Voor sommige e-mails zou het handig zijn als ik een publiek e-mail account had (of een weblog dat ook e-mails kon versturen en ontvangen). Hier een bericht naar aanleiding van een e-mail naar D66 over het opzeggen van mijn lidmaatschap.
Meestal word ik om de een of andere reden lid van dit soort organisaties en vergeet ik het. Dan word ik eraan herinnerd als ze het willen verlengen en dan vraag ik me af: ‘What have you done for me lately?’
D66 is niet de enige waar dit gebeurt. Ik heb hetzelfde met bijvoorbeeld SigCHI en met Entrée. Cineville is eigenlijk het enige lidmaatschap dat ik heb dat nog steeds relevant is.
In ieder geval, was ik me bij D66 aan het beraden of ik wel verder wilde en wat ik of zij dan zouden moeten doen om het de moeite waard te maken, toen zij in de tussentijd stilzwijgend mijn lidmaatschap verlengden. Die post negeerde ik uiteraard ook terwijl ik een keuze probeerde te maken (paradox of choice) toen ik een brief kreeg met iets van ‘incasso’ erin.
Toen betaalde ik mijn contributie wél en stuurde een e-mailtje dat ik niet wilde dat mijn lidmaatschap stilzwijgend verlengd werd. Tip: altijd als je ergens een lidmaatschap afsluit, het meteen ook weer opzeggen. Het later opnieuw afsluiten is vaak makkelijker dan het later opzeggen en vaak krijg je als nieuw lid dan ook weer een bonus.
Op de vraag waarom ik dan geen lid meer wilde zijn, schreef ik het volgende:
Hallo,
De verschuldigde contributie zou ondertussen overgemaakt moeten zijn.
Ik wil niet zozeer mijn lidmaatschap opzeggen, maar ik heb er bezwaar tegen dat deze stilzwijgend verlengd wordt. Zeker als ik me aan het beraden ben of ik een verlenging van het lidmaatschap de moeite waard vind en ik vervolgens gedreigd wordt met incasso-acties.
Op die manier hoeft het van mij niet en hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik ervan overtuigd raak dat lidmaatschap van een politieke partij een archaïsch instituut is.
– Alper
Ik begrijp wel dat een klassieke ledenadministratie op die manier moet werken omdat anders niemand de contributie (op tijd) betaalt. Waar ik het niet meer mee eens ben is het idee van zo’n klassiek ledenadministratie.
Praktisch gesproken is nu mijn toegang en invloed op partij onverminderd (argumenten en vragen via Twitter), krijg ik minder dode bomen opgestuurd, kan ik nog steeds langsgaan op bijeenkomsten (misschien dan niet als lid, maar als toehoorder) en als ik een keer wil stemmen kan ik vast ter plekke lid worden en mijn contributie overmaken via mijn iPhone.
Op een wat principiëler vlak is je invloed in het publieke debat en je ideologische flexibiliteit misschien zelfs groter als je niet lid bent van een politieke partij. Ik vind D66 goed, ik heb een zwak voor Femke Halsema, en bij de PvdA lopen hier en daar ook wat mensen van kwaliteit rond. Waar moet ik dan lid worden?
Aanbevelingen voor politieke partijen
- Stuur nieuwe leden geen berg papier op. Ik ken meer mensen die daarop zijn afgeknapt. Het is onpersoonlijk, niet relevant en vaak ook niet heel erg boeiend. Het is verleidelijk en je hebt het toch liggen, maar het is een zwaktebod. Niet doen.
- Maak je relevantie persoonlijker en kleiner van schaal, koppel geld dat je nodig hebt aan die relevantie in plaats van één keer per jaar een lump sum te vragen waarvan het niet duidelijk is waarvoor dat dan is en wat ermee gebeurt.
Moet je daarvoor je complete communicatie- en engagements-strategie veranderen? Ik denk het wel.
