Category: Publicity

Het lijkt een leuke variant van Space Invaders maar Inside a Star-filled Sky heeft oneindig veel meer te bieden.

In dit schietspel speel je een monster, dat andere monsters neerschiet op zoek naar de uitgang. Heb je die gevonden, dan verander je in het monster waarvan blijkt dat je daar net in zat en zo blijft dat doorgaan. Onderweg pik je wapens op die je volgende ik helpen om te overleven. Als dat niet lukt en je dood gaat, mag je het opnieuw proberen, of kun je zijsprongen maken door in monsters, power-ups of jezelf te gaan en dat pad te volgen.

Jason Rohrer, de maker, gaf eerder met veel succes verhaal gebaseerde spellen uit. Van verhaal is hier geen sprake. Alles in dit spel is automatisch gegenereerd van de levels tot en met de graphics en het geluid aan toe. Hierdoor en door alle combinaties en vertakkingen die het bewegen tussen niveau’s oplevert, kun je blijven spelen zonder twee keer hetzelfde te zien. Het is net als de veel-werelden-interpretatie uit de kwantummechanica. Elke mogelijke wereld bestaat, alleen onze acties bepalen welk pad we volgen.

Het spel heeft best een steile leercurve, maar zodra het begint te lopen en je vloeiend van niveau naar niveau gaat, wordt het boeiend. Oneindigheid kan saai zijn, maar hier is dat abstracte concept briljant vertaald in een simpel schietspelletje.

http://insideastarfilledsky.net/
$12, voor Windows, Mac en Linux

In de nrc.next van vandaag staat de eerste helft van mijn recensie van de iOS sensatie Desert Golfing. Hier is de rest:

Desert Golfing is een game over golfen in de woestijn. In een twee-dimensionaal pastelkleurig woestijnlandschap moet je een bal de hole in schieten. Je vinger bepaalt de kracht en de hoek van je slag en als je loslaat vliegt de bal weg. Hoe ver je bal komt, hoe vaak hij stuitert en hoe lang hij doorrolt voelen perfect, eigenlijk precies alsof je echt golf speelt in een woestijn. Alleen ben je hier na 18 holes niet klaar. De maker laat niet veel los maar spelers hebben ontdekt dat er duizenden willekeurig gegenereerde woestijnlandschappen—de een moeilijker dan de andere—wachten om gespeeld te worden. Of er een einde aan komt weten we niet. De combinatie van eenvoud en oneindigheid maken dat je Desert Golfing lang kunt blijven spelen. Het is een fijn tussendoortje voor onderweg en tegelijkertijd een meditatie op hoeveel er met heel weinig mogelijk is.

Hier mijn recensie van Proteus voor de nrc.next een paar weken geleden geplaatst (dit is een fractie van wat Bogost heeft gedaan op Gamasutra maar in Nederland is er geen plek, tijd of geld voor games):

Je kon hem al spelen, maar Proteus van Ed Key is nu eindelijk officieel uit. Proteus is de naam van het willekeurig gegenereerde eiland opgebouwd uit impressionistische pixel-graphics waar je heen gaat. Aangekomen op het strand zie je op het eerste gezicht alleen wat bomen maar als je verder loopt kom je gaandeweg dieren en ook andere dingen tegen zoals torens, standbeelden en stenen. Je aanwezigheid beïnvloedt het eiland. Dat zie je niet alleen, je hoort het vooral in de muziek (gecomponeerd door David Kanaga) en de geluiden die allebei reageren op wat je doet.

Proteus bevat geen echte doelen. Er is geen prestatiedruk en je hoeft je niet bezig te houden met wat je nu ook alweer moet doen zoals in andere spellen. Je loopt gewoon over een eiland en dat alleen al is een bijzonder prettige ervaring.

Tijdens dat lopen is er ook genoeg te doen. Keer op keer ondernam ik een tocht die ik halverwege afbrak omdat ik een groepje dieren achterna ging of naar een adembenemend uitzicht wilde kijken. En elke keer als er een dag of een seizoen voorbij is, verandert Proteus en zijn er weer nieuwe dingen te zien en te doen.

De doelloosheid en eindeloze variëteit van Proteus maken dat je niet uitgekeken raakt. Je kunt er keer op keer terug blijven komen. Proteus is dan ook niet zozeer een spel als wel een serene plek waar je altijd heen kunt.