New year, new about

I think it’s time to archive the hagiography that was on my About page. I apologize if you were duped or offended by it. Anyway, you should know better than to take any piece of text containing the phrase ‘thought leader’ seriously.

I think it’s still pretty fun, so I’m archiving it here as a quote:

Grab

Alper Çuğun is an engineer of the user experience specialized in cutting edge web technology, data viualization, physical interaction, game design and location based services.

Incredibly well connected within the tech scene but also always looking beyond the edges. He is known and respected among his peers, the most innovative web denizens, both locally and abroad and is responsible for startups, high quality writing, business innovation and winning numerous competitions.

Education

He graduated from Delft, University of Technology —a no nonsense engineering university colloquially known as the school of Getting Things Done— on the topic of crowd-sourcing avant-la-lettre. His curriculum of Media and Knowledge Engineering was comprised of a thorough foundation of computer science, signal processing, compression, computer graphics, data visualization, statistics, data mining, information retrieval, 3d programming and assorted other courses along with a solid minor of business courses in Management of Technology.

This solid grounding at one of the most respected technical universities of the world and the manner of thought acquired there have continued to serve Alper well throughout his professional and personal endeavours.

Early career

Already being well situated in the local and European web scenes after finishing university Alper went straight into freelancing for Aardverschuiving Media without an intermediate period of corporate mind numbing. Trying to find a good position to innovate the web from Delft, he also opened a coworking office for a year that became a hub for the local freelance community —he also started Dutch coworking map Coworker.nl together with Robert Gaal— shortly after which he moved to the greener pastures of Amsterdam.

Alper is also a founding member of Dutch finance startup Tipit.to a small corporation that has transformed thinking on crowdsourced micropayments and despite struggles with Paypal has financed Wikileaks among other public initiatives.

Thought leadership

Alper regularly exchanges ideas with industry thought leaders both in and out of Europe by visiting the best conferences and meeting up with the acest of web people.

The blog Alper writes on this site is a long running mainstay of the Dutch blogosphere and it continues to be a widely respected peripatetic rumination on the intersection of design, technology and society in the broadest sense.

Alper and Robert Gaal‘s nose for up and coming web trends enabled them to scout the fresh startup Foursquare and bring it to its first international outing in Amsterdam shortly after its 2009 SxSWi launch. They both remain set to this day both on founding, finding and befriending the web’s next hottest startups.

Alper’s newest foray is Monster Swell an agency to aid people, corporations and governments in making sense of vast quantities of data using statistical analysis, user experience design and data visualization. Never content to settle for yesterday’s status quo Alper is determined to stay at the forefront of the technological wave.

Extra curriculum

An avid cultural consumer of the most eclectic of offerings as well as a longtime runner, capoeirista and occasional surfer, Alper Çuğun is a modern day renaissance man in both mind and body.

Alper is also well represented on the following web properties: Twitter, LinkedIn, Flickr, Anobii, Dopplr, last.fm and Delicious.

Film: Once Upon a Time in Anatolia

De film “Once Upon a Time in Anatolia” begint met wijdse Anatolische vergezichten over de zo herkenbare landschappen van mijn jeugd waar drie auto’s zich over dorpsweggetjes van bron naar akker begeven.

De kwestie waar het om draait is het vinden van een lijk. De vermeende moordenaar zit in een van de auto’s omringd door een dokter, twee agenten en een chauffeur. De dikkige kale mannen die de auto vullen en hun banale verhalen over yoghurt en andere alledaagsheden zouden het een knusse rit maken als het een ander doel betrof.

De dialogen tijdens de zoektocht en de koddige situaties hier en daar doen denken aan de karakteristieke scène’s die Tarantino en de Coen broers hebben neergezet maar met meer dan een vleugje mystiek. Nuri Bilge Ceylan zet een typisch Turks platteland neer met zinsnedes die er niet om liegen (en matig vertaald zijn). De wijdse shots over het landschap en het licht ‘s nachts zijn indrukwekkend waar de scène’s overdag een beetje flets bij afsteken.

De lijkvinding schiet niet op net zoals de films van Ceylan. Tergende traagheid lijkt zijn handelsmerk, al is dat in deze film nog draaglijk. In langzame shots van dromen, rollende appels of simpelweg close-ups van de hoofdrolspelers worden dingen gevat die niet in woorden uit te drukken zijn.

De missie zelf lijkt hopeloos en verzandt in een dorpsklucht. Ondertussen doodt men de tijd met verhalen, het uiten van klein en groot zeer naar elkaar, het stelen van groente en fruit en het mijmeren over de wendingen die het leven genomen heeft.

Er is een apocrief verhaal dat de naam Anadolu (Anatolië in het Turks) een samenstelling zou zijn van ‘Ana dolu! Dolu Ana!’, wat zoveel betekent als: ‘Moeder vol! Het is vol moedertje!’ Een groep soldaten was naar verluid door dat deel van Turkije aan het trekken toen ze verdwaald en geplaagd door dorst ten einde raad waren. Ze kwamen op een gegeven moment een vrouw tegen die ze hielp en hun flessen zo ver vulde met water (of ayran) dat ze moesten zeggen: ‘Het is al vol moeder.’

Eenzelfde iets gebeurt in deze film waar de dochter van de burgemeester als een engel in de duisternis licht, thee en cola brengt en alle mannen als betoverd achterlaat.

Nadat het lijk gevonden is, verandert de film en verplaatst de focus zich naar de hoofdpersoon. De film krijgt dan iets tergends, wat toepasselijk is gezien de dodelijke vermoeidheid na een nacht doorwerken. Het echte leven gaat door na de nachtmerrie. Alles wordt afgehandeld, er is ruimte voor compassie maar feitelijk verandert er niks.

Gezien zaterdag 20 augustus in Rialto op het World Cinema Amsterdam festival. In de reguliere Cineville te bekijken in het najaar van 2011.

Week 231

A bunch of work on finalizing Code 4, work on culiacan continues steadily nearing a launch sometime soon, and kicking off ideation and sketches for tlalnepantla.

Nice to get recognition for writing from long long in the past. James linked to an old piece I wrote about getting stories from your database.

Apps for Noord Holland (saltillo) is this coming Saturday and signups are shaping up nicely. How could they be otherwise for the opportunity to spend a day programming and learning together on a fortress from the defense works of Amsterdam. There are still some spots open, so sign up if you want to make it an awesome experience.

I was over at Utrecht last week just to escape the many meetings plaguing me in Amsterdam. A new rule which I will try to adhere to: I will participate in a maximum of one hour of meetings every week.

Still the pimpest coffee place

The coffee intelligentsia

My review of the Cat and the Coup (a documentary game) was published over at Bashers and I wrote a short Jane Jacobs inspired piece lamenting the narrow sidewalks of the area I live in.

Sidewalks on the new Marnixstraat

The sidewalks of the newly renovated Marnixstraat:
Left side
Right side

These are too narrow to accomodate people walking along them side by side, let alone when the sidewalk is obstructed by plants, bikes, scooters, furniture and other things.

“Sidewalk width is invariable sacrificed for vehicular width, partly because city sidewalks are conventionally considered to be purely space for pedestrian travel and access to buildings, and go unrecognized and unrespected as the uniquely vital and irreplaceable organs of city safety, public life and child rearing that they are.”—Jane Jacobs

Add to that the fact that Amsterdam city politics is hostage to the car and you get this.