Month: December 2009

Developers are so important

Of course I agree with this article: “Why front-end developers are so important to the future of businesses on the web” pleading for t-shaped webdevelopers being treated as such. Though that would seem like a fairly obvious point.

I take it as a given to only collaborate with people who have very broad skill sets and who are great at communication, though people who can do all of the things in this list are very rare:

  • up-to-date knowledge of available and emerging technologies
  • extensive experience of implementing de facto web standards and programming patterns
  • database configuration and data manipulation
  • implementation across multiple platforms and legacy software applications
  • provisioning for mobile devices
  • data aggregation
  • graphics sourcing and creation
  • search engine optimisation (SEO)
  • a thorough understanding of the aesthetics and parameters of designing for the web

    • Carvill goes on to lump most of the UX profession’s skills into this set which seems to me to be something of a hard sell because people with all of these skills are even rarer. I am one and I know a handful of them. Many of the people who can do this are either in startup life or working for themselves in some other way because their abilities do not easily fit into the conceptual cubicles offered by corporate life.

    Business relevance

    The web is the most important business asset any company will have and they’d better get ready for it. Outsourcing your issues is rarely the answer unless you’re willing to enter in a long term relationship with a firm and build the entire stack on open standards, so when the relationship sours it does not turn into a choke hold.

    Good businesses realise what an asset they have in their front-end web development team, and welcome their input into the product development process.

    If this is what good businesses do, —which I believe— how many good business do we have? Being good right now may not be the most important criterium, but how many businesses have a coherent vision on their web strategy to move forward to a better situation?

    The other thing that stood out to me was:

    Even better businesses have a User Experience team which encapsulates all those values, skills and judgements necessary to make great websites.

    If having a UX team is not a given in this day and age, then the article starts to make a lot more sense.

    Future

    Like Carvill says, knowing your value and receiving the recognition for that can be two widely different things. I very quickly got fed up with railing against existing infrastructures and arbitrary corporate structures. The way forward for me is making cool new stuff in ad-hoc collaborations with nice people for money and fame.

    Principles, solutions, measures, recommendations from Taleb for our money

    Yet another discussion about banks regarding the Huffington Post call to remove your money from the major American banks. There is in fact no reason why your money should be managed by a multinational public corporation (and many reasons why it shouldn’t). It is partly why my banking is handled by the Rabobank, a cooperative banking institution.

    Keeping money safe is not rocket science and can be done perfectly on a local (city/province) scale with proper safeguards and insurance. Matt Mullenweg also wrote a post about how he would improve the state of banking using common (web) sense.

    For the discussion I was looking for Nassim Nicholas Taleb’s recommendations for not getting out of this crisis, but making sure it never happens again. I had a hard time finding them with Google, but they’re in a PDF on Taleb’s site Fooled by Randomness.

    I don’t think we can read these principles often enough (at least until they are implemented by our legislators), that is why I have taken the liberty to copy out the headlines here from the PDF1:

    1. What is fragile should break early while it is still small.
    2. No socialisation of losses and privatisation of gains.
    3. People who were driving a school bus blindfolded (and crashed it) should never be given a new bus.
    4. Do not let someone making an “incentive” bonus manage a nuclear plant – or your financial risks.
    5. Counter-balance complexity with simplicity.
    6. Do not give children sticks of dynamite, even if they come with a warning.
    7. Only Ponzi schemes should depend on confidence. Governments should never need to “restore confidence.”
    8. Do not give an addict more drugs if he has withdrawal pains.
    9. Citizens should not depend on financial assets or fallible “expert” advice for their retirement.
    10. Make an omelette with the broken eggs.

    These are only the headlines. Be sure to read the full recommendations in the PDF.

      1. PDF is bad. [↩]

      Het gebrek aan kaizen in het openbaar vervoer

      Ik schreef hier al eerder dat de ov-chipkaart kut1 is. Het is nog steeds kut.

