Voor sommige e-mails zou het handig zijn als ik een publiek e-mail account1 had (of een weblog dat ook e-mails kon versturen en ontvangen). Hier een bericht naar aanleiding van een e-mail naar D66 over het opzeggen van mijn lidmaatschap.
Meestal word ik om de een of andere reden lid van dit soort organisaties en vergeet ik het. Dan word ik eraan herinnerd als ze het willen verlengen en dan vraag ik me af: ‘What have you done for me lately?’
D66 is niet de enige waar dit gebeurt. Ik heb hetzelfde met bijvoorbeeld SigCHI en met Entrée. Cineville is eigenlijk het enige lidmaatschap dat ik heb dat nog steeds relevant is.
In ieder geval, was ik me bij D66 aan het beraden of ik wel verder wilde en wat ik of zij dan zouden moeten doen om het de moeite waard te maken, toen zij in de tussentijd stilzwijgend mijn lidmaatschap verlengden. Die post negeerde ik uiteraard ook terwijl ik een keuze probeerde te maken (paradox of choice) toen ik een brief kreeg met iets van ‘incasso’ erin.
Toen betaalde ik mijn contributie wél en stuurde een e-mailtje dat ik niet wilde dat mijn lidmaatschap stilzwijgend verlengd werd. Tip: altijd als je ergens een lidmaatschap afsluit, het meteen ook weer opzeggen. Het later opnieuw afsluiten is vaak makkelijker dan het later opzeggen en vaak krijg je als nieuw lid dan ook weer een bonus.
Op de vraag waarom ik dan geen lid meer wilde zijn, schreef ik het volgende:
Hallo,
De verschuldigde contributie zou ondertussen overgemaakt moeten zijn.
Ik wil niet zozeer mijn lidmaatschap opzeggen, maar ik heb er bezwaar tegen dat deze stilzwijgend verlengd wordt. Zeker als ik me aan het beraden ben of ik een verlenging van het lidmaatschap de moeite waard vind en ik vervolgens gedreigd wordt met incasso-acties.
Op die manier hoeft het van mij niet en hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik ervan overtuigd raak dat lidmaatschap van een politieke partij een archaïsch instituut is.
– Alper
Ik begrijp wel dat een klassieke ledenadministratie op die manier moet werken omdat anders niemand de contributie (op tijd) betaalt. Waar ik het niet meer mee eens ben is het idee van zo’n klassiek ledenadministratie.
Praktisch gesproken is nu mijn toegang en invloed op partij onverminderd (argumenten en vragen via Twitter), krijg ik minder dode bomen opgestuurd, kan ik nog steeds langsgaan op bijeenkomsten (misschien dan niet als lid, maar als toehoorder) en als ik een keer wil stemmen kan ik vast ter plekke lid worden en mijn contributie overmaken via mijn iPhone.
Op een wat principiëler vlak is je invloed in het publieke debat en je ideologische flexibiliteit misschien zelfs groter als je niet lid bent van een politieke partij. Ik vind D66 goed, ik heb een zwak voor Femke Halsema, en bij de PvdA lopen hier en daar ook wat mensen van kwaliteit rond. Waar moet ik dan lid worden?
Aanbevelingen voor politieke partijen
- Stuur nieuwe leden geen berg papier op. Ik ken meer mensen die daarop zijn afgeknapt. Het is onpersoonlijk, niet relevant en vaak ook niet heel erg boeiend. Het is verleidelijk en je hebt het toch liggen, maar het is een zwaktebod. Niet doen.
- Maak je relevantie persoonlijker en kleiner van schaal, koppel geld dat je nodig hebt aan die relevantie in plaats van één keer per jaar een lump sum te vragen waarvan het niet duidelijk is waarvoor dat dan is en wat ermee gebeurt.
Moet je daarvoor je complete communicatie- en engagements-strategie veranderen? Ik denk het wel.
- Er bestaan concepten die dat doen om de schaalvoordelen van het publieke internet te koppelen aan het traditioneel privé-communicatiemedium e-mail. [↩]
Ik begrijp dit verhaal niet helemaal. Bedoel je dat je lid bent van een politieke partij vanwege hun (directe) tegenprestaties aan jou? Dit klinkt me een beetje vreemd in de oren. Lidmaatschap van een politieke partij lijkt mij vergelijkbaar met donateurschap van een goed doel: je verwacht er zelf niets voor terug, in ieder geval veel minder dan je lidmaatschapsgeld. Je bent lid omdat je hun ideeën ondersteunt en zo (bijvoorbeeld) de campagne mee financiert.
Dit voor de inactieve leden natuurlijk, voor de actieve leden is lidmaatschap van een politieke partij veel meer dan het betalen van contributie en het ontvangen van een blaadje.
Sander…(geen lid van een partij)
Niet direct natuurlijk maar het ‘What have you done for me lately?’ idee speelt wel parten en daarnaast de veranderingen die we allebei zouden moeten doorvoeren om het meer de moeite waard te maken (voor ons allebei).
