Hangjongeren

Jelle Brandt Corstius nailt het:

Ik had een Russische vriendin op bezoek, en we waren beland in een visrestaurant in een pittoresk Noord-Hollands kustplaatsje waar ik vaak kom. Nouja, pittoresk, op het centrale plein van het kustplaatsje komen regelmatig hangjongeren samen die bier zuipen en heel hard Heil Hitler! roepen. Maar het zijn geen Marokkanen, dus ze kunnen kun gang gaan. Ik ben helemaal voor het harder aanpakken van hangjongeren, maar dan wel alle hangjongeren. Maar dat terzijde. (Mighty Moscow)

Ga in de zomer maar ‘ns kijken in Harderwijk of Sneek of nog verder weg. Als je er wat van zegt wordt je in elkaar getrapt.

Het is natuurlijk een absurde gedachte dat de politie alle overlast veroorzakende hangjongeren uit de sociaal-economische onderklasse aan zou pakken. Daar is met geen mogelijkheid voldoende capaciteit voor.

Weeknotes 25

Let’s see how this goes. Consider this a try out for now.

I tried 750 words, but I’d like my writing efforts to be viewed by a larger public and be of some use. Weeknotes for me could solve the problem of recapping what it was I actually did in a week (and also show other people what it is I actually do).

Monday

I wrote an overview of the first chapter of Check in / Check out. That got picked up by Adam Greenfield the following day by the miracle of trackbacks and Google Translate. Good as well, because I need to do some prepwork on Transmobility before meeting with people from 9292ov next week.

Check in / Check out has a series of design principles at the end of each chapter. Those might be interesting to a wider audience, so I’m going to translate those to English.

I finished a presentation on two transportation concepts for Amsterdam, both involving water. Still waiting to hear back from my city council member, but that may be publishable in the near future.

I went to a meeting on the future of the Amstel station next to my house. Here’s a picture of their bold plans where I most probably won’t be living anymore by the time they are completed:
Future of my front yard

Tuesday

Tuesday was the real start of project Ebi more on which at Leapfroglog.

We managed to cover quite some ground, but because of the plurality of our options, the creative process can be quite devastating draining.

I unfortunately missed the Amsterdam.js meetup, but I’m happy that the AMS programming scene is reactivating.

Wednesday

The good start of Ebi (and its subsequent celebrations took their toll). After a slow start at Stumptown —where I may be found regularly on weekday mornings— I got to the office where I was stuck till 22:00 because of the slowness of the iOS4 update.

Did some work on puebla which is a low data but heavy content dataviz to be published in the near future.

Also published the UX Triangle a funnily accurate model of the UX community.

Thursday

The rest of the week wasn’t that productive due to a touch of flu. Did some more work on Ebi.

Friday

More work on Ebi (designs of which by the way are coming along and are ridiculously awesome).

In the afternoon I had a studio day with Dirk van Oosterbosch at his Damrak studio. We discussed progress on the Table Viewer and another more commercial but innovative HTML5 project.

Then it was off to the Cineville launch party. Cineville is an all-you-can-eat movie pass for 13 Amsterdam art house cinemas. They recently redeveloped their site to become a hub for the pass, the cinemas and everything to do with indie movies in Amsterdam (eventually to become a sort of Last.fm for the cinematic experience). I beta tested the release (rather enthusiastically) and was curious to their future plans.

Saturday

Nothing much except a good coffee (at Stumptown again!) and professional discussion with Taco.

Sunday

More work on Ebi. The site is mostly functional now in Django but I’ve also read up on both MongoDB and REDIS because of the inherent flexibility requirements of a project such as this one.

Somewhere this week I also started to read Designing for the Digital Age which is the next book for our UX Book Club —now with Twitter account— and is promising to be quite the read.

That was about it. Now I’m off for a more than overdue BBQ on the beach.

