ANWB stapt uit overleg ov-chipkaart

Dit is interessant nieuws: “ANWB stapt uit overleg ov-chipkaart”.

Het duurt volgens de ANWB te lang voordat reizigers verbeteringen merken, terwijl de uitrol van de OV-chipkaart volop doorgaat en de strippenkaart in steeds meer regio’s wordt afgeschaft.

[…]

ANWB-directeur Guido van Woerkom vindt bovendien dat door alle andere partijen in het overleg “heel slecht wordt geluisterd naar de reiziger”.

Dit zijn dingen die we al wisten en waar ik hier ook al een tijdje over schrijf. Goed om te lezen dat de ANWB bij de goeden hoort in het lopende verhaal van de ov-chipkaart.

Ontwerp

Ik hou al een tijdje vol dat de ov-chipkaart erg onder-ontworpen is. Ik vraag me af of er bij de aanloop enig serieus ontwerp en/of gebruikersonderzoek gedaan is. Het is een wonder nog dat het zo goed werkt als het doet, maar de hoeveelheid gemiste kansen en klant-vijandigheid is verbijsterend.

Tot mijn verbazing hoorde ik op PICNIC meermalen buitenlandse bewondering voor het ov-chipkaart systeem.

Één iemand was blij verbaasd over het feit dat we hier wegwerp RFID-kaartjes hadden. Deze:

1 Hour OV Chipcard

Een ander voerde de ov-chipkaart aan als een voorbeeld van de poldercultuur toegepast op ontwerp. Iets wat ofwel pertinent onwaar is ofwel compleet onwenselijk als we kijken naar het eindresultaat.

Dat toont maar aan dat de ov-chipkaart net zoals wel meer grote concepten een handige olifant is. Iedereen kan het gebruiken om aan te tonen wat hij wil.

Spiegel van Holland

Gisteren een potje Stereoscoop gespeeld op de Neude in Utrecht en daar een gigantische buit binnengehaald. Deze badges staan nu op mijn profiel te prijken:
Epic Win

Het is echt een heel leuk spelletje wat je pas echt merkt als je hem zelf speelt. Dus hij staat nog een paar dagen op de Neude dus ga er even heen als je in de buurt bent.

De Stereoscoop

Nu mét NRC Next artikel:

PLAY Pilots De Stereoscoop in NRC Next #NFF

Brief tegen censuur

Ik ben mede-ondertekenaar van een brief van Bits of Freedom tegen verregaande bevoegdheden van de overheid voor institutionele internet-censuur. Het kunnen killen van websites zonder tussenkomst van een rechter is een bizar gegeven.

Er loopt een internetconsultatie, dus je kunt de punten in de brief overnemen en zelf ook voorleggen aan de minister. Dit is een kwalijke zaak en het is erg dat het zover is gekomen.

Zuiverheid

In de nacht van vrijdag op zaterdag kreeg onze Dichter des Vaderlands een blok van anderhalf uur radio in Zomernachten om te vertellen wat hij wilde. Ik had me in de dag vergist, maar het stond vannacht ook al op de website. De MP3 is hier uit de podcast te vissen: Zomernacht van Ramsey Nasr.

Het mag hier al duidelijk zijn dat ik een fan ben van Nasr. Als je die anderhalf uur luistert, word je het waarschijnlijk ook. Een prettige aanklacht tegen de huidige stand van zaken in Nederland, niet populair maar wel goed onderbouwd. Alleen ben ik bang dat hij er geen nieuw publiek mee bereikt. Zolang wij zó in de minderheid zijn kunnen we zeggen wat we willen maar denk ik niet dat we er iets mee bereiken.

Zijn prangendste aanklacht zoals ook in het manifest van Terschelling te lezen valt is dat ons nieuwe kabinet alles wat geen direct nut heeft wil afschaffen, alles wat ons onderscheidt van de dieren.

kunst is maar een bijproduct
zij is niet nodig om te kunnen
eten, neuken, ademen

Zie ook: Wat ons rest — een gedicht over lege schalen

Design Directie #1

‘Design Directie’ is een periodiek stukje van Alper over het raakvlak van design en technologie met de maatschappij1.

Op dit moment worden we niet bestuurd en moeten we wachten op een formatie die lang duurt, niet transparant is en een resultaat gaat opleveren waar de helft van het land niet op zit te wachten. Dit proces voelt sub-optimaal en achterhaald aan.

Het besturen van een land is niks meer dan een complex ontwerp-probleem op macro-niveau. Dingen ontwerpen is iets wat we kunnen. Er is een methode voor en het is vaak na afloop ook duidelijk of een ontwerp geslaagd is of niet. Het is een rationeel wetenschappelijk/creatief proces met tastbare uitkomsten. Als het mogelijk is om een iPod of een Boeing te ontwerpen, dan kun je die methoden ook gebruiken voor een landsbestuur. Wat zou er gebeuren als we het ontwerpproces over de politiek heen legden?

Bij het maken van een ontwerp kijk je naar de doelen. Dus: waar willen we heen met dit land? Je doet onderzoek onder gebruikers (het electoraat) in het veld (tijdens de campagne) en je market de oplossingen waar je mee gaat komen (verkiezingsbeloften). Hieruit volgt een model waar je mee kunt werken. Met dat model kun je plannen maken. Je hebt dan een designdocument (een regeerakkoord) waarmee je aan de slag kunt.

Het enige waar je dus echt over moet praten zijn de doelen. Ik heb het idee dat die bij alle partijen niet eens zo ver uit elkaar liggen. Iedereen wil toch een veilig land, een goede gezondheidszorg en een competitief onderwijs en economie? Hoe je dat doet volgt uit de ontwerpmethode: onderzoek doen, ideeën verzinnen, toetsen aan het de werkelijkheid en resultaten boeken.

Hoe anders is dit in de politiek. Partijen gaan er gemakzuchtig van uit dat ze al weten wat er leeft, ook al zitten ze grotendeels in Den Haag. Campagne voeren is meer een show dan dat er oprechte interesse voor de kiezer is. De beloften zijn vaak te concreet én onrealistisch zodat die direct sneuvelen in compromissen. Mensen geloven na de uitslag al niet meer waar ze in gestemd hebben, laat staan dat je ze enthousiast kunt houden. En de resultaten… daar hoor ik nooit iemand over.

Goede ontwerpers gaan uit van de werkelijkheid en handelen in gelijke delen visie, gezond verstand en realisme. Politici zo zien we gaat het meer om zelfbehoud, het spelen op de onderbuik en het in stand houden van illusies. Ontwerpers die politiek voeren of in politieke organisaties werken, komen zelden tot goede resultaten. Politici die wat meer methoden uit de ontwerppraktijk gebruiken, daar zouden we wel weer wat vertrouwen in kunnen hebben.

Elke Design Directie wordt hier gepubliceerd en bij de eerste publicatie die hem wil overnemen (aanmeldingen).

  1. En boven alles een experiment. []

GVB clusterfuck

Terwijl we aan de andere kant een strijd voeren voor vrij beschikbare openbaar vervoersinformatie is het openbaar vervoer zelf in een ‘wereldstad’ als Amsterdam nog een zooitje.

