Ik was twee weken geleden op een bijeenkomst van de STT over serious games en ik was een beetje teleurgesteld dat de enige kritische reflectie op het onderwerp van de dag —kansen in serious games en gamification— kwam van super-filosoof Jos de Mul. Hoe goed zijn kritiek dan ook was, kritiek van een filosoof is te gemakkelijk weg te wuiven door mensen uit de praktijk. Nederland blijf een land van handelaars en nering is hier de makkelijkste manier om de handen op elkaar te krijgen.
Wij blijven serieuze reserveringen houden bij het klakkeloos doorvoeren van gamification. We denken dat een fijnzinnigere aanpak wenselijk is omdat de problemen ingewikkeld zijn en deze spellen dagelijks door echte mensen gebruikt worden. In onze praktijk bij Hubbub maken we serious games en dat doen we tot tevredenheid van klanten en spelers al zeg ik het zelf. Waar het gamification betreft ben ik één van de eerste aanjagers van Foursquare in Nederland. Ik ben me dus terdege bewust van de mogelijkheden en beperkingen van deze aanpak.
Ik wil mensen en organisaties die iets willen doen hiermee oproepen om professionele hulp in de arm te nemen. Je wilt mensen die een track record hebben in het maken van spellen die werken voor de mensen die ze spelen én voor de bedrijven die ze inzetten. Dat betekent in dit geval Hubbub of andere bedrijven die werken met echte spelontwerpers. Wij zitten niet exact te springen om meer te doen, maar we zien tegelijk wel een acute behoefte aan ervaring uit de praktijk.
Communicatie- en interactieve bureau’s doen nu een paar slides over gamificatie in hun strategie-pitches om het concept ‘meegenomen te hebben’ maar ze zijn zich vrijwel nooit bewust van de complexiteit en nuances van games en systemen.
Het zijn goedbedoelde pogingen, maar ze slaan bijna altijd de plank mis. Als je echt duurzame waarde wilt creëren kun je beter direct bij een goede partij aankloppen.