UX Triangle

Some conversations with Jaap Stronks for the terminology and the rifts between UX designers I am witnessing more and more on events (dConstruct, The Web and Beyond) sparked this model below.

UX Triangle

The Guerilla UX tries to do the most damage with a minimal amount of resources. They either work in a small web shop in an UX role for clients without any budget or in a larger company that doesn’t recognize UX as a field to allocate proper resources to. The guerilla UX person may be stuck in a related role, or may have to take heroic measures to secure funding and room to get any UX work done and implemented.
The upcoming book Undercover UX seems to exemplify this style.

The Enterprise UX works in an organization that has buy-in into UX and ample resources to allocate people, time, usability labs and other elaborate contraptions to the UX problem. With all this latitude to operate providing good UX is still a daunting challenge because bureaucracy, poor management and lack of organizational vision may each in some measure stymie the end result.

The Frontier UX does stuff that most other people in the field hardly recognize as being the same discipline or having any value at all. This has has consequences for the kind of work and clients practitioners in this field can get. They do their part in advancing the field pioneering new methods and implementations in the face of uncertainty and rather poor odds of survival.

Where do you fit on this triangle? Where do you want to be? And better yet, can you do more than one at once or are you firmly entrenched?

“it’s more of a very expensive docking station than anything”

What Ben Hammersley uses (besides the travel drug):

I had an epiphany about 8 years ago, when my home office went from having 4 big tower PCs in various states of repair and OS, along with my own servers and NAS and lots of cable runs and so on, to a single iBook running off WiFi.

Same here. I had this futile attempt at running Linux on the desktop which was a perpetual cause of pain and frustration. I still love that first 12″ iBook that saved me from it all.

Now to get that iPad (I am a total InstaPaper fiend).

Check in / Check Out, Case by Case — Case 0001, “Pasjes en poortjes”

Ik ben het boek “Check in / Check out” van het Rathenau Instituut aan het lezen.

Het boek gaat over de digitalisering van de openbare ruimte en welke gevolgen dat heeft voor de privacy van de Nederlanders. Het boek is opgebouwd uit een serie cases en die zal ik hier één voor één lezen en mijn opmerkingen plaatsen.

Case 0001 — “Pasjes en poortjes”

Er worden zes doelstellingen genoemd ‘van de vervoerder en technologie-aanbieders’:

1. eerlijke en actuele verrekenening van kosten en opbrengsten
2. betere managementinformatie
3. tariefdifferentiatie
4. betere sociale veiligheid
5. betaalgemak voor de klant
6. mogelijkheden voor aanvullende diensten (p. 42)

In dat rijtje mis ik een zevende doelstelling die je uiteraard niet zult horen van de vervoerders en ook niet van de technologie-aanbieders die door hen zijn opgezet:
7. Het openbreken van de markt door betalingen te standaardiseren en de betalingsfrictie weg te nemen en zo concurrentie in het (openbaar) vervoer te vergemakkelijken.

Elke andere aanbieder van vervoer heeft het probleem dat potentiele reizigers erachter moeten komen 1. wanneer ze dat middel kunnen gebruiken en 2. hoe ze daar dan voor kunnen betalen. Het standaardiseren van de informatie in het NDOV en de betaling in de ov-chipkaart en beide middelen laagdrempelig inplugbaar maken voor meer partijen kan leiden tot een dynamischer systeem van Transmobiliteit.

Opvallend weinig mensen blijken zich zorgen te maken over het gebruik van hun persoonsgegevens. (p. 49)

Als mensen zich geen zorgen maken is er voor een groot deel ook geen probleem. Privacy is voor een groot deel een kwestie van perceptie.

De vervoeraanbieder heeft echter geen live-informatie over de reizigerstromen. (p. 57)

Hier komen we straks ook op. Er is dus een systeem dat periodiek informatie doorstuurt. Raar in deze netwerksamenleving en ook niet nodig. Volgens mij zitten er in de meeste message queue systemen robuuste functionaliteit om berichten over het netwerk te sturen en bij netwerkfalen ze lokaal op te slaan tot ze wel verstuurd kunnen worden.

