Shirky schreef pas zijn anatomie van het nieuws in: “Rescuing the Reporters” waarin hij een krant ontleed in nieuws en restmateriaal en dan ook nog dat nieuws splitst in zelf-gemaakt en uit andere bronnen afkomstig.
Het leek me boeiend om dat hier ook te doen, dus kocht ik afgelopen vrijdag twee gedrukte exemplaren van nrc.next en wegens tijdgebrek knipte ik ze dinsdag aan stukken.
Ik kwam daarbij wat interessante dilemma’s tegen. Wat Shirky hard nieuws noemt komt voor, maar daarnaast staat er in onze kranten ook veel lifestyle-achtig achtergrond materiaal. Het is dus een beetje onduidelijk in sommige gevallen waar dat bij zou moeten.
Maar hier eerst even de resultaten van mijn steekproef:
| nrc.next totaal | 103g | 100% |
| Advertenties | 19,5g | 19% |
| Anders | 37,5g | 36% |
| Nieuws | 46g | 44% |
| Nieuws uit eigen productie | 34g | 33% |
Ik vind dat er nogal wat dingen in staan waarvan ik vrij zeker weet dat het niet behoort tot de ‘iron core of news’ zoals een stukje over de inhoud van het kerstpakket, wat over freefighting, een pagina grote illustratie en een dagboek van wat politici in Suriname. Als ik die weglaat, dan hou je 18,5g (18%) stricter nieuws uit eigen productie over.
Het is de vraag of we hier dezelfde conclusies uit kunnen trekken als Shirky doet voor zijn krant. Maar zijn betoog dat er weinig origineel nieuws is en dat de verslaggevers gered kunnen worden in non-profit instanties is misschien zo gek nog niet.
Kranten maken een herdefinitie door offline en online en de hoeveelheid écht eigen nieuws wordt minder. Wat ze dan wel doen: becommentariëren van nieuws op blogs, smaakgids zijn voor mensen met weinig tijd, lifestyle magazine spelen. Daarnaast wordt er strak gestuurd op de kosten en weinig geïnvesteerd in digitale infrastructuur vanwege het korte termijn-winstoogmerk. Terwijl het volgens sommigen niet eens zó slecht gaat met de krant.
In ieder geval kan ik hier nog wel veel over schrijven maar ik ga zaterdag op vakantie en bewaar het voor volgende posts. De gegevens van het verknippen wilde ik alvast publiceren.
Kijk, da’s nog eens grondig.
Niet zo lang geleden gaf ik een college aan een reeks studenten journalistiek (http://www.fondspascaldecroos.org/index.php?page=485&detail=2373) Ik begon de les door de twee Vlaamse kwaliteitskranten stuk te knippen en te filteren op authentieke buitenlandberichtgeving. Dat zijn dus berichten die door correspondenten geschreven zijn, niet door persbureau’s, niet door mensen op de redactie. Alleen de sportpagina’s konden het totaal wat opkrikken doordat het Belgische voetbalteam die dag in Belgrado speelde. Saldo: 8 procent. De rest is persbureaudiarree, lifestyle-nonsense, reclame, opinie, nog meer opinie of groot fotowerk.
Vroeger las ik rustig uren de krant. Sinds ik als journalist werk kan ik dat al niet meer. Ik kijk eerst waar het vandaan komt, dan pas lees ik het. Veel succes met het knipwerk! En als het onderwerp je echt aan het hart gaat, koop: ‘Flat Earth News’ van Nick Davies.
Alper,
Aan de ene kant een mooie vingeroefening, aan de andere kant is je uitgangspunt een vreemde. Jij suggereert dat een krant over de ‘iron core of news’ moet gaan. Maar is dat wel zo? Dat vind jij kennelijk als niet-lezer (althans, dat leid ik af uit het gegeven dat je geen krant thuis krijgt maar moet gaan kopen). Het gaat er toch om wat de lezers of potentieele lezers verwachten en willen? Misschien willen die wel graag freefight berichten in combinatie met nieuws. Of willen ze juiste nieuwe inzichten ipv nieuws? De krant moet meegroeien met de behoefte van zijn publiek. Omdat een krant vroeger over nieuws ging hoeft dat nu niet zo te zijn. Sterker nog: daar is bijv internet veel beter in. Oftewel: je moet na je vakantie echt nog even doorschrijven 😉 !
@Erwin:
Ik ben geen krantenlezer WANT ik lees graag breed en kwalitatief diep nieuws.
Waar het hier om ging en bij Shirky was nu juist het aandeel hard nieuws in de krant en hoeveel plek er nog is voor dat soort journalisten (zie ook het commentaar van Olaf voor de aspirant buitenlandcorrespondent). Die andere content is redelijk inwisselbaar.
Ik schrijf verder ook dat de rol van de krant verandert inderdaad ook door de veranderende behoefte van de lezer. Daar is genoeg over te zeggen maar dat is inderdaad voor een volgend stukje.
“Ik ben geen krantenlezer WANT ik lees graag breed en kwalitatief diep nieuws.”
Het is echt onzin om te beweren dat er in kranten nergens breed en kwalitatief diepe verhalen staan. Ik vind dat je met zo een versimpeling van de werkelijkheid vloekt met de man van de diepgang zoals je jezelf beschrijft.
“Waar het hier om ging en bij Shirky was nu juist het aandeel hard nieuws in de krant en hoeveel plek er nog is voor dat soort journalisten (zie ook het commentaar van Olaf voor de aspirant buitenlandcorrespondent).”
Ik denk dat de waarde van hard nieuws zwaar overgewaardeerd wordt. En eigenlijk voornamelijk door journalisten. Ontwikkelingen en grote lijnen zijn uiteindelijk veel belangrijker dan nieuws en nieuwtjes.
“Die andere content is redelijk inwisselbaar.”
Nee, nieuws is juist inwisselbaar en maar drie seconden uniek. Dat is juist het probleem. Ze blijven zich teveel richten op iets met zeer beperkte waarde.
Zo, verder na je vakantie 😉
@Erwin: Er staan uiteraard kwalitatief diepe verhalen in. Maar Nederlandse kranten zijn noodgedwongen bijzonder beperkt in schaal en scope wat betreft hun nieuws.
Een goed voorbeeld van het niet inwisselbare nieuws waar ik het over heb is bijvoorbeeld het 5-delige verhaal van de New York Times verslaggever die gevangen genomen was door de Taliban. Uniek, hard en diep nieuws wat niemand op die manier kan overnemen.
En zeg nou niet dat je een reportage over freefighting niet net zo goed kunt inwisselen met een stukje over Zumba of over fixed gear fietsen of over koe-knuffelen ofzo.
Je Taliban voorbeeld is zo’n uitzondering, daar kun je geen kranten op drijven. Dat soort verhalen komt bijna niet voor.
En verder nogmaals: het gaat er niet om wat jij belangrijk vindt (freefighting of niet) het gaat om wat de kopers vinden. Niet dat ik veel hoop voor kranten heb, maar dat is weer heel wat anders. Weltrusten! 😉
Mooi experiment. Ik herinner me dat we dat bij maatschappijleer ook een keer hebben gedaan. Alleen zou ik nou juist voor dit experiment niet de nrc.next hebben genomen. Die is toch juist niet gepositioneerd als ‘nieuws’ krant?
@Ton: De next is wel de enige krant die in mijn omgeving gelezen wordt. Of het dan een nieuwskrant is of niet, maakt dan niet zoveel meer uit denk ik.