Op dit moment is de hele metrolijn van Amstel naar Centraal dicht vanwege onderhoud aan de roltrappen (!). Dat is op zich al WTF. Nog erger is dat er ruzie is tussen een aannemer en de gemeente en dat daardoor de metro volgende zomer weer dicht moet1.

Op de Wibautstraat rijden nu elke vijf minuten vier bussen heen en weer (dat is dus waarom iets als een NZ-lijn nodig is). De stad kan zo’n aannemer op zo’n punt dan niet breken, gek genoeg.

Dus missen de belangrijkste metro-verbinding in de stad maar het GVB maakt nog steeds bakken vol met winst (€150’000 per maand) mede door een geïntroduceerde gebruikersfout in de OV-chipkaart:

Een doorslaand succes die ov-chipkaart alleen niet voor de reiziger. Dat de OV-chipkaart slecht ontworpen is wisten we al. Er moet een chipkaart zijn, maar als we vastzitten aan hetzelfde slechte ontwerp zonder enige mogelijkheid tot verbetering dan liever niet.

  1. If you fuck us, we will fuck you fifty times over lijkt mij het devies. []

Check in / Check Out, Case by Case — Case 0010, “Straatbeelden”

Niet zoveel aan te merken op dit hoofdstuk. Ook niet heel erg mijn interessegebied.

Algemeen over de huidige stand van zaken wat betreft het camera-toezicht, de wettelijke kaders en hier en daar wat dingen over het concept panopticon en in hoeverre dit geldt wanneer het verzamelen en het bekijken van de beelden gedistribueerd zijn.

Frappantste is dat de grootste ontwikkeling in het camera-toezicht komt door het internet omdat nu waarschijnlijk het grootste deel van de camera-beelden over internetverbindingen met redelijke standaardprotocollen zal gebeuren. Ik neem aan dat het hiervoor met veel proprietaire systemen gebeurde, die daardoor moeilijk aan elkaar te koppelen waren. Hier dus ook weer IP als grote gelijkmaker.

Systemen die camera-toezicht efficiënter moeten maken en potentieel hele grote privacy-inbreuken kunnen veroorzaken zoals het detecteren van ongewenst gedrag —Wat is ongewenst gedrag?— en het volgen van mensen door bestanden en systemen heen, zijn allemaal nog niet zo ver dat we ons daar zorgen over moeten maken.

Maar ik denk wel dat we ons daar nu al zorgen over moeten maken. Ik vind dat in dit hoofdstuk die toekomst wanneer computers net zo goed en misschien wel beter dan mensen beelden kunnen verwerken en de gevolgen daarvan niet voldoende verkend worden. Het zal misschien wat langer duren, maar ik denk zeker dat dat er gaat komen.

Turks-Syrische herontdekking

De grens tussen Turkije en Syrië is tegenwoordig compleet open en Turkije ‘groeit uit zijn voegen’1:

Aleppo is maar een half uurtje rijden over de grens en een totaal andere wereld. Samen met de bouw en handel die toenemen zal nu het toerisme waarschijnlijk ook groeien. Voorbij is het ongerepte Syrië waar ik drie jaar geleden met wat kunst en vliegwerk in kon reizen.

Goed wel, maar toch een beetje jammer.

  1. Wat nou Eurozone… []

Eindrapport Adviescommissie Verkeersinformatie

Dit rapport is tijdens de verhuizingen een beetje tussen wal en schip geraakt. Het lijkt me goed om de gedeelten die ik al had aangestreept even snel te bloggen voordat we diep op de openbaar vervoersinformatie-situatie in Nederland ingaan.

Ik kwam dit rapport vorig jaar op het spoor als het rapport van ‘Commissie Laan III’1 en na wat gebel kon ik het opgestuurd krijgen van onze rijksoverheid. Het heet “Eindrapport Adviescommissie Verkeersinformatie”en is uit April 2009.

Er staan interessante dingen in over de verhoudingen tussen de verschillende partijen in dit gebied en verstandige woorden over het belang van een publieke voorziening voor data. Dit belang is duidelijk maar deze commissie adviseert alleen en dat in redelijk vage bewoordingen waardoor er niet zoveel gebeurt.

Om te beginnen:

De commissie bestaat uit vertegenwoordigers (op directieniveau) van verschillende wegbeheerders, belangenorganisaties op gebied van mobiliteit, transport en logistiek alsmede marktpartijen die zich onder meer richten op de distributie van verkeersinformatie, zogeheten service providers. (blz. 4)

Ik mis twee groepen in de samenstelling van de commissie:

  1. Mensen met een idee van het verstorende en innovatieve potentieel van het internet.
  2. Mensen die de belangen van echte eindgebruikers behartigen.

Het ontbreken van die twee groepen zorgt ervoor dat de commissie nooit echt toekomt aan de dingen waar het echt om gaat wat betreft verkeers- (en vervoers-)informatie.

Wie zaten er dan wel in? Uit bijlage B:

  • ANWB bv
  • EVO
  • Siemens Nederland
  • Vialis Verkeer & Mobiliteit bv
  • ARS Traffic & Transport Technology
  • Verkeersinformatiedienst
  • Publieke Omroep
  • Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG)
  • Interprovinciaal Overleg (IPO)
  • Ministerie van Verkeer en Waterstaat, Rijkswaterstaat

en als adviseurs:

  • Rijkswaterstaat- Verkeerscentrum Nederland
  • Ministerie van Verkeer en Waterstaat Directoraat-Generaal Mobiliteit

Verder:

Het belang van actuele en betrouwbare verkeersinformatie geldt – afgezien voor overheden – ook in hoge mate voor het bedrijfsleven en individuele weggebruikers. De informatie over de verkeersafwikkeling, nu nog sterk per modaliteit gesegmenteerd (weg/OV), wordt hoofdzakelijk door publieke partijen, aangeboden aan service providers die op hun beurt de informatie doorgeven aan de gebruikers. De publieke partijen bieden informatie veelal aan vanuit hun rol als verkeersmanager. (blz. 4-5)

‘Service providers’ zijn volgens het rapport partijen als ANWB en Siemens.

‘Verkeersmanagers’ doen precies dat. Dat zijn partijen —ik denk met name op de weg— die ervoor zorgen dat de dingen zo veilig en efficient mogelijk gebeuren. Daarvoor verzamelen ze die informatie ook.

Het uiteindelijke collectieve doel van de informatieverschaffing is het publiek zodanig te kunnen informeren dat individuele gebruikers in staat zijn om goede en slimme keuzes te maken in hun mobiliteitsbehoefte. De baten bestaan voor het bedrijfsleven uit een betere bereikbaarheid c.q. tijdswinst, uiteindelijke leidend tot het genereren van (meer) omzet en winsten, en voor de publieke wegbeheerders in een betere benutting van hun infrastructuur. (blz. 5)

Bovenstaande is exemplarisch voor hoe de discussie geframed wordt. Transport is een probleem van het bedrijfsleven en bedrijven verliezen geld als dat niet goed gebeurt. Dat is gedeeltelijk waar, maar toch grotendeels het paard achter de wagen spannen. Transportmogelijkheden danwel op de weg, danwel via het openbaar vervoer bieden transmobiliteit: mensen krijgen de mogelijkheden om zich te ontplooien op een heleboel manieren waaronder werk, onderwijs en vrije tijd.

