Category: Nederlands

Desert Golfing is een game over golfen in de woestijn. In een twee-dimensionaal pastelkleurig woestijnlandschap moet je een bal de hole in schieten. Je vinger bepaalt de kracht en de hoek van je slag en als je loslaat vliegt de bal weg. Hoe ver je bal komt, hoe vaak hij stuitert en hoe lang hij doorrolt voelen perfect, eigenlijk precies alsof je echt golf speelt in een woestijn. Alleen ben je hier na 18 holes niet klaar. We weten nu dat er duizenden willekeurig gegenereerde woestijnlandschappen—de een moeilijker dan de andere—wachten om gespeeld te worden en er is nog geen einde in zicht. De combinatie van eenvoud en oneindigheid maken dat je Desert Golfing lang kunt blijven spelen. Het is een fijn tussendoortje voor onderweg en tegelijkertijd een meditatie op hoeveel er met heel weinig mogelijk is.

5/5
iOS App Store €0,89

Je kon hem al spelen, maar Proteus van Ed Key is nu eindelijk officieel uit. Proteus is de naam van het willekeurig gegenereerde eiland wat je bezoekt. Aangekomen op het strand zie je op het eerste gezicht alleen wat bomen maar als je verder loopt kom je gaandeweg dieren en ook andere objecten tegen. Door rond te lopen beïnvloed je het eiland. Dat zie je niet alleen, je hoort het vooral in de muziek (gecomponeerd door David Kanaga) en de geluiden die allebei reageren op wat je doet.

Proteus bevat geen echte doelen. Er is geen prestatiedruk en je hoeft je niet bezig te houden met wat je nu ook alweer moet doen zoals in andere spellen. Je loopt over het eiland en laat de ervaringen op je af komen.

Dat zijn er meer dan je op het eerste gezicht zou denken. Keer op keer ondernam ik een tocht die ik halverwege afbrak omdat ik een groepje dieren wilde achtervolgen of naar een adembenemend uitzicht ging zitten kijken. En elke keer als er een dag of een seizoen voorbij is, verandert Proteus en zijn er weer nieuwe dingen te zien en te doen.

De doelloosheid en eindeloze variëteit van Proteus maken dat je niet uitgekeken raakt. Je kunt er keer op keer terug blijven komen. Proteus is dan ook niet zozeer een spel als wel een plek die altijd op je wacht.

Windows/Mac $10
(4/5)

Het langverwachte “Botanicula”van Amanita Design is uit en het is nog mooier dan de vorige spellen (Samorost, Machinarium etc.) van deze studio. De jaren werk die erin zitten zijn af te zien en te horen aan dit spel dat verbaast door zijn pure schoonheid.

In Botanicula speel je vijf botanische wezens die de boom waar ze leven moeten redden van duistere spinnen die alles dood maken. Dit loopt uiteindelijk —natuurlijk— goed af.

Het flinterdunne verhaal is een excuus om mooie dingen te laten zien. Elk scherm is een botanische aquarel waarin van alles dwarrelt, deint of iets anders schattigs doet als reactie op jou. Amanita meet zich hiermee met de groten uit de animatiewereld en brengt het daar goed vanaf.

Zo prachtig als het is uitgevoerd, zo simpel is het spel. Je verzamelt zaadjes en klikt dieren aan op de boom om weer andere wezens te helpen die je verder brengen. Niet heel ingewikkeld maar makkelijker gezegd dan gedaan. Soms is ook na zoeken de bedoeling niet helemaal duidelijk en er zitten minigames in die in verhouding met de rest van het spel te moeilijk zijn.

Dit maakt dat het spel niet heel diepgaand is maar een paar uur plezier heb je er zeker wel van. Botanicula is zo’n kinderboek dat je als volwassene ook kunt kopen en wie ermee aan de slag gaat maakt dan ook niet zoveel meer uit.

(4/5)
Windows / Mac / Linux
€7,99

“Where is my Heart?”is een platform-puzzelspel van Deense sensatie Die Gute Fabrik. Je bestuurt om beurten een van drie ontheemde monsters die een tocht door het bos maken om de weg naar huis te vinden. De monsters zijn erg charmant geanimeerd, de niveau’s in het bos zijn getekend in pixelart van een toverachtige schoonheid en de soundtrack bestaat uit stemmige 8-bit muziek die zich tijdens het spel mee ontwikkelt. De uitvoering is perfect, maar die is niet zo belangrijk.

Wat dit spel bijzonder maakt is hoe je het moet spelen. Elk niveau is opgedeeld in kaders zoals een strip, maar deze kaders zijn uit hun verband gerukt. Loop je het ene kader uit, dan hoef je niet in het kader ernaast te verschijnen, maar kun je totaal ergens anders op het scherm uitkomen. Door die chaos zie je niet direct wat je moet doen. Alles aan elkaar puzzelen schiet ook niet echt op. De beste manier om een niveau af te ronden is door al spelende je hersenen te dwingen te leren waar de verbindingen liggen en wat je moet doen.