      Trage poortjes

      Hier moet ik even een filmpje van schieten om het voelbaar te maken. Er staan tijdens de spits rijen voor de poortjes. Op station Amstel blokkeren groepen mensen de roltrappen boven op de perrons omdat ze daar in- en uitchecken (wat niet de bedoeling is). En de poortjes zijn gewoonweg niet snel genoeg.

      Je kunt niet op spits-snelheid door een poortje heen lopen. Als ik dan probeer om het poortje open te beuken krijg ik een grote bek van de beveiliging die natuurlijk ook niet beter weet.

      Woud van poortjes

      Laatst kwam ik met de trein aan op Amstel en wilde toen overstappen op de metro. Inderhaast kon ik niet de juiste terminal vinden of lukte het chippen niet. Gevolg is dat ik bij het uitchecken bij de metro vervolgens €4 kwijt was.

      In- en uitchecken bij het overstappen is een ronduit achterlijk ontwerpfalen en legt de complexiteit bij de gebruiker. Een gigantische no-no in user centered design. Verbeterscenario: je checkt op één plek in en ergens anders uit en het systeem berekent zelf de goedkoopste route tussen die twee punten en brengt dat in rekening.

      Een automatisch betalingssysteem moet minder werk opleveren voor eindgebruikers, niet meer.

      Forest of Terminals

      GVB-formulier

      Nu wil ik die €4 terugclaimen bij de GVB (meer uit principe dan wat dan ook). Nu is het al bizar dat dat bij de GVB moet en niet bij de centrale betalingsafhandelaar: de ov-chipkaart.

      Bij het GVB moet je een PDF-formulier downloaden, uitprinten en terugsturen. Als je ze opbelt, willen ze je wel een formulier met antwoordenvelop toesturen2.

      De transactie waar het om gaat kan ik op ov-chipkaart.nl nog steeds niet zien. Daarvoor kreeg ik van GVB het nummer van TLS3 0900-09804 zodat ik met hen kon bellen over de website. Die website is zó slecht, dat het goed zou zijn als iedereen dat nummer belde over de website. Misschien dat ze er dan iets aan doen.

      Kaizen

      Het is niet erg dat dit allemaal niet perfect is gelukt in de eerste poging. Het is een complex proces en de eerste versie is redelijk goed gelukt. Het systeem heeft geen grootschalige outages gehad, en saldo opladen en reizen met de ov-chipkaart werkt.

      Het is wel erg dat de ontwikkeling nu compleet gestagneerd is en er niet geluisterd wordt naar gebruikerswensen. Er was een forum waarop mensen hun ideeën, wensen en bezwaren kwijt konden, maar de terugkoppeling daar was bijzonder slecht en het is nu ook opgeheven5.

      Het neerzetten van een ov-chipkaart is het begin, daarna begint een continu proces van kaizen, van het verbeteren van de dienstverlening, en het beter aanpassen aan de gebruikerswensen. Dat is de enige manier om een gebruiksvriendelijk systeem te krijgen en te houden en dat is toch wat we willen?

      1. Excusez le mot, maar er is geen ander wat de lading zo goed dekt. [↩]
      2. Ik doe niet meer aan printen of aan postzegels. [↩]
      3. Nog een TLA. [↩]
      4. Dit nummer kost ook nog een schandelijke 10 cent/minuut en ze verbreken direct de verbinding omdat het ‘erg druk is’. [↩]
      5. Wij hebben ook een aanbod gedaan om een workshop te organiseren met techneuten en ontwerpers om de huidige stand van zaken te verbeteren en innovatieve diensten bovenop de ov-chipkaart te bouwen. Nooit meer iets van gehoord. [↩]

      Necessities for digital magazines

      Ben Hammersley poses the question which has been on my mind for a while (tweet) now after seeing the various concept demoes of rich magazines on high resolution tablets.

      There have been a couple of these concepts floated around recently among which the digital Sports Illustrated and the Mag+ demo for Bonnier:

      Mag+ from Bonnier on Vimeo.

      These magazines with rich media and builtin games and other interactions look great, but who’s going to make them? From what I know assembling a publication is an efficient but quite messy proces. It gets the thing out the door before the deadline, but not much more.