Dat zou het kerndoel moeten zijn en dat ontbreekt totaal. Als die ontplooiing goed gebeurt dan ontstaat er meer maatschappelijke welvaart dan alleen maar meer omzet. Maar de deelnemers van deze commissie zien dat niet.

We zitten nu nog in de management samenvatting. Wat punten:

4 Om de weggebruiker nog beter van informatie te voorzien zodat hij bij een routekeuze meer rekening houdt met lokale omnstandigheden omtrent verkeersveiligheid, leefbaarheid en milieu, dient deze informatie systematisch door wegbeheerders aan service providers en andere marktpartijen beschikbaar te worden gesteld. Daarnaast is deze informatie ook voor de weggebruikers zelf praktisch en nuttig (minder files en omrijroutes). (blz. 7)

Het is een beetje de vraag wat nu een marktpartij is. Zoals het nu bij het NDW2 geïmplementeerd is betaal je €6000 per jaar om bij de gegevens te mogen (zie dit verslag Hergebruik van Overheidsinformatie). Dit omdat ze ‘kosten maken’, maar je sluit door zo’n hoge barrière op te werpen de meer innovatieve en specialistische toepassingen voor die gegevens bij voorbaat al uit.

5 Teneinde de weggebruiker in staat te stellen om voor en tijdens zijn reis gebruik te maken van alternatieven die het OV biedt en daaraan gerelateerde services zoals P+R-voorzieningen en OV-fiets, is het noodzakelijk dat er multi-modale reisplanners beschikbaar komen.

Stimuleer het openstellen van OV-informatie voor marktpartijen op de korte termijn en bevorder de invoering van multi-modale routeplanners en hieraan gekoppelde diensten. (blz. 7)

Wat wordt er verstaan onder een marktpartij? Is een hobbyist of een kunstenaar een marktpartij? Moeten alle diensten noodzakelijkerwijs commercieel zijn?

De noodzaak van die multi-modale planners is ontzettend groot. Alle pogingen die tot nu toe zijn gedaan door bijvoorbeeld TomTom of 9292 zijn er nog niet helemaal en er is er nog eentje in ontwikkeling door de Waag maar daar heb ik tot nog toe niks van vernomen.

Als er geen barrières waren wat betreft kosten en moeizame gesprekspartners dan weet ik zeker dat er veel meer, specifiekere en betere routeplanners al beschikbaar zouden zijn. Misschien enkele complete multimodale planners, maar daarnaast een heleboel specifieke niche-toepassingen en integraties met andere applicaties.

Er wordt een organisatorisch vervolg geschetst waar de verschillende partijen met elkaar in gesprek kunnen blijven3 en:

Hiermee wordt bevorderd dat de reiziger in de toekomst optimale en betrouwbare informatie ontvangt om zodoende een persoonlijke afweging omtrent het voorgenomen reisgedrag te kunnen maken (modaliteit, tijdstip van vertrek, routekeuze, kosten en comfort etc.). Daarmee kan een belangrijke bijdrage worden geleverd aan de vergroting van de bereikbaarheid en een betere benutting van de infrastructuur. (blz. 8)

Lees bovenstaande en ga bij jezelf na in hoeverre je optimale en betrouwbare informatie ontvangt en hoe dat je bereikbaarheid beïnvloedt. De wil is er, maar de toekomst waar de commissie het over heeft lijkt nog ver weg.

Dan het rapport zelf.

De resultaten van Commissie Laan II:

In de kern waren genoemde aanbevelingen gericht op het wijzigen van de relatie en de leveringsovereenkomst tussen Rijkswaterstaat/TIC enerzijds en de service providers (ANWB, Siemens etc.) anderzijds. Deze aanbevelingen waren tevens bedoeld om de verhoudingen tussen partijen weer te ‘normaliseren’, na een roerige periode tussen genoemde partijen, waarbij een aantal conflicten zelfs tot rechtszaken had geleid. (blz. 13)

Fijne jongens. Het laat zich raden dat die rechtszaken niet in eerste plaats om het belang van de eindgebruiker waren.

En meer:

Dit heeft er bijvoorbeeld toe geleid dat Rijkswaterstaat de ruwe verkeersgegevens beschikbaar is gaan stellen aan service providers. Verder waren service providers niet langer verplicht om eigen ingewonnen verkeersgegevens aan Rijkswaterstaat terug te geven. (blz. 14)

En een interessant voorbehoud van de minister:

dat ‘waar het gaat om informatie die rechtstreeks verband houdt met de publieke rol van Rijkswaterstaat als netwerkmanager, Rijkswaterstaat deze verkeers(management) informatie zélf moeten kunnen verstrekken aan het algemene publiek; los van de vraag of deze informatie reeds door de markt wordt of zal worden aangeboden.’ (blz. 14)

Dit rapport gaat vooral over Rijkswaterstaat en de wegen waar de verkeersinformatie in het NDW staat. Rijkswaterstaat heeft die publieke rol en is niet geprivatiseerd waardoor de minister dit wat makkelijker kan zeggen. Wat betreft het openbaar vervoer is er een lappendeken van (semi-)private ondernemingen die wél een publieke rol hebben wat betreft informatievoorziening maar die niet willen uitoefenen.

Nog een leuke (maar holle) uitspraak:

De Minister geeft in nota aan dat hij de publiek-publieke en de publiek-private samenwerking wil stimuleren: “De groeiende behoefte van zowel overheid als weggebruiker aan een goede en betrouwbare verplaatsingskwaliteit van deur tot deur vereist meer samenwerking tussen wegbeheerders en ook tussen vervoerswijzen. Het vereist bovendien werken over de eigen beheersgrenzen heen en rekening houden met elkaars doelstellingen en belangen.”(blz. 18-19)

Een open ‘deur’ waar niks mee gebeurt. Een beetje rondvragen bij de instanties leert dat over beheersgrenzen heen werken een fictie is en dat iedereen zich verschuilt achter de institutionele knoop waar de reiziger het slachtoffer van is.

Dit handelen vindt zijn grondslag in het algemene, publieke belang bij bevordering van de benutting van infrastructuur. Het is staand nationaal beleid om hergebruik van overheidsinformatie te bevorderen teneinde bij te dragen aan de algemene kennisinfrastructuur. Het ruimhartig verstrekken van overheidsinformatie is mede hierom dan ook vastgelegd in de Wet Openbaarheid van Bestuur. (blz. 22)

Dat het toestaan van hergebruik vanuit de overheid ingewonnen gegevens effecten kan hebben op de aanbodzijde van de verkeersinformatiemarkt, is op zelf genomen niet toereikend om het hergebruik te weigeren. (blz. 23)

Ruimhartigheid in het vestrekken van overheidsinformatie zou heel fijn zijn. Het hergebruik zoals geregeld in de WOB blijkt te zwak om gegevens beschikbaar te stellen (ook volgens Mariko Peters op die bijeenkomst).