Reizigersinformatie kan worden gebruikt voor opsporingsdoeleinden en marketing, maar blijkt van beperkte waarde. (p. 58)

Dit is interessant maar het is de vraag of je deze gegevens dan maar niet moet opslaan, met name omdat de gegevens voor de gebruikers ook van waarde kunnen zijn. Een anonieme kaart die niet inferieur is aan de persoonsgebonden kaart lijkt het beste alternatief voor diegenen die hun privacy willen behouden.

Daarnaast is er ook een referentie naar de Digital Security Group (DSG) van Bart Jacobs die met financiele steun van NLnet werkt aan een OV-chipkaart 2.0 (p. 60). Iets wat hard nodig blijkt.

RET en GVB zijn daarom van plan abonnementhouders die niet hebben ingecheckt, bij controle te beboeten met 35 euro voor het niet hebben van een geldig vervoersbewijs. Los van het feit dat dit onsympathiek overkomt, is nog onduidelijk of dit juridisch wel kan. (p. 61)

Bovenstaande laat zien hoe technocratisch de bestuurders van de vervoersmaatschappijen denken.

Ik mis deze vraag in de privacy-afweging van de ov-chipkaart: Worden contacten met de conducteur zoals controles en boetes ook vastgelegd in het systeem? Bouw je zo een strafblad op en wat voor gevolgen heeft dat?

Deze zogenaamde location based services heeft de staatssecretaris vooralsnog verboden. (p. 67)

De location based services hierboven worden alleen maar gezien in het kader van de broodjesverkoper die je korting wil geven als je op hetzelfde station bent. De aloude natte droom van de marketeers.

Wat niet mee wordt genomen is de opkomst van locatie-gebaseerde diensten die door mensen zelf worden gebruikt om hun leven vast te leggen en om meer context toe te kennen aan hun dagelijks handelen. Locatie gebaseerde spellen, locatie brokers en andere interessante dingen die je zelf met je locatie kunt doen, kunnen heel waardevol zijn maar zijn niet in het systeem of in de afweging meegenomen (en worden ook vermoeilijkt doordat het systeem niet real-time is).

Naar onze mening is het systeem vooralsnog teveel vanuit de vervoerders aan de reizigers opgelegd en zal dat het systeem op de lange termijn opbreken. Dit net neemt – zonder veel terug te geven.
Inzicht in transactie via mijnovchipkaart.nl kwam pas lang nadat het systeem al was in gevoerd (En is traag en vaak stuk. -Alper). De NDOV (Nationale Database Openbaar Vervoersgegevens), die ook de bewegingen van de voertuigen inzichtelijk zou moeten maken, laat nog lang op zich wachten. Een best pricing system is ooit overwogen, maar nooit ingevoerd. Het enige voordeel is vooralsnog betaalgemak, al zal niet elke reiziger de nieuwe manier van betalen echt handiger vinden. (p.68)

Gemiste kansen en het compleet negeren van de eindgebruiker is in het kort het verhaal van de OV-chipkaart.

Maak duidelijk wie de reizigersidentiteiten beheert en dat ook degenen die kijken worden gecontroleerd.

Hier zou het bijvoorbeeld interessant kunnen zijn om elke toegang tot je gegevens ook op mijnovchipkaart.nl weer te geven. Ge-anonimiseerd qua naam maar niet qua functie zodat je kunt zien wie in welke rol wanneer welke gegevens van jou bekeken heeft.

Zoek oplossingen voor systeemfalen in het systeem zelf en niet in het bestraffen van reizigers.

Zomaar een idee.

Overweeg een ‘live’-scenario.
De reizigersdata worden momenteel gebufferd en zijn daardoor altijd verouderd.

