Ik heb al lang niet over politiek geschreven hier omdat het redelijk suf is en ik het niet bijzonder meer volg. Vroeger keek ik wel een stapel actualiteiten en journaals per dag, maar sinds ik geen tv meer heb komt het er niet meer zo van. Dat is zeker niet erg, dit is zeker een beter leven.
Alleen ik erger me meer en meer aan Wilders en naar blijkt ben ik niet de enige. De politiek heeft geen antwoord (behalve D’66 een beetje met Pechtold). De meeste mensen die ik ken zijn niet politiek actief, maar die vinden het ook allemaal van de zotte en verschrikkelijk dat er mensen bestaan die op de PVV stemmen.
Er is inhoudelijk veel over te zeggen over hoe verwerpelijk de standpunten zijn en hoe de politiek zich beweegt in reactie1. Daar ga ik het nu niet over hebben. Ik vind het interessanter om te zien dat er in feite al een cordon sanitair is gevormd in de samenleving en dat dat tegenproductief werkt.
Zo zag ik vanochtend via @jaapstronks een bericht op Prettige Voortzetting over een motie van wantrouwen tegen Wilders.
Prettige Voortzetting is een goed initiatief. Journalistieke media zijn over het algemeen teveel bezig met de waan van de dag en te weinig met reflectie, feiten controleren en teruggrijpen. Een weblog wat alle uitlatingen van Wilders (of om het even welke politicus) fileert kan een bijzonder waardevol middel zijn. Vergelijk het bijvoorbeeld met PolitiFact die Obama’s beloftes bijhoudt en een Pullitzer heeft gewonnen.
Over die motie ben ik een stuk minder positief en ik schoot tegen Jaap ook uit mijn slof. Dat verdient uitleg dus daarom schrijf ik dit.
Zoals ik al schreef is er een feitelijk cordon sanitair namelijk dat niemand iets te maken wil hebben met Wilders, mensen die op Wilders stemmen en de bijbehorende standpunten. We vinden het allemaal heel erg maar we blijven lekker zitten in de ivoren toren van onze linkse kerk.
Deze motie van wantrouwen doet precies dat: preken voor eigen parochie2. Het is hartstikke leuk maar je bereikt er niks mee3. De motie gaat niks veranderen aan de standpunten van de mensen die op Wilders stemmen en hij gaat denk ik ook niet veel invloed hebben op de mensen die erover denken om op Wilders te stemmen.
De mensen die nooit op Wilders zouden stemmen vinden de motie geweldig en ‘steunen hem van harte’ maar die gingen toch al niet op Wilders stemmen. Je kunt je een beetje op de borst kloppen maar je negeert de realiteit en je schiet niks op.
Wat is dan de oplossing? In gesprek te gaan met Wilders zelf en met de mensen die op hem stemmen lijkt me het beste idee. Wilders ontloopt het debat vaak omdat hij dan door de mand valt4. In gesprek met PVV-stemmers zullen die vaak nog sneller door de mand vallen. Maar daarmee bedoel ik niet dat je erop moet gaan staan dat je gelijk hebt. Onderken liever dat er echte problemen zijn máár dat die niet worden opgelost door de maatregelen van Wilders.
Dat zal niet makkelijk zijn. Ik heb het PVV-gelul in de trein een half uur mogen aanhoren en dat soort mensen gaat niet luisteren naar moties van wantrouwen of andere onzin. En wat het cordon betreft, dat is door onszelf opgelegd in de zin van ‘wij willen niks met dat soort mensen te maken hebben.’ Ja, PVV-stemmers zijn over het algemeen vieze nare onontwikkelde mensen5 maar het zijn wel mensen.
Als je echt serieus bent over het ‘probleem Wilders’ dan begin je een beweging die tot doel heeft om te praten met hem en vooral met zijn aanhang en ze te betrekken bij de oplossingen van de problemen. Dat lijkt me moeilijk maar op de langere termijn zinniger. We kunnen de boel ook negeren maar gezien wat er met de PvdA gebeurd is, is dat misschien niet de beste strategie.