Over het beschikbaar stellen van basisgegevens (die eigenlijk niet ter discussie staan):

Hoe gaan publieke partijen, waaronder wegbeheerders en/of vervoersautoriteiten, deze publiek ingewonnen of ingekochte gegevens aan marktpartijen ter beschikking stellen en onder welke randvoorwaarden?

Voorkomen moet worden dat er ‘oneigenlijke’ concurrentie tussen publieke en marktpartijen optreedt.

Om de weggebruiker van deze informatie te voorzien, dienen overheden en marktpartijen een infomatie-marktplaats in te richten waar (voornamelijk) publieke partijen informatie kunnen aanleveren en marktpartijen informatie kunnen halen. (blz. 26)

Dit zijn dezelfde kwesties waar je met elke open data situatie mee te maken krijgt. We hebben gegevens; hoe geven we ze vrij. Waar worden de kosten die we maken bij het vrijgeven van betaald? Dit zijn vragen waar antwoorden op geformuleerd moeten worden.

Één mogelijke oplossingen die wij web-techneuten altijd voorstellen is: geef ons de rauwe data en wij zorgen wel dat het ontsloten wordt. Geen kosten, geen zorgen. Beleidsmakers en andere beslissers bij de overheid kunnen helaas met zo’n model niet overweg.

Wat hierboven wel opvalt is hoe vaak het woord markt genoemd wordt. Er is een duidelijke publieke behoefte aan deze informatie, maar de overheid durft niks te doen wat de ‘precaire’ markt zou kunnen beïnvloeden. Ik denk dat markt en maatschappij meer hebben aan een overheid die zijn verantwoordelijkheid neemt en niet een situatie van marktfalen aan blijft kijken.

Dan het stukje ‘integratie van weg en OV-informatie’:

Voor OV-(basis)gegevens is er nog geen sprake van een vergelijkbare markt als voor wegverkeersinformatie. (blz. 27)

Het is dus nog maar de vraag of een ‘markt’ de beste oplossing is.

Van het project Kwaliteitsverbetering OV-informatie dat door het Ministerie is geëntameerd, worden impulsen verwacht die ertoe kunnen leiden dat OV-gegevens aan marktpartijen ter beschikking komen én tot nieuwe (multimodale)produkten en diensten kunnen leiden.

[…]

Stimuleer het openstellen van OV-informatie voor marktpartijen op korte termijn en bevorder de invoering van multimodale routeplanners en hieraan gekoppelde diensten. (blz. 27)

Goede voornemens, erg weinig voortgang.

Wat moet er dan wel gebeuren? In een volgend bericht daarover een serie concrete aanbevelingen.

  1. drs. J. Laan []
  2. Op de site geen API te zien. Je moet zoeken als je bij de gegevens wilt en dan staat er: “De NDW gegevens worden beschikbaar gesteld aan partijen die zich bezighouden met verkeersmanagement en verkeersinformatie. Hiervoor worden de kosten in rekening gebracht die gemaakt worden om deze service te bieden: € 6000,- (excl. BTW) aansluitkosten per afnemer per jaar.” []
  3. ‘de continuering van overleg tussen de betrokken partijen’ []

Hangjongeren

Jelle Brandt Corstius nailt het:

Ik had een Russische vriendin op bezoek, en we waren beland in een visrestaurant in een pittoresk Noord-Hollands kustplaatsje waar ik vaak kom. Nouja, pittoresk, op het centrale plein van het kustplaatsje komen regelmatig hangjongeren samen die bier zuipen en heel hard Heil Hitler! roepen. Maar het zijn geen Marokkanen, dus ze kunnen kun gang gaan. Ik ben helemaal voor het harder aanpakken van hangjongeren, maar dan wel alle hangjongeren. Maar dat terzijde. (Mighty Moscow)

Ga in de zomer maar ‘ns kijken in Harderwijk of Sneek of nog verder weg. Als je er wat van zegt wordt je in elkaar getrapt.

Het is natuurlijk een absurde gedachte dat de politie alle overlast veroorzakende hangjongeren uit de sociaal-economische onderklasse aan zou pakken. Daar is met geen mogelijkheid voldoende capaciteit voor.

Check in / Check Out, Case by Case — Case 0001, “Pasjes en poortjes”

Ik ben het boek “Check in / Check out” van het Rathenau Instituut aan het lezen.

Het boek gaat over de digitalisering van de openbare ruimte en welke gevolgen dat heeft voor de privacy van de Nederlanders. Het boek is opgebouwd uit een serie cases en die zal ik hier één voor één lezen en mijn opmerkingen plaatsen.

Case 0001 — “Pasjes en poortjes”

Er worden zes doelstellingen genoemd ‘van de vervoerder en technologie-aanbieders’:

1. eerlijke en actuele verrekenening van kosten en opbrengsten
2. betere managementinformatie
3. tariefdifferentiatie
4. betere sociale veiligheid
5. betaalgemak voor de klant
6. mogelijkheden voor aanvullende diensten (p. 42)

In dat rijtje mis ik een zevende doelstelling die je uiteraard niet zult horen van de vervoerders en ook niet van de technologie-aanbieders die door hen zijn opgezet:
7. Het openbreken van de markt door betalingen te standaardiseren en de betalingsfrictie weg te nemen en zo concurrentie in het (openbaar) vervoer te vergemakkelijken.

Elke andere aanbieder van vervoer heeft het probleem dat potentiele reizigers erachter moeten komen 1. wanneer ze dat middel kunnen gebruiken en 2. hoe ze daar dan voor kunnen betalen. Het standaardiseren van de informatie in het NDOV en de betaling in de ov-chipkaart en beide middelen laagdrempelig inplugbaar maken voor meer partijen kan leiden tot een dynamischer systeem van Transmobiliteit.

Opvallend weinig mensen blijken zich zorgen te maken over het gebruik van hun persoonsgegevens. (p. 49)

Als mensen zich geen zorgen maken is er voor een groot deel ook geen probleem. Privacy is voor een groot deel een kwestie van perceptie.

De vervoeraanbieder heeft echter geen live-informatie over de reizigerstromen. (p. 57)

Hier komen we straks ook op. Er is dus een systeem dat periodiek informatie doorstuurt. Raar in deze netwerksamenleving en ook niet nodig. Volgens mij zitten er in de meeste message queue systemen robuuste functionaliteit om berichten over het netwerk te sturen en bij netwerkfalen ze lokaal op te slaan tot ze wel verstuurd kunnen worden.

Reizigersinformatie kan worden gebruikt voor opsporingsdoeleinden en marketing, maar blijkt van beperkte waarde. (p. 58)

Dit is interessant maar het is de vraag of je deze gegevens dan maar niet moet opslaan, met name omdat de gegevens voor de gebruikers ook van waarde kunnen zijn. Een anonieme kaart die niet inferieur is aan de persoonsgebonden kaart lijkt het beste alternatief voor diegenen die hun privacy willen behouden.