Grappig inderdaad, ik hoor de laatste tijd meer van mensen dat het ‘what’s in it for me’ argument het enige motief is om lid te worden/blijven van een partij. Voor mij golden en gelden de beweegredenen die Sander omschrijft: een club ondersteunen die vaak mijn mening uitdraagt en tegen stromingen/opinies ingaat die ik zorgelijk vind. On a more personal note vind ik het fijn om binnen zo’n club mensen te ontmoeten om mee te sparren, en zijn de bijeenkomsten voor leden (bv een congres) met al hun hectiek, strategie en interne democratie voor politieke junkies echt zeldzaam mooie momenten in een verder vrij saai politiek landschap.
Wel denk ik dat je hier echt op iets wezenlijks stuit: het ene lid is het andere niet. Ik ken namelijk ook echt veel leden die iedere maand als er weer een partijblaadje op de mat ploft het verheugd van a tot z lezen. De sleutel ligt dus in het op maat aanbieden van informatie over de partij en uitnodigen voor bijeenkomsten/inspraaksessies.
Leden zijn voor een partij van cruciaal belang. Die moet je dus koesteren. Als je het goed doet, heb je in ieder lid een ambassadeur van je boodschap op alle feestjes, sportkantines en vrijdagmiddagborrels in heel het land. Het zou dus misschien wel een heel goed idee zijn om op een aantal momenten (maar vooral bij het aanvankelijke lid worden) contactmomenten in te bouwen om een ‘ledenprofiel’ te kunnen samen stellen, teneinde alle leden op een voor hen prettige manier optimaal te kunnen informeren, en activeren. Maar vooral om ergernis door overinformatie of ‘slechte service’ uit de weg te gaan. Partijen moeten dus meer tijd en moeite in hun leden gaan steken, dat zal uiteindelijk driedubbel uitbetalen.
@Marjolein: Hoe boeiend dat ledental eigenlijk is weet ik niet en voel ik niet behalve dan dat ik het lees in de brieven die opgestuurd worden. Wat dat betreft heeft een partij als het CDA het waarschijnlijk makkelijker (hun leden zijn niet zo mobiel op welk vlak dan ook).
Ja, ik was lid en wat had ik dan moeten uitdragen? De online strategie is er niet (er zijn veel ingrediënten maar geen coherentie) en er is geen on-ramp van betrokkenheid waarop ik mensen die ik tegenkom zou kunnen converteren. Ze zouden lid kunnen worden net als ik maar ja… Ook niet iedereen is een politiek junkie.
Verder moet je om actief mee te doen binnen zo’n partij toch heel veel tijd en energie investeren heb ik het idee en dan nog is het niet duidelijk waar je dan moet aansluiten. Zeker als je niet in Amsterdam politicologie hebt gestudeerd en al een flink netwerk hebt opgebouwd tijdens je studie toen je nog heel veel tijd had. Je kunt wel naar de bijeenkomsten en de borrels gaan, maar daar gebeuren toch niet de dingen die er echt toe doen.
Ik heb een flink netwerk en een bak vaardigheden maar niet de tijd en de buy-in om dat nog een keer over te gaan doen binnen een politieke partij. En waarom ook? Ik geloof niet dat ontwikkelingen op de vlakken die mij boeien (design en technologie) komen uit de publieke sector en wat eromheen hangt. De mensen die ik ken maken dingen in plaats van dat ze erover praten en veranderen zo de wereld beetje bij beetje.
@Allebei: Serieus, is het echt zo gek om tijdens het jaarlijkse contributie-moment je even af te vragen:
– Wat heb ik aan hen gehad?
– Wat hebben zij aan mij gehad?
– Is het de moeite waard om de relatie te verlengen?
Natuurlijk teveel en te moeilijke vragen waardoor je vanzelf in een paradox of choice belandt.
@alper
“Als (een politieke partij) het goed doet” schreef ik in mn overweging. Ik ben het absoluut met je eens dat dat nu niet het geval is. Er wordt veel te weinig betrokkenheid gecreëerd; voor veel mensen is de drempel om ‘mee te doen’ veel te hoog. Daarnaast denk ik dat er veel gewonnen zou kunnen worden met kant en klare argumenten en pay offs over verschillende standpunten. Een strak en goed vindbaar (!) lijstje met statements in heldere verwoordingen, waarmee je in discussies sterk in je schoenen staat.
Ik denk dat je door meer te investeren in je leden, ze ook veel beter zou kunnen begeleiden naar een actieve invulling van hun lidmaatschap door goed te luisteren naar hun wensen en verwachtingen. Mensen aan elkaar te koppelen; suggesties te doen voor activiteiten die je op het eerste gezicht als nieuw lid niet scherp hebt, maar met name: je eigen organisatie open te stellen voor input. Dat is geloof ik waar partijen nog het meeste moeite mee hebben: alle talenten en goede bedoelingen kanaliseren en productief maken. En vooral dus: teleurstelling voorkomen van mensen die echt heel graag iets willen bijdragen, maar geen gehoor krijgen…
@apler
is niet gek, al helemaal niet in deze tijdens van pragmatisch consumentisme, maar het zijn gewoon niet mijn beweegredenen!