Gek dat we net nu we aanstalten maken om het real-time internet in te gaan, zitten met een systeem waar alle transacties gespooled worden in buffers van soms wel meerdere dagen. Heb je zo’n gigantische infrastructuur geïnstalleerd, is nog alle sturing die je kunt plegen en al het inzicht dat je kunt bieden belegen omdat de gegevens verouderd zijn voordat je ze ziet.

Al met al een goed historisch overzicht van de implementatie van de ov-chipkaart, de controlerende mogelijkheden en de kansen voor de gebruikers.

De vraag is alleen of en wanneer deze dingen verbeterd zullen worden. Er zijn al meerdere fora geweest waar gebruikers hun problemen met de chipkaart mochten aankaarten. Hier en daar zijn er wel dingen verbeterd maar vaak word je gewezen op systeembeperkingen of onderlinge afspraken waardoor dingen niet mogelijk zouden zijn.

Rabobank innovatief maar niet heus

Dit is de zogenaamde innovatie bij de Rabobank:

Ter verduidelijking, ik wil graag automatisch afschriften uit Rabobank naar applicaties kunnen sturen (en er zijn meerderen in Nederland die daar graag mooie dingen mee zouden bouwen).

De Rabobank staat dat alleen maar toe naar Exact, een boekhoudpakket dat niemand wil gebruiken maar heel veel mensen wel doen.

Kiezen met je voeten is ook niet mogelijk, aangezien er geen betere keuzes zijn in deze oligopolie.

An augment for my reality

I recently got glasses to make my vision even better than it already is. Nothing wrong with my eyes, but once you’ve seen the difference in sharpness, you do not want to go back. For me it’s an augment:
Glasses!

Talking about augmented reality, this piece of design fiction by the guys at Layar is very convincing to show that AR definitely is going to be a big deal. Here’s to all the naysayers:

Experience Zeeburgereiland

This week I biked past Zeeburgereiland on my bike route from the Eastern Docks to IJburg and all I saw was completely desolation and this billboard. I had wanted to bike along side the IJ but this part of the city is so unfinished larg pieces of it are inaccessible.

This is what it looks like through the fence:
Zeeburgereiland

I completely forgot the text on the billboard and had a hard time finding the place. Google Maps doesn’t even know it yet. Just look at Street View.

My trusty neighborhood council member Jan-Bert Vroege is usually available to answer these kind of questions for me and he pointed me towards the right site.

Zeeburgereiland

It’s going to be the site of some significant development in the near future. It’s odd that in developing IJburg the city skipped over this part and is only now beginning to fill it in.

The site points to a fantastic concept at the site of the current silo’s to build an art house, playground, museum and restaurant with a fabulous view and attractive position: the Annie M.G. Schmidt house.

Looking forward to this, but curious if the exurbs of the city beyond where I live (Diemen + Bijlmer) will ever be (re)developed or if we’ve forsaken those to become multicultural ghettos:

I biked on to IJburg and large swaths of that area still are empty and being built and filled in. Most people won’t remember how long it took for tram 26 to be extended there or when the first supermarket opened (is there one now even?).

Some nice parts too:
IJburg

Concerning that part of urban development we can learn a lot of the prefab cities being erected in the East (take Dan Hill’s account of New Songdo). I know it takes time to fill up residential units and some amount of organic growth/frontier mentality is good, but is it that hard to have basic amenities in place when the first people arrive there?

Have your Surface

Haven’t got mine yet, but yes they’re Magic Tables.

During the run up to the iPad launch most pundits got into a pissing match of naysaying and detracting from the device. “It’s just a bigger iPhone.” Most of which has by now been disproved.

Like BERG say, it’s a consumer ready, performant, portable version of the Microsoft Surface. If you have ever played with a Surface, you know that it’s a horribly bad and slow experience AND it has a €10k price tag attached. The iPad is a Surface that works for a very broad definition of ‘works’.

Microsoft can go back to the drawing board. Apple ate their lunch.