch 2.0 iemand tegen die op onafhankelijke locatie informatie een soort Loopt had gebouwd. Ik bedenk me dat het kaartje in de binnenzak van mijn jasje zit: Nulaz.com.
Leuk idee inderdaad, maar ‘het veroorzaken van serendipiteit’? Is dat niet een beetje een contradictio in terminis? En is zo’n ontmoeting niet juist zo leuk omdat je het niet verwacht? Als we allemaal constant van elkaar weten waar we zijn en wat we doen is er weinig verrassends of spontaans meer aan. Slaan we niet een beetje door in het online/mobiel willen aanbieden van onze complete ‘lifestreams’? Zitten we echt te wachten op al die informatie?
Volgende keer als je in de ABC Den Haag bent (die mij trouwens als oud-Amsterdammer aanvankelijk erg teleurstelde), kun je trouwens ook gewoon even twee huizen verderop aanbellen, want daar woon ik tegenwoordig!
Hoi Thomas! (Een groot verschil ja, vooral met de nieuwe winkel in A’dam.) Ik zal eraan denken volgende keer als ik over de Lange Poten loop.
Die vragen zijn er bij elke nieuwe technologie wel gesteld, en het is vast ook goed dat die gesteld worden, maar veel heeft het niet geholpen en dat gaat het nu ook niet doen. Dit lijkt nu vreemd en bijzonder, maar dat wordt ook weer geadopteerd.
‘Technologie’ is alles wat er nog niet was toen je geboren werd, alles dat daarvoor ligt is vanzelfsprekend. Voor een aankomende generatie zijn telefoons, internet en sociale netwerken dat.
Dopplr doet hetzelfde om te zien of je toevallig op reis bent in dezelfde stad als vrienden. De spontaniteit is misschien weg, maar denk aan al die ontmoetingen die je anders nooit gehad had.
Je zou het kunnen zien als creative destruction. De serendipiteit op dit niveau is weg door meer informatie. Misschien krijgen we er op een hoger niveau wel een andere (betere?) serendipiteit voor terug. Maar misschien ook niet, omdat we door al die diensten op een gegeven moment alles van elkaar weten.
Ook al willen we niet leven in zo’n wereld, de dreiging is te ver weg en te vaag en de belofte van vooruitgang is te groot. Er komt geen collectieve actie hiertegen, die komt er al niet voor ‘echte’ problemen.