Joi Ito 2010 SXSW Talk on Prezi
Joi Ito is niet zozeer een man, maar een beweging. Hij leidt, stuurt en overal waar hij komt heeft hij veel gelijkgestemden. In dit tijdslot wat in het programma alleen maar Joi Ito Presentation heet omdat hij nog geen naam (en ook geen presentatie of verhaal) had vult hij in zijn eentje een uur met een samenhangend verhaal en vele anekdotes uit zijn leven als wereldreiziger en cultuurproever.
We hadden altijd al complexiteit maar nu het met elkaar verbonden wordt moeten we ermee omgaan. Elke cultuur heeft lagen en lagen van eigen idiosnycratische details die anders werken dan je verwacht. De enige manier om complexiteit aan te pakken is decentraal.
Joshua Ramo schreef “The Age of the Unthinkable” dat gaat over deze culturele complexiteit.
Hezbollah werkt gedistribueerd en bevat heel veel slimme mensen die geen andere kansen of perspectieven hebben. Daarom zijn ze zo goed.
Om de problemen van de wereld en internationale betrekkingen op te lossen moeten we zorgen voor non-lineaire veranderingen.
McGonigal‘s spel: World Without Oil
Simulatie van leven in een virtuele wereld zonder olie met bewustwording in de echte wereld van hun energiegebruik.
Mensen die in die cultureel-economische contexten leven en met die details te maken hebben -zoals in Beirut verzinnen vaak hele creatieve oplossingen die op geen enkele andere van boven opgelegde manier bedacht hadden kunnen worden. Interessant perspectief op ontwikkelingshulp.
Het concept ‘positive deviance’ van Jerry Sternin waar je je richt op de paar mensen die het goed doen in plaats van iedereen die het fout doet. Voorbeeld van genitale verminking bij vrouwen in Egypte.
Nodig voor sociale verandering:
– Mensen financieel zelf in staat stellen (empoweren)
– Mensen een stem geven
Joi: Internet is my religion. Ik zou hier niet staan zonder het internet. (Geldt voor iedereen in de zaal, dat en een pessimistische blik op het onvermogen van overheden.)
Open Source werkt pas goed dmv het internet en het heeft de kosten van dingen uitproberen drastisch verlaagd.
Stack:
– Creative Commons
– The Web
– The Internet
Stelt mensen in staat om te participieren en concurreren met elkaar zonder dat mensen toestemming hoeven te vragen. Zonder inmenging van grote logge bedrijven, overheden en instanties.
Standaarden werden vroeger door bureaucratische commissies gemaakt en probeerden elk gebruiksdoel te voorzien. We maken nu standaarden op een losse manier, om te zorgen voor participatie en we zijn blij als mensen gebruiksdoelen vinden die we niet hadden voorzien.
Het netwerk is nu zo ontzettend goedkoop dat de kosten in snelheid en bandbreedte samenwerking en content-collaboratie niet meer in de weg staan. Alleen als mensen nu willen samenwerken zijn er vanwege de auteursrechten juridische kosten die zo hoog zijn dat ze de waarde van de samenwerking teniet doen.
Creative Commons is bedacht om de kosten van het samenwerken in content verder te verlagen. Auteursrechten zegt nu dat je toestemming moet vragen om iets te gebruiken en die toestemming moet je heel nauwkeurig specificeren. Sommige mensen willen niks delen, maar veel mensen willen misschien wel iets delen op de een of andere manier.
Interoperabiliteit is belangrijk. Dat we één internet hebben is handig, omdat we dan samen kunnen werken. De lobby om iedereen aan boord van CC te krijgen is om ervoor te zorgen dat iedereen onder één licentie-verzameling met elkaar kan samenwerken.
Hoe kleiner je bent hoe lager de kosten van falen zijn. Dit is de compleet chaotische non-lineaire innovatie die gedreven wordt door ondernemers. De kosten van falen in tijd en geld voor overheden en grote bedrijven zijn gigantisch. Je kunt nu heel snel en zonder een bak geld iets maken wat werkt.
Hij somt een hele rij kleine organisaties op die met behulp van het internet de wereld proberen te veranderen. De grote landen in de wereld ( zeg VS, China, Japan etc.) zijn veelal te corrupt, arrogant en disfunctioneel om daadwerkelijke verandering te kunnen bewerkstelligen. Hij werkt liever om de overheid heen en zegt dat je binnen de overheid moet werken als je de energie ertoe hebt. Volgens hem zijn kleinere landen wel in staat zijn om te luisteren, te leren en te veranderen.
Mensenrechten zijn belangrijk maar kunnen niet ingevoerd worden zonder oog voor de bredere sociale context en gevolgen. In de Arabische wereld gaan dingen langzamerhand de goede kant op.
(Deze blog is snel geschreven door Alper na een sessie op SxSWi in Austin, Texas. En tevens gecrosspost naar het groepsblog voor alle Nederlandse aanwezigen.)