Bat King en Antler Ancestor hebben aardige speciale vaardigheden (dubbel springen, objecten in een schemerwereld gebruiken) maar Rainbow Spirit steelt de show. Hij kan de kaders van een niveau herschikken en kiezen in welke hij weer landt. Die mogelijkheid zet alles op zijn kop en leidt tot grote hoofdbrekers.

“Where is my Heart?”is een zeldzaam moeilijk spel maar de beloningen zijn ook groot. Een paar dingen die niet lukken worden eentonig, maar de sublieme uitvoering trekt je er doorheen. Uiteindelijk duurt het niet heel lang voor de monsters weer thuis zijn en jij thuis met een voldaan gevoel naar de aftiteling kijkt.

(5/5)
€5
PS3 en PSP minis

In ‘The Binding of Isaac’ wil Isaacs godsdienstwaanzinnige moeder hem opofferen zoals in het gelijknamige bijbelverhaal. Jij moet Isaac helpen ontsnappen in een hellegang onder zijn eigen huis. Een apart thema en off-beat humor zoals we eerder ook zagen in Super Meat Boy van dezelfde maker.

Je loopt met Isaac van kamer naar kamer, tranen schietend op duivelse vliegen, bewegend vlees en andere monsters. Zodra alles dood is kun je door met de buit die je verzamelt. Ga je zelf dood, dan begin je opnieuw. Behendig spelen en de juiste keuzes maken zijn zaak om te winnen van Isaacs demonen. De niveau’s zijn elke keer anders en symboliseren de afdaling in Isaacs nachtmerries.

Het is een spel van extreme contrasten. De tekenstijl is kinderlijk maar druipt van het bloed. De verwijzingen naar de bijbel worden afgewisseld met referenties naar games. Dat ligt wat zwaar op de hand voor een spel dat blijft steken bij hele simpele satire. Toch is ‘The Binding of Isaac’ wél erg leuk. Er valt veel te verkennen, de moeilijkheid neemt subtiel toe en de drempel om nog een keer te spelen ligt lekker laag.

(4/5) Steam (Mac/PC)

Kinderen dwingen om erts te verzamelen, zelfmoordende fabrieksarbeiders opvangen, gadgets werpen naar blind rennende consumenten zijn niet de dingen die je in een game verwacht. Het kon bij de censoren van Apple ook niet door de beugel. Het spel Phone Story waarin dit allemaal gebeurt heeft een paar uur in de App Store gestaan voor Apple het verwijderde.

Phone Story van Molleindustria, doet wat de titel zegt: het vertelt het verhaal van de herkomst, fabricage, marketing en het afdanken van de gadgets waar we zo graag mee spelen. De gameplay is uitdagend genoeg, het spel bevat een voice-over die toelicht hoe je telefoon gemaakt is en wat bijtende details. Een leuk spelletje als kritiek op dezelfde iPhone waar je het op speelt.

Dat Apple het censureerde is wrang en benadrukt het punt dat Molleindustria wilde maken. De redenen van verwijdering (het weergeven van verwerpelijke handelingen) zijn willekeurig en zonder die beelden zou het spel niet waarheidsgetrouw zijn. Een waarheid die als het aan Apple ligt liever niet bekend wordt.

(4/5)
Platform: Nu wél beschikbaar voor Android
Prijs: €0,73

Op 5 maart 1967 overlijdt Dr. Mohammad Mossadeq na een gevecht met keelkanker. Hij had daarvoor jarenlang in de gevangenis en onder huisarrest gezeten omdat hij als premier van Iran zijn volk wilde bevrijden van de Engelse koloniale invloed. De Engels-Amerikaanse staatsgreep die hem afzette heeft een grote invloed gehad op de wereldgeschiedenis maar dit inspirerende en historisch belangrijke verhaal is nauwelijks bekend in het Westen.

‘The Cat and the Coup’ is een spel dat begint op het moment van Mossadeqs overlijden. Je speelt zijn kat en moet in die gedaante de voormalig premier terug in de tijd leiden langs de gebeurtenissen die leidden tot zijn val. Je stuurt Mossadeq van kamer naar kamer in een enorme collage van Perzische miniaturen, karikaturen en andere elementen die bij elkaar voor een overweldigend effect zorgen.

De makers wilden met dit documentaire-spel de aandacht vestigen op dit onderbelichte stuk geschiedenis. De vele prijzen die het spel gewonnen heeft geven aan dat ze daarin op een bijzondere manier geslaagd zijn.