Daarnaast is er ook een referentie naar de Digital Security Group (DSG) van Bart Jacobs die met financiele steun van NLnet werkt aan een OV-chipkaart 2.0 (p. 60). Iets wat hard nodig blijkt.

RET en GVB zijn daarom van plan abonnementhouders die niet hebben ingecheckt, bij controle te beboeten met 35 euro voor het niet hebben van een geldig vervoersbewijs. Los van het feit dat dit onsympathiek overkomt, is nog onduidelijk of dit juridisch wel kan. (p. 61)

Bovenstaande laat zien hoe technocratisch de bestuurders van de vervoersmaatschappijen denken.

Ik mis deze vraag in de privacy-afweging van de ov-chipkaart: Worden contacten met de conducteur zoals controles en boetes ook vastgelegd in het systeem? Bouw je zo een strafblad op en wat voor gevolgen heeft dat?

Deze zogenaamde location based services heeft de staatssecretaris vooralsnog verboden. (p. 67)

De location based services hierboven worden alleen maar gezien in het kader van de broodjesverkoper die je korting wil geven als je op hetzelfde station bent. De aloude natte droom van de marketeers.

Wat niet mee wordt genomen is de opkomst van locatie-gebaseerde diensten die door mensen zelf worden gebruikt om hun leven vast te leggen en om meer context toe te kennen aan hun dagelijks handelen. Locatie gebaseerde spellen, locatie brokers en andere interessante dingen die je zelf met je locatie kunt doen, kunnen heel waardevol zijn maar zijn niet in het systeem of in de afweging meegenomen (en worden ook vermoeilijkt doordat het systeem niet real-time is).

Naar onze mening is het systeem vooralsnog teveel vanuit de vervoerders aan de reizigers opgelegd en zal dat het systeem op de lange termijn opbreken. Dit net neemt – zonder veel terug te geven.
Inzicht in transactie via mijnovchipkaart.nl kwam pas lang nadat het systeem al was in gevoerd (En is traag en vaak stuk. -Alper). De NDOV (Nationale Database Openbaar Vervoersgegevens), die ook de bewegingen van de voertuigen inzichtelijk zou moeten maken, laat nog lang op zich wachten. Een best pricing system is ooit overwogen, maar nooit ingevoerd. Het enige voordeel is vooralsnog betaalgemak, al zal niet elke reiziger de nieuwe manier van betalen echt handiger vinden. (p.68)

Gemiste kansen en het compleet negeren van de eindgebruiker is in het kort het verhaal van de OV-chipkaart.

Maak duidelijk wie de reizigersidentiteiten beheert en dat ook degenen die kijken worden gecontroleerd.

Hier zou het bijvoorbeeld interessant kunnen zijn om elke toegang tot je gegevens ook op mijnovchipkaart.nl weer te geven. Ge-anonimiseerd qua naam maar niet qua functie zodat je kunt zien wie in welke rol wanneer welke gegevens van jou bekeken heeft.

Zoek oplossingen voor systeemfalen in het systeem zelf en niet in het bestraffen van reizigers.

Zomaar een idee.

Overweeg een ‘live’-scenario.
De reizigersdata worden momenteel gebufferd en zijn daardoor altijd verouderd.

Gek dat we net nu we aanstalten maken om het real-time internet in te gaan, zitten met een systeem waar alle transacties gespooled worden in buffers van soms wel meerdere dagen. Heb je zo’n gigantische infrastructuur geïnstalleerd, is nog alle sturing die je kunt plegen en al het inzicht dat je kunt bieden belegen omdat de gegevens verouderd zijn voordat je ze ziet.

Al met al een goed historisch overzicht van de implementatie van de ov-chipkaart, de controlerende mogelijkheden en de kansen voor de gebruikers.

De vraag is alleen of en wanneer deze dingen verbeterd zullen worden. Er zijn al meerdere fora geweest waar gebruikers hun problemen met de chipkaart mochten aankaarten. Hier en daar zijn er wel dingen verbeterd maar vaak word je gewezen op systeembeperkingen of onderlinge afspraken waardoor dingen niet mogelijk zouden zijn.

Rabobank innovatief maar niet heus

Dit is de zogenaamde innovatie bij de Rabobank:

Ter verduidelijking, ik wil graag automatisch afschriften uit Rabobank naar applicaties kunnen sturen (en er zijn meerderen in Nederland die daar graag mooie dingen mee zouden bouwen).

De Rabobank staat dat alleen maar toe naar Exact, een boekhoudpakket dat niemand wil gebruiken maar heel veel mensen wel doen.

Kiezen met je voeten is ook niet mogelijk, aangezien er geen betere keuzes zijn in deze oligopolie.

Online campagnes — Canvassen voor de PvdA

Ik heb hier al geschreven over datavisualisatie in campagnes in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. De campagnes hier lijken te klein, te kort en te weinig budget hebben om serieus mee te spelen met de grote jongens maar verschillende partijen doen toch hier en daar hun best.

Maurits Martijn schreef pas in VN een stuk “Heeft online campagnevoeren zin?” over de online campagnes met een redelijk pessimistisch beeld.

‘Er lagen geen plannen klaar. De partijen zijn webmensen gaan inhuren, terwijl die er al een jaar hadden moeten werken. En dat terwijl ze zoveel tijd hebben gehad. Een strategische blunder.’ (VN)

Die hadden er al een jaar moeten werken? Hoe lang hebben we dat internet nu al?1

De campagnes zijn inderdaad te kort om met een concept te ‘knallen’ zoals het gebruikelijk is in de marketingwereld. Het artikel van Maurits is een momentopname twee weken voor de verkiezingen. De GroenLinks Toekomst Facebook Applicatie (de eerste politieke facebook app in Nederland!) werd daarna pas gelanceerd net zoals de Google Map voor de PvdA-campagne.

Nu heb ik een hekel aan campagnes. Campagnes hebben een begin en een einde. Ik denk niet dat een einde goed is voor je online engagement. De campagne-vorm is ook hoe de meeste websites nog steeds gebouwd worden: men verzint iets, zet het veel te laat uit, heeft heel veel stress tot de lancering en daarna kijkt niemand er nog naar om. Niet goed.

Politieke partijen hebben wel een woord voor het alternatief: ‘de permanente campagne’ maar vaak ontbreekt de visie welke sites ze waar moeten inzetten om duurzaam meer diepte en gelding te geven aan hun politieke verhaal. Tijdens een campagne kun je je online presence aanzetten en richten op de verkiezingen maar functioneel blijft het hetzelfde.

Zin?

Heeft de online campagne überhaupt zin? Dat is een vraag waar Ernst-Jan zich mee bezig houdt op zijn netwerkrevolutie blog. Ik neig ernaar om te zeggen dat internet de kosten van samenwerken verlaagt, maar dat we daarin in Nederland een remmende voorsprong hebben. De kosten om dingen te doen zijn hier al heel laag en de meeste dingen zijn al goed geregeld. Daarnaast zijn de meeste mensen die iets kunnen betekenen redelijk inert en hedonistisch ingesteld waardoor ze niet door een Facebook-groep in beweging komen2. Online zie ik hier vooral als vastlegging van/rimpeling op het oppervlak van een echte onderliggende beweging.