      The web part of the publication is usually bolted on and content is copy pasted from one into the other usually to the detriment of the web versions. And now we need to add another layer of richness somewhere inside this flow?

      Like Hammersley says digital publications are just a symptom of a bigger problem. And the bigger problem of assembling such a magazine is just part of the transition from the old process of creating, assembling and publishing print media to the new way of doing things.

      Device capabilities

      Of course everybody is waiting for Apple’s tablet offering which will most likely set the industry standard, but imagining what a flat high resolution interactive tablet will look and work like, is not too difficult. A (multi-)touch screen, some hardware buttons, network connectivity and HD image and video display. Do you need much more?

      Using that hardware to reimagine the concept and use of a magazine including its more indirect properties such as coffee table displayability, spine information etc. are what Jack Schulze talks about in the Mag+ video by BERG.

      Toolmaker and platform

      Being a more technically inclined1, I’m very interested which platform will be used for these publications. Right now two obvious contenders would be:

      • A Flash/AIR version which is not very hopeful from an openness point of view. And also what we’ve seen from the current Flash web magazines and applications, the user experience will probable be nothing to write home about (page turn animations anybody?).
        If the current state of Flash on the iPhone is an indication, Apple will not allow this.
      • A HTML5 version which seems a very likely contender. Apple is already pushing this hard for advanced stuff using HTML5 on the iPhone and with a similar sprinkling of Webkit specific extensions it should be more than possible to deliver the experiences enivisioned in these prototypes.
      • Native applications seem too cumbersome for the publication release cycle and building a CMS-like solution for digital magazines in a native language yields the same problem: how to markup the magazine in the CMS? Which would result in a more or less complex markup language (such as HTML).

      Adobe probably already has tools that make it ‘easy’ to create rich publications from their existing publication tools such as InDesign and Flash though I can’t find anything about such tools except this news release on a collaboration with Condé Nast. If I go to Adobe.com, there’s nothing about what I can do to ready my business for this transition.

      It seems that there is a big opportunity for new toolmakers working from agile principles and using open standards to create the authoring and collaboration environments for the publications of the future.

      What’s also interesting is how much of the magazine will be downloaded offline (like the podcast, App Store model) and how much of it will rely on a web connection. And how big will a Sports Illustrated filled with high res images and HD video be? Probably more than 1G. How does that impact your immediate reading experience?

      Photo-/Videographers

      Another thought is that because most of the publications are not as space constrained as print media, they can allow much more space for beautiful photography and video material (as the Sports Illustrated issue does). Depending on the compensations paid, the increased demand could at least herald an interesting new age for professional photographers.

      Future

      I’m interested in what Hammersley will write as a solution to all this. I have no experience in print and am writing this as a bystander with an interest in the web.

      1. And interested in open platforms. [↩]

      Opleving van de privacy

      Een bijzonder sterk artikel een tijdje terug op Binnenlands Bestuur dat eigenlijk een soort voorbode was van deze opleving van de privacy: “Iedereen verdacht” door Martijn Delaere (via).

      Gelukkig is Bits of Freedom op stoom en aan het uitbreiden en wordt er aan de linkerzijde van het politieke spectrum nu eindelijk geluisterd. Politiek links staat vanzelfsprekend aan de goede kant, maar privacy was tot op heden geen prioriteit en kennis van het internet schaars.

      In de privacy-discussie lopen heel veel dingen door elkaar. Er worden nu meer gegevens dan ooit vastgelegd, zowel door ons, onze vrienden1, bedrijven en overheden. Bruce Schneier maakte hier pas een aardige classificatie van bínnen een sociaal netwerk wat niet veel uitmaakt aangezien elk sociaal netwerk de ambitie heeft om het gehele internet te gaan vervangen.

      De kans is nul dat deze gegevens niet gaan lekken of gecombineerd gaan worden2. Het niet permanent vastleggen van deze gegevens en mensen de controle geven wat ze ermee doen, is de enige manier om in de toekomst een milde vorm van privacy te bewaren.