- Iemand anders zou een stukje kunnen schrijven over hoe zeer de PvdA een hele grote groep mensen in de steek heeft gelaten. [↩]
- In die ivoren toren van die links kerk, jullie begrijpen het wel… [↩]
- Een probleem waar ik bij GroenLinks vaker last van had. [↩]
- Bijvoorbeeld ongenadig hard op bij Hard Talk. Meer en recentere fragmenten welkom in de comments. [↩]
- Die twee vrouwen in de trein waren dat zeker. [↩]
Ik had dit precies laatst toen ik met iemand zat te praten over Wilders en het feit dat hij de UK niet in mocht. Ik zat uit te leggen dat ik het belachelijk vond dat dit werd gedaan en dat niemand in NL hem heeft ondersteund. Wilders is en blijft per slot van rekening een door het publiek gekozen vertegenwoordiger wat betekent dat hem negeren gelijk staat aan zijn volgers negeren, wat uiteindelijk hopeloos ineffectief is. Wat ik dus van jou begrijp is dat dit in NL ook gebeurt door de hele politiek in Den Haag, wat zijn aanhang alleen maar versterkt.
De humor ontstond bij mij op het moment dat die persoon uit mijn opmerking opmaakte dat ik net als hem een PVV stemmer was. Ik heb hem meteen rechtgezet en uitgelegt dat ik vrijheid van menings uiting ondersteun, maar dat dit soort radicalisime vanuit geen enkele richting enig nuttig effect heeft. De volgende 30 minuten heb ik geprobeerd bij te brengen wat er allemaal mis is met Wilders en zijn (niet Wilders, maar die persoon) beeld van Nederland. Je kan je voorstellen dat dat redelijk tevergeefs was.
Volgens mij is het puur een marketingprobleem.
De man roept niks verrassends, en zijn oplossingen zijn non-oplossingen, dus met hem praten zal niet heel productief zijn. Het gaat ook niet om Wilders, het gaat om de problemen die leven bij zijn achterban. Als je hun stemmen wil aantrekken, moet je in heldere taal kunnen uitleggen dat je oplossingen hebt.
We moeten allereerst af van al die fatsoens-spasmen. Dat je als arbeider bang bent dat iemand uit Oost-Europa je baan af komt pakken, dat moet gewoon bespreekbaar zijn. Je hebt er niks aan om een stel fatsoensrakkers het debat in te sturen met teksten als “Wat is er mis met een eerlijke Pool?”. Dat is niet het punt. Het punt is, zijn er straks banen, en ga jij dat regelen voor ons?
Ze zouden er de reclameafdeling van Nike of Coca-Cola op moeten loslaten, die begrijpen tenminste hoe ze mensen moeten bereiken…
Heb jij wel eens met een ‘arbeider’ gepraat en geprobeerd dat soort dingen bespreekbaar te maken? Denk je dat het gemakkelijk gaat zijn? Dat is het punt wat ik boven probeerde duidelijk te maken.
Ja tuurlijk, ik zit ook wel eens in een trein 🙂
Ik zeg niet dat het makkelijk is, ik zeg dat het een marketingprobleem is. De gevestigde partijen halen hun neus op voor propaganda, volksmennerij, populisme – hoe je het maar wil noemen. Daar zitten ze mee in de knel, niet met Wilders.
Verder ben ik het grotendeels met je eens. Inderdaad, een motie van wantrouwen vestigt alleen maar aandacht op de man, en negeert de zorgen die blijkbaar leven. Ik wilde alleen de helft van je oplossing weglaten – praten met de achterban: ok. Praten met Wilders: mist het punt.
(Vanwaar trouwens die aanhalingstekens?…)
Als je met Wilders praat dan kom je achter heel veel non-oplossingen en zwalken. Daarom lijkt het me zo nuttig (en daarom doet hij het zo weinig).
Het woord arbeiders heeft een connotatie met nogal wat dedain in sommige kringen.
Dat was precies de reden die ik al vermoedde… een goede illustratie van wat ik bedoelde met het fatsoensprobleem. Iets wat je in veel sterkere vorm elke keer ziet met PVV’ers in TV-debatten: dan zeggen ze iets “ongepasts” (meestal valt het best mee wat mij betreft) en zijn alle opponenten uit oprechte verontwaardiging helemaal van hun stuk gebracht. Niet handig, want dat kost punten bij de kiezer.
Al die kiezers zijn bang dat “de Polen onze banen afpakken”, en dat we “onze eigen identiteit verliezen (en straks ook een Sharia hebben)”, etc etc. Alle andere partijen spreken daar op kousevoetjes over, bang om iets ongepasts op te merken…
Verder denk ik wat het aangaan van het gesprek betreft: het gaat er niet om dat hij zwalkt, en het gaat er niet om dat hij geen oplossingen heeft (dat is overduidelijk, en toch blijven de kiezers op zijn hand). Het gaat erom of je zelf een aansprekend verhaal met aansprekende oplossingen hebt.