Iets wat partijen wel kunnen doen en wat op de lange termijn zin lijkt te hebben is een voorstel van Greenfield aan de hand van zijn stuk over de community organization van Harvey Milk in het Castro. Partijen moeten elke interactie, elk contact met potentiële stemmers (=iedereen) vastleggen. Die potentiële stemmers kunnen ze dan langzamerhand meer en meer informeren en betrekken.

Dit moet niet alleen tijdens de campagne gebeuren. De rest van het jaar zijn er nog genoeg interessante acties, evenementen en issues waar je als partij positie op in kunt nemen en mensen aan je kunt binden. Wat is nu geloofwaardiger, een partij die je alleen tijdens campagne-tijd weet te vinden (zie Dijkshoorns laatste) als zij je nodig hebben of een partij die altijd ‘weet’ wat er speelt en jou meeneemt en op de hoogte houdt?

PvdA Canvasacties

Ik noemde het project voor de PvdA al van Monster Swell. Aan het ‘begin’ van de campagne kregen we de kans om een concept te verzinnen rondom de canvasdata van de PvdA. De PvdA vroeg tijdens de campagnes voor de gemeenteraadsverkiezingen aan mensen in de wijken wat ze goed en slecht vonden en wat er beter zou kunnen. Deze enquêtes werden vastgelegd om inzicht te geven in wat er leeft in een wijk.

Dit is voor je lokale beleidsvorming al heel interessant, maar de volgende stappen zijn: laten zien aan mensen dat je naar ze luistert, de problemen vaststellen, oplossingen formuleren en laten zien dat wat je doet effect heeft (toch het beste platform voor je herverkiezing). Veel kwesties zijn tegenstrijdig, mensen zijn vaak blij met hun rustige leefomgeving maar vinden het winkelaanbod dan erg beperkt of de bereikbaarheid slecht. Al deze dilemma’s moet je samenbrengen, onderhandelen en een ‘beste’ oplossing doorvoeren.

Politiek is eigenlijk niets anders dan een ontwerp-probleem voor de samenleving.

De uitdaging was om op basis van onregelmatig binnenkomende gegevens een coherent geheel te maken dat de toestand van het land lokaal samenvat en inzicht geeft aan de mensen die de enquêtes ingevuld hebben. We bedachten toen een interactieve infographic zoals je ze vaak in de krant ziet maar nu doorklikbaar en zoombaar voor meer detailweergave. Dit alles uiteraard in een hectische periode met campagnebudgettering voor tijd en geld.

Het resultaat is: Mijn Buurt: Dit is Nederland

pvdacanvas

pvdacanvas2

Een aardige eerste stap waarin je per stad kun zien wat de gecombineerde uitkomsten zijn van de enquêtes en op postcode kunt zoomen naar wat mensen bij jou in de buurt vinden (zo die hem hebben ingevuld, zo niet dan mag je hem direct zelf invullen). De volgende stap is om dit beter en structureler aan te pakken zodat het een lokaal platform wordt voor de verschillende afdelingen.

In ieder geval zijn dit natuurlijk prachtgegevens om mee te werken omdat er echte verhalen van mensen in staan. Het geeft ook een interessant beeld van Nederland dat vooringenomen ideeën bevestigt (in Den Haag en Overvecht ervaren mensen veiligheid als het grootste probleem) en soms ontkracht. Over het algemeen kun je zien dat mensen tevreden zijn, dat ze kleine problemen hebben en dat ze vinden dat het Goed gaat met Nederland. Dat is ook wel weer eens fijn om bij stil te staan.

  1. ‘Want dat internet, gaat nog ‘ns heel groot worden meneer…’ []
  2. De grootste zorg is waar het volgende biertje vandaan komt, dát of de hypotheekrente-aftrek. []

Online Tuesday – Data is the new Quicksilver

Afgelopen dinsdag gaf ik een presentatie op Online Tuesday over de toekomst van het internet. Ik had me niet geheel beseft dat de brief van de presentaties subtiel verlegd was naar doe een pitch over de toekomst van je bedrijf, maar des te beter eigenlijk.

Ik gaf een praatje dat zijdelings verwant is aan Monster Swell, namelijk de tsunami van Big Data (zie ook een vorige presentatie) die over ons heen gaat spoelen.

Het format van vijf minuten zonder visuele ondersteuning is de puurste presentatie-vorm —en verdraagt daarom geen bullshit of slechte voorbereiding— maar een verhaal over data-visualisatie zonder visuals… dat is toch lastig.

Volgens mij ging het best aardig (ook naar aanleiding van de reacties) en er is een video-registratie van, zie hieronder vanaf tijdsindex 19:08:

Online Tuesday Juni -Spreker 6-10 from Videofix on Vimeo.

Online Tuesday Juni -Spreker 6-10

Een paar takeaways:

Data is het nieuwe kwikzilver.

Alles wordt in de komende vijf jaar volgesensord.

Dutchstats – Je persoonlijke atlas van Nederland

Release van Dutchstats een online interactieve datavisualisatie van verkiezingsuitslagen en statistieken voor Nederlandse gemeenten door Monster Swell een Amsterdams datavisualisatie-bureau i.o.

Wat?

Dutchstats — een applicatie om Nederlandse verkiezingsuitslagen en andere door het CBS gepubliceerde statistieken naast elkaar te kunnen bekijken.

http://bit.ly/dutchstats

index.html

Een video’tje:

Dutchstats from Alper Çugun on Vimeo.

Wie?

Dutchstats is gemaakt door Monster Swell met Alper Cugun en Alexander Zeh.

Welke gegevens?

Het CBS stelt Shapefiles beschikbaar met de grenzen van gemeentes, wijken en buurten. Hierbij hoort ook nog een legenda van de bijgevoegde statistieken. De tools die het CBS aanbiedt om met die gegevens om te gaan munten niet uit in gebruiksvriendelijkheid zie: Statline of CBS in uw buurt.

De uitslagen voor de Europese Verkiezingen van 2009 van nlverkiezingen.com. De uitslagen van de Gemeenteraadsverkiezingen van 2010 zelf ingevoerd. De uitslagen van de Tweede Kamer-verkiezingen van de Kiesraad.

Waarom?

Dit is voortgekomen uit een onderzoek naar een makkelijke manier om gemeentegrenzen te tekenen en dat herbruikbaar te maken om willekeurige statistieken op weer te geven. Na wat omzwervingen werkte er een proof of concept in Processing, maar omdat dat lastig distribueert hebben we toen het geheel herschreven in ProcessingJS.

Een logisch vervolg was toen om in dit proof of concept de statistieken die er al in staan te visualiseren. Het resultaat is interessant.

Wat is er zo boeiend?

Er zijn aan de hand van deze gegevens heel veel verhalen te vertellen. Het is de sociale geografie en de statistiek van het CBS direct tastbaar gemaakt met zo min mogelijk jargon en zonder specialistische gereedschappen.