      Die controle is niet alleen goed voor onze privacy. Veel gegevens waar we normaal niet bij kunnen zouden we zelf kunnen gebruiken om onze levens beter in te richten. Pleidooi bij Freek Bijl:

      Er is nog een andere dimensie, er is data die niet door ons maar door onze acties wordt gegenereerd, publieke data ofwel over ons vastgelegd in databanken van anderen (Bank, Albert Heijn, OV-chipkaart) ofwel data gemaakt in opdracht van ons allen (begrotingen, schoolinformatie, openbaar vervoer etc.).

      De data die we zelf genereren hebben we meer en meer de beschikking over, maar de data die dagelijks ontstaat in interacties met derde partijen, vaak niet. We moeten toe naar een wereld waarin het vanzelfsprekend is dat je daar ook bij kunt. Ten eerste om te weten wat er wordt vastgelegd (en dat te kunnen verwijderen), maar ook om onze levens en onze wereld makkelijker en handiger in te kunnen richten.

      Als we onze APIs krijgen en er komen mooie toepassingen dan ontstaat er een win-win situatie. Gegevens die je zelf nuttig in kunt zetten, zul je niet laten wissen en daarmee is het bedrijf dat ze verzamelt ook weer blij.

      (Onsamenhangend bericht uit wat eigenlijk een linkdump van de eerste link had moeten worden.)

      1. De nieuwe foto’s van feature van Flickr is soms redelijk confronterend of temminste een aardige wandeling terug in de geschiedenis. [↩]
      2. Net zoals het uitwisselen van muziek en films makkelijker dan ooit is, geldt dat ook voor het uitwisselen van persoonsgegevens. [↩]

      Onrealistische en onwenselijke maatregelen

      In een vergelijkbaar filmpje zoals je ze ook voor je film ziet wanneer je legaal DVDs koopt/huurt, komt er weer een stukje propaganda van de entertainment-industrie:

      Er valt veel te zeggen in deze discussie maar vast staat dat het letterlijk onmogelijk is om het delen van bestanden te voorkomen zonder een (digitale) politieagent bij elke computer neer te zetten1. En dan nog is het onbegonnen werk.

      Waar het mij om ging: Op een gegeven moment zegt iemand in het filmpje dat het zonde is dat er een generatie leert dat je niet hoeft te betalen voor content. Dat lijkt me wel meevallen. Ten eerste zijn mensen best bereid te betalen voor gemakkelijke toegang tot online media wanneer dat mogelijk is (die opties zijn nu extreem beperkt) en is downloaden vooral de toevlucht van mensen met meer tijd dan geld (en die gingen toch al niet betalen). Jongeren leren nu al dat content gratis kan zijn van televisie en de gratis kranten die overal verkrijgbaar zijn.

      Het lijkt me veel erger nog als er in de toekomst een generatie ontstaat die het normaal vindt dat alles wat zij doen online en offline (wat bijna niet meer bestaat), vast wordt gelegd. Dat ze dat accepteren en dat ze zichzelf censureren om binnen dat keurslijf niet al teveel op te vallen.
      We weten dat dit soort gegevens te lang worden bewaard en dat ze uiteindelijk lekken, misbruikt worden of als basis dienen voor foutieve vervolgingen. Willen we dat toekomstige generaties aandoen?

      1. Zie bijvoorbeeld ook Martijn van Dam vorige week over de onhaalbaarheid van het download verbod. [↩]

      NextMuni — Wanneer komt de volgende tram?

      De vervoersmaatschappij van San Francisco geeft de voorspelde aankomsttijd van het volgende voertuig op een willekeurige halte vrij in een handig XML-formaat. Daarmee kun je leuke dingen bouwen, zoals bijvoorbeeld een horloge wat de volgende tram aangeeft.

      In Amsterdam leven we in vergelijking nog in de Middeleeuwen. Daar zit ik buiten de Coffee Company in de vrieskou mijn espresso te drinken om de lijn 4 aan te kunnen zien komen.

      In gerelateerd nieuws: gegeven goede data, kun je ook hele vette displays maken. Zoals dit live project-overzicht bij een bureau op een muur geprojecteerd.