Het spel zelf is eenvoudig en kort en wil je op geen enkele manier een compleet beeld geven. De indruk die het achterlaat is er niet minder om. De visuele rijkdom waarbinnen alles zich afspeelt naast de historische feiten, zorgen ervoor dat je bijna vanzelf details ontdekt, verbanden legt en er achter wilt komen wat er nu precies gebeurd is toen.

(PC, Mac) (4/5)

Het lijkt een leuke variant van Space Invaders maar Inside a Star-filled Sky heeft oneindig veel meer te bieden.

In dit schietspel speel je een monster, dat andere monsters neerschiet op zoek naar de uitgang. Heb je die gevonden, dan verander je in het monster waarvan blijkt dat je daar net in zat en zo blijft dat doorgaan. Onderweg pik je wapens op die je volgende ik helpen om te overleven. Als dat niet lukt en je dood gaat, mag je het opnieuw proberen, of kun je zijsprongen maken door in monsters, power-ups of jezelf te gaan en dat pad te volgen.

Jason Rohrer, de maker, gaf eerder met veel succes verhaal gebaseerde spellen uit. Van verhaal is hier geen sprake. Alles in dit spel is automatisch gegenereerd van de levels tot en met de graphics en het geluid aan toe. Hierdoor en door alle combinaties en vertakkingen die het bewegen tussen niveau’s oplevert, kun je blijven spelen zonder twee keer hetzelfde te zien. Het is net als de veel-werelden-interpretatie uit de kwantummechanica. Elke mogelijke wereld bestaat, alleen onze acties bepalen welk pad we volgen.

Het spel heeft best een steile leercurve, maar zodra het begint te lopen en je vloeiend van niveau naar niveau gaat, wordt het boeiend. Oneindigheid kan saai zijn, maar hier is dat abstracte concept briljant vertaald in een simpel schietspelletje.

http://insideastarfilledsky.net/
$12, voor Windows, Mac en Linux

In de nrc.next van vandaag staat de eerste helft van mijn recensie van de iOS sensatie Desert Golfing. Hier is de rest:

Desert Golfing is een game over golfen in de woestijn. In een twee-dimensionaal pastelkleurig woestijnlandschap moet je een bal de hole in schieten. Je vinger bepaalt de kracht en de hoek van je slag en als je loslaat vliegt de bal weg. Hoe ver je bal komt, hoe vaak hij stuitert en hoe lang hij doorrolt voelen perfect, eigenlijk precies alsof je echt golf speelt in een woestijn. Alleen ben je hier na 18 holes niet klaar. De maker laat niet veel los maar spelers hebben ontdekt dat er duizenden willekeurig gegenereerde woestijnlandschappen—de een moeilijker dan de andere—wachten om gespeeld te worden. Of er een einde aan komt weten we niet. De combinatie van eenvoud en oneindigheid maken dat je Desert Golfing lang kunt blijven spelen. Het is een fijn tussendoortje voor onderweg en tegelijkertijd een meditatie op hoeveel er met heel weinig mogelijk is.

Hier mijn recensie van Proteus voor de nrc.next een paar weken geleden geplaatst (dit is een fractie van wat Bogost heeft gedaan op Gamasutra maar in Nederland is er geen plek, tijd of geld voor games):

Je kon hem al spelen, maar Proteus van Ed Key is nu eindelijk officieel uit. Proteus is de naam van het willekeurig gegenereerde eiland opgebouwd uit impressionistische pixel-graphics waar je heen gaat. Aangekomen op het strand zie je op het eerste gezicht alleen wat bomen maar als je verder loopt kom je gaandeweg dieren en ook andere dingen tegen zoals torens, standbeelden en stenen. Je aanwezigheid beïnvloedt het eiland. Dat zie je niet alleen, je hoort het vooral in de muziek (gecomponeerd door David Kanaga) en de geluiden die allebei reageren op wat je doet.

Proteus bevat geen echte doelen. Er is geen prestatiedruk en je hoeft je niet bezig te houden met wat je nu ook alweer moet doen zoals in andere spellen. Je loopt gewoon over een eiland en dat alleen al is een bijzonder prettige ervaring.

Tijdens dat lopen is er ook genoeg te doen. Keer op keer ondernam ik een tocht die ik halverwege afbrak omdat ik een groepje dieren achterna ging of naar een adembenemend uitzicht wilde kijken. En elke keer als er een dag of een seizoen voorbij is, verandert Proteus en zijn er weer nieuwe dingen te zien en te doen.

De doelloosheid en eindeloze variëteit van Proteus maken dat je niet uitgekeken raakt. Je kunt er keer op keer terug blijven komen. Proteus is dan ook niet zozeer een spel als wel een serene plek waar je altijd heen kunt.