Ik heb hier al geschreven over datavisualisatie in campagnes in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. De campagnes hier lijken te klein, te kort en te weinig budget hebben om serieus mee te spelen met de grote jongens maar verschillende partijen doen toch hier en daar hun best.
Maurits Martijn schreef pas in VN een stuk “Heeft online campagnevoeren zin?” over de online campagnes met een redelijk pessimistisch beeld.
‘Er lagen geen plannen klaar. De partijen zijn webmensen gaan inhuren, terwijl die er al een jaar hadden moeten werken. En dat terwijl ze zoveel tijd hebben gehad. Een strategische blunder.’ (VN)
Die hadden er al een jaar moeten werken? Hoe lang hebben we dat internet nu al?1
De campagnes zijn inderdaad te kort om met een concept te ‘knallen’ zoals het gebruikelijk is in de marketingwereld. Het artikel van Maurits is een momentopname twee weken voor de verkiezingen. De GroenLinks Toekomst Facebook Applicatie (de eerste politieke facebook app in Nederland!) werd daarna pas gelanceerd net zoals de Google Map voor de PvdA-campagne.
Nu heb ik een hekel aan campagnes. Campagnes hebben een begin en een einde. Ik denk niet dat een einde goed is voor je online engagement. De campagne-vorm is ook hoe de meeste websites nog steeds gebouwd worden: men verzint iets, zet het veel te laat uit, heeft heel veel stress tot de lancering en daarna kijkt niemand er nog naar om. Niet goed.
Politieke partijen hebben wel een woord voor het alternatief: ‘de permanente campagne’ maar vaak ontbreekt de visie welke sites ze waar moeten inzetten om duurzaam meer diepte en gelding te geven aan hun politieke verhaal. Tijdens een campagne kun je je online presence aanzetten en richten op de verkiezingen maar functioneel blijft het hetzelfde.
Zin?
Heeft de online campagne überhaupt zin? Dat is een vraag waar Ernst-Jan zich mee bezig houdt op zijn netwerkrevolutie blog. Ik neig ernaar om te zeggen dat internet de kosten van samenwerken verlaagt, maar dat we daarin in Nederland een remmende voorsprong hebben. De kosten om dingen te doen zijn hier al heel laag en de meeste dingen zijn al goed geregeld. Daarnaast zijn de meeste mensen die iets kunnen betekenen redelijk inert en hedonistisch ingesteld waardoor ze niet door een Facebook-groep in beweging komen2. Online zie ik hier vooral als vastlegging van/rimpeling op het oppervlak van een echte onderliggende beweging.
Iets wat partijen wel kunnen doen en wat op de lange termijn zin lijkt te hebben is een voorstel van Greenfield aan de hand van zijn stuk over de community organization van Harvey Milk in het Castro. Partijen moeten elke interactie, elk contact met potentiële stemmers (=iedereen) vastleggen. Die potentiële stemmers kunnen ze dan langzamerhand meer en meer informeren en betrekken.
Dit moet niet alleen tijdens de campagne gebeuren. De rest van het jaar zijn er nog genoeg interessante acties, evenementen en issues waar je als partij positie op in kunt nemen en mensen aan je kunt binden. Wat is nu geloofwaardiger, een partij die je alleen tijdens campagne-tijd weet te vinden (zie Dijkshoorns laatste) als zij je nodig hebben of een partij die altijd ‘weet’ wat er speelt en jou meeneemt en op de hoogte houdt?
PvdA Canvasacties
Ik noemde het project voor de PvdA al van Monster Swell. Aan het ‘begin’ van de campagne kregen we de kans om een concept te verzinnen rondom de canvasdata van de PvdA. De PvdA vroeg tijdens de campagnes voor de gemeenteraadsverkiezingen aan mensen in de wijken wat ze goed en slecht vonden en wat er beter zou kunnen. Deze enquêtes werden vastgelegd om inzicht te geven in wat er leeft in een wijk.
Dit is voor je lokale beleidsvorming al heel interessant, maar de volgende stappen zijn: laten zien aan mensen dat je naar ze luistert, de problemen vaststellen, oplossingen formuleren en laten zien dat wat je doet effect heeft (toch het beste platform voor je herverkiezing). Veel kwesties zijn tegenstrijdig, mensen zijn vaak blij met hun rustige leefomgeving maar vinden het winkelaanbod dan erg beperkt of de bereikbaarheid slecht. Al deze dilemma’s moet je samenbrengen, onderhandelen en een ‘beste’ oplossing doorvoeren.
Politiek is eigenlijk niets anders dan een ontwerp-probleem voor de samenleving.
De uitdaging was om op basis van onregelmatig binnenkomende gegevens een coherent geheel te maken dat de toestand van het land lokaal samenvat en inzicht geeft aan de mensen die de enquêtes ingevuld hebben. We bedachten toen een interactieve infographic zoals je ze vaak in de krant ziet maar nu doorklikbaar en zoombaar voor meer detailweergave. Dit alles uiteraard in een hectische periode met campagnebudgettering voor tijd en geld.
Het resultaat is: Mijn Buurt: Dit is Nederland
Een aardige eerste stap waarin je per stad kun zien wat de gecombineerde uitkomsten zijn van de enquêtes en op postcode kunt zoomen naar wat mensen bij jou in de buurt vinden (zo die hem hebben ingevuld, zo niet dan mag je hem direct zelf invullen). De volgende stap is om dit beter en structureler aan te pakken zodat het een lokaal platform wordt voor de verschillende afdelingen.
In ieder geval zijn dit natuurlijk prachtgegevens om mee te werken omdat er echte verhalen van mensen in staan. Het geeft ook een interessant beeld van Nederland dat vooringenomen ideeën bevestigt (in Den Haag en Overvecht ervaren mensen veiligheid als het grootste probleem) en soms ontkracht. Over het algemeen kun je zien dat mensen tevreden zijn, dat ze kleine problemen hebben en dat ze vinden dat het Goed gaat met Nederland. Dat is ook wel weer eens fijn om bij stil te staan.