      Dit zijn dingen waar ik elke dag mee te maken heb en ik wil ze met plezier helpen beter te maken. Ideeën en suggesties zijn welkom in de commentaren.

      UX Book Club Amsterdam #1

      Tuesday, December 8th, we had the first issue of the UX Book Club Amsterdam chapter.

      Dirk Geurs and myself along with Bart Schoenmakers had seen the runaway international success of UX Book Clubs and wondered why there wasn’t an Amsterdam edition yet. I visited the Zuid-Holland edition organized by Jeroen van Geel when I was still living in Delft and that was definitely a lot of fun.

      Because it’s an open source initiative, having this itch means you get to scratch it yourself. So we got cracking. We rounded up some interest (thanks Peter Boersma), made a page on the wiki and one on LinkedIn (Join the LinkedIn Group if you want to participate!) and got it underway.

      One hurdle (or maybe I should call it an advantage) is that because none of us can provide a location1, we need somebody in the book club to sponsor every event. This is some extra work but it also adds some variety to every event. Also, if you want to participate and your office has room to spare to have 10-15 people talk about a book for an hour or two, get in touch!

      The event

      The first event was graciously hosted by Stijn Nieuwendijk from valsplat. An awesome user research (very important!) firm based in Amsterdam.

      The first book the group chose to read was “The Back of the Napkin” by Dan Roam about clarifying ideas and solving problems using simple drawing and visual methods.

      There was food (though we shouldn’t count on this in the future):
      Food!

      There was discussion:
      Book Club Discussion

      And there were back of the napkin sketches, this one depicting the UX Book Club process:
      UX Book Club Flow

      The discussion was too wide spread and far to summarize coherently, but I think I can try a one paragraph version:

      The main concensus was that The Back of the Napkin was not a complicated but still quite a good book with some simple methods to use drawing and visual problem solving in a business context. For UX practitioners who are already well versed with visual methods, drawing and dealing with large amounts of information, the techniques laid out in the book may be overly familiar. I still thought it was nice to have everything laid out in a coherent framework. All in all an interesting book, but more suited for our non-visual colleagues.

      Looking forward

      The event being a success we are now looking forward to the next one. It’s not a very difficult event to organize (though it is a lot more work than you would suspect) but having one under the belt can only make the next one easier and better. We now already have a venue for the next event (to be announced shortly) and will be starting the book choice.

      For the book choice we are still looking for a method that will ensure enough interest so that the people voting for the final book will also be present for the event.

      So stay tuned, watch the LinkedIn group and I hope to see you at a future UX Book Club.

      1. Though my office situation has changed very recently. [↩]

      Where is the money?

      Last week I trod off to Haarlem along with most of the usual suspects for the Rethinking Media event: “Show me the Money” organized by Dutch Media professionals. Along with the people from the Dutch online scene, there were a lot of professionals from the media industry present which proved to be an interesting mix1.

      I had been interviewed for this event a couple of weeks earlier talking about how TipiT could be a business model for new online media initiatives. Video (in Dutch):

      Alper Çugun (TipiT.to): Micropayments werken als je maker webcontent kent | Show me the Money #2 from Mediacontainer on Vimeo.

      It was a nice event, with some very interesting keynotes. A lot of fun was to see a large part of the Mediaminds together for a live taping of the podcast:
      Mediaminds Panel

      Matt Thompson had a great talk:
      Matt Thompson

      But I would recommend you watch the video for Chris Thompson’s talk (twitter) about the Guardian Platform. The things they’re doing there are really very inspiring:
      Chris Thorpe

      My biggest takeaway from these industry events is that the industry is in nowhere near as bad a shape as they claim to be. The whole ‘the media is dying’ thing is mostly fear mongering. Money is still being made in the media industry, just not the same ridiculous amounts as they used to make and not wholly by the same people. I understand that this may upset some incumbents, but it’s not the disaster it’s made out to be.

      1. Interesting proof that an event with a lot of suits can also be pretty clued in to what’s happening. Michiel Bicker Caarten’s chairing of the event was sharp and clueful. [↩]