Een paar interessante dingen:
De decimering van VVD en PvdA door LPF in 2002
Het verdwijnen van de LPF weer in 2003
Locatie van de Bible Belt
Aanwezigheid PVV vergeleken met hoeveelheid Niet-Westerse Allochtonen
Gewassenbedrijven tegenover Veeteeltbedrijven

Maar er zitten nog veel meer interessante verhalen in deze cijfers en dat is ook wat het leuk maakt. Je kunt erdoorheen blijven klikken, vergelijken, veranderen en weer. Dat is wat ons betreft ook wat een goede datavisualisatie zou moeten doen.

Hoe nu verder?

De broncode is nu al beschikbaar op github. Binnenkort volgt een open source release met nog wat nettere en gebruiksvriendelijkere code met een duidelijk integratie-punt voor ook niet-programmeurs.

Openstaande punten:

  • De Shapefile en de bijbehorende CBS statistieken zijn uit 2006 Als het CBS een nieuwe versie wil uitbrengen zouden we dat op prijs stellen.
    Albert de Klein attendeert me op een Shapefile uit 2009 die op de site staat maar die met geen mogelijk te vinden was voor mij. Ik zal de kaart binnenkort updaten met deze versie.
  • Door gemeentelijke herindelingen gaat de visualisatie van verkiezingsuitslagen op een gegeven moment niet goed meer. Een goede Shapefile voor ieder jaar zou ideaal zijn. Als dat niet mogelijk is, dan is een andere strategie nodig om gemeentes historisch met elkaar te kunnen blijven vergelijken.
  • De snelheid kan sterk verbeterd worden. Het is aan te raden om een laatste versie van Webkit of Chromium te gebruiken.
  • Meer gegevens die op gemeenteniveau bekeken kunnen worden zijn altijd welkom. Eentje die we graag zouden zien is: rijksuitgaven per inwoner.
  • Meer functionaliteit: grootste partij per gemeente is niet de beste manier om naar de uitslagen te kijken blijkt snel. Een uitbreiding om gemeentes aan te kunnen klikken en dan een detailweergave van de uitslag voor die gemeente te zien, ligt voor de hand.

Links

VVOJ: Schatkamer vol verborgen leads
Open Data Network: Hack de Overheid — Hackday in Holland
Kennisland: Hacken voor de Goede Zaak

De val uitgelegd

Hier een hele leuke video over de val van het kabinet (via):

De val van het kabinet from twelve o'clock | motion media on Vimeo.

Dit is echt heel leuk. Ik was me er niet van bewust dat we in Nederland dit niveau van grafisch uitleggend werk konden maken (al zijn ze er wel) en ik wist niet dat Uruzgan ons €1 miljard kost.

Één probleem: de video is grafisch sterk, maar slaagt helaas niet in zijn doel. Als je een overzicht wilt zien van de gebeurtenissen die geleid hebben tot de val van het kabinet dan is het ok, maar het wordt niet helemaal duidelijk waarom het kabinet gevallen is. De video gaat te snel en de verschillende gebeurtenissen en data worden een brei van opeenvolging. Het overzicht en de context missen.

Dit frame is één van de betere in de video omdat je tegelijkertijd heden, verleden en toekomst ziet:
De val van het kabinet! Begrijpelijk, Kort & Helder

Het was een stuk beter geweest om altijd iets van context te laten zien of herhaaldelijk een overzicht te geven en dan weer in te zoomen, van macroscoop naar microscoop en weer terug.

De zeer geringe nieuwswaarde van rampen

De berichtgeving over de vliegramp illustreert weer eens waarom ik geen massa-media en nieuws meer volg en de redenen om geen krant te hebben.

Als er een vliegramp gebeurt zijn er maar twee feiten die van daadwerkelijke nieuwswaarde zijn:

  1. Ken ik iemand aan boord van het vliegtuig of ken ik iemand die iemand kent aan boord van het vliegtuig?
    Dit is de social media-visie op het nieuws. Nieuws is relevant voor mij als het míj raakt.
  2. Is vliegen nog steeds de veiligste manier van vervoer voor mij?
    Subvragen: Wat zijn de gevolgen voor de veiligheid van vliegen? Had dit ongeluk voorkomen kunnen worden en worden de juiste maatregelen genomen om te zorgen dat het niet nog een keer kan gebeuren?
    Weer persoonlijke relevantie; actioneerbare informatie om je te helpen bij het maken van beslissingen in de toekomst.

Al het andere is hijgerige sensatiezucht en het zwelgen in andermans verdriet.

Ambitieuze koffie in Stumptown

Via Johan Schaap kwam ik op het spoor van een popup store van Stumptown Coffee Roasters hier in Amsterdam op de Albert Cuyp (4sq).

Popup stores zijn vet en nu is de Albert Cuyp niet het armoedigste deel van de stad wat betreft caffeïne-toevoer, maar zoals in het artikel in de Times ook te lezen staat:

I’ve gotten to really know the city. But I’ve tried to find good coffee, and it’s been challenging. It’s way underdeveloped compared to the U.S., or even London or Scandinavia.

Dat is serieus waar. Mensen hebben hier geen smaak of budget voor goede koffie. In de meeste café’s krijg je een verbrande halve kop espresso, met enkele goede uitzonderingen. Het personeel (‘baristas’ hebben we hier niet) neemt het werk ook niet serieus en is niet ontvankelijk voor constructief commentaar.

Laatst bij de Koffiesalon kreeg ik van de jongen achter de bar triomfantelijk “nog een beetje extra melk”in mijn kopje gekwakt. De koffie die je uitserveert is goed, of hij is het niet. Rot op met je extra beetje melk.

Ik verheug me op mijn eerste bezoek aan Stumptown. Het moet wel goed zijn. Slechter kan in elk geval niet.

Update:

Bar(ista)

Ik ben er geweest en de koffie is er inderdaad fantastisch. Nu maar hopen dat ze blijven.

Sanquin

Verbazingwekkend snel en pijnloos:
Bloody

Dat balletje is om in te knijpen als de afname te langzaam gaat. Dan kun je dus bloed helpen eruit te pompen. Maar als je nogal ongeduldig en competitief bent ingesteld en je krijgt zo’n balletje in je handen gedrukt, ga je natuurlijk direct knijpen. Wedstrijdje wie het eerste een pint bloed eruit perst?

Over 10 weken weer. Nu nog de Sanquin Foursquare Badge1.

Doe hier de test of je ook bloed mag geven.

  1. Of eigenlijk zou het al fijn zijn als foursquare het vandaag weer eens deed. []

Obstakels in het werken met open data

Presentatie gegeven over open data en de obstakels waar je in de praktijk mee te maken krijgt. En passant ook een open data maturity model gemaakt wat wel enig hout snijdt.

Dit was leuk om te doen en ik ben benieuwd of Rotterdam snel kan handelen op dit vlak. Zie mijn favorieten op Twitter voor de reacties.

Update:
Rotterdam Open Data, April 21 2010
Nog een foto van het event.

Joi Ito – De wereld redden door iedereen in staat te stellen om te innoveren

In code we trust — Vertrouwen in de overheid, bureaucratie en technologie

Boeiende vinger aan de pols in open overheid Amerika met Noel Hidalgo (New York), Dmitry Kachaev (Washington D.C.) en Alissa Black (San Francisco).

Share photos on twitter with Twitpic

Allissa Black (erg tof!) geeft een overzicht van de verschillende initiatieven die de stad San Francisco (met Twitter-burgermeester Gavin Newsom) heeft genomen om open overheid te bevorderen. Misschien een goed idee om als nieuwe burgermeester van Amsterdam ook iemand te kiezen die tenminste snapt wat internet is.

San Francisco loopt uiteraard buitengewoon voorop in dit soort dingen —noblesse oblige. Ze hebben een data-inventaris en -richtlijn aangenomen en er wordt elk kwartaal een verslag uitgebracht van de stand van zaken. Ze maken sites zoals: DataSF, RecoverySF en een Citypedia om kennis te delen binnen de stad.

Haar stappen die je moet nemen:

  1. Stel een team aan om het initiatief te doen groeien
  2. Breng richtlijnen uit
  3. Zorg dat het een verwachting van de overheid is.
  4. Voer beleid door.

Ook nog op de vraag welke software men gebruikt om participatie van burgers te bevorderen het antwoord: Uservoice en IdeaScale.

En de tip om te participeren in de O’Reilly online conferentie voor Gov 2.0 International.

In Amerika zijn heel veel initiatieven op allerlei niveau’s: stad, staat, federaal die hiermee bezig zijn en er lijkt heel veel ‘web literacy’ (mediawijsheid) te zijn en ook budget voor al dit soort dingen. Toch moet ik gevoelsmatig zeggen dat we in Nederland nauwelijks achterlopen.

Op overheidsniveau hebben we Ambtenaar 2.0, Hack de Overheid, en nog een serie initiatieven (ik wacht nog op data.gov.nl). In Amsterdam zouden we bijvoorbeeld het Open City manifest kunnen aannemen maar iets als Amsterdam Opent is al heel tof.

Waar het in Nederland beter kan:
1. Duurzame web-platformen die gebouwd zijn door bedrijven die het snappen op open technologie met een blik vooruit op (ipv één keer oplevern en iets onbruikbaars over de schutting gooien).
2. Vaste, aanspreekbare teams die de materie beheersen aanstellen voor deze onderwerpen.

(Deze blog is snel geschreven door Alper na een sessie op SxSWi in Austin, Texas. En tevens gecrosspost naar het groepsblog voor alle Nederlandse aanwezigen.)

Verkiezingsuitslagen Grootste Partijen Gevisualiseerd

Snel een visualisatie in elkaar gedraaid op basis van mijn Europees Parlement visualisatie van vorige week. De huidige verkiezingen voor de gemeenteraad 2010 (klik voor groot):

Grootste landelijke partijen per gemeente genomen waar mogelijk1. Sommige gemeenten doen nu niet mee, zie Wikipedia voor het lijstje en van 22 gemeenten moet de uitslag nog komen.

De kaart met de grootste partijen van de vorige verkiezingen (voor het Europees Parlement in 2009):

Het is lastig vergelijken met de Europese verkiezingen omdat dat een heel ander soort verkiezingen is met een nog lagere opkomst (en zichtbaar meer winst voor het CDA). Wilders deed bij die verkiezingen op een stuk meer plaatsen mee en dat is duidelijk zichtbaar. Je ziet dat de PVV nu vervangen is door de VVD, maar als Wilders in al die gemeenten wel meedeed, had het heel heel anders af kunnen lopen.

Beide plaatjes mogen overgenomen worden onder een Creative Commons Naamsvermeldingslicentie voor Alper Cugun en een link naar http://alper.nl.

Stuur dit door op Twitter!

Update om 02:00. Volgende en laatste update morgenochtend.

Update: Bezig met de laatste ronde invoer en het is zelfs nog wachten op enkele laatste uitslagen die niet op teletekst staan. Daarna misschien ook de gegevens van de vorige gemeenteraadsverkiezingen overnemen omdat dat beter vergelijkt dan de Europese verkiezingen.

Update: Nog steeds aan het wachten op de uitslagen van Geldrop-Mierlo en Lelystad.

Update: Laatste verlate uitslagen ook verwerkt.

Update: NRC heeft ook een verkiezingskaart die er leuk uitziet maar hier en daar wat lastig werkt.

  1. Sommige gemeenten hebben niet eens een landelijke partij in het lijstje staan. Die blijven dan wit. []

Toename in veiligheid door de ov-chipkaart

De OV-chipkaart is een groot succes in de Amsterdamse metro. Het aantal zwartrijders is afgenomen en navenant ook het aantal geweldsincidenten.

Mooi en nog meer onbegrip voor de mensen die tegen de ov-chipkaart zijn. Hij mag nog wel verbeterd worden, maar de waarde van de chipkaart is nu duidelijk bewezen.

De GVB zegt in de pers dat het niet mogelijk is om de harde kern van zwartrijders aan te pakken. Ik denk meer dat het een kwestie is van niet willen of dat de kosten niet opwegen tegen de baten. Het is de vraag in hoeverre je de kieren dicht van een veiligheidssysteem.

Ik post dit even hier omdat de GVB een van de meest gesloten en niet web-savvy bedrijven van Nederland is, dus voor de lezers zonder enige hoop van wederhoor.

1.

Wat mij een paar keer is gebeurd is dat er een marginaal iemand vlak achter je mee door de poortjes glipt. Ik ben meestal te in gedachten verzonken met muziek op om het snel op te merken, maar de mensen van het GVB die bij die poortjes staan DOEN NIKS. Wat hebben ze dan voor zin? En wat kan ik er dan van zeggen als de mensen van het GVB het goed vinden wat er gebeurt?

2.

Evenzo mensen die poortjes intrappen: doorseinen via beveiligingscamera’s, metro waar ze in zitten subtiel vertraging laten oplopen en ze door politie op het volgende station uit de metro laten trekken, onder curatele stellen en dwingen schade te vergoeden.

Het kan wél als je het maar wilt.

Red Amsterdam van de kortzichtigheid

Er is een beweging in Amsterdam van onverstandige en enigszins bekende mensen die tegen de Noord/Zuidlijn zijn.

Afgelopen week nog een flyer op de site van Thomas Schlijper. Schlijper is een fotograaf die leuke foto’s maakt van het centrum van Amsterdam. Voor de grootstedelijke ontwikkeling moeten we iets verder kijken.

More South than North!
picture by Wynand van Poortvliet

Zeker nu kunnen we het ons niet permitteren om dan €3.1 miljard weg te gooien. Amsterdam heeft dringend beter openbaar vervoer nodig om de verschillende stadsdelen en vooral het Amsterdam bínnen de ring met het Amsterdam búiten de ring te verbinden.

Tegen zijn is zó makkelijk. De partijen die tegen zijn, zijn de SP1 en enkele marginale politieke bewegingen. ‘Politici’ met een gebrek aan basale economische kennis (en een dosis gezond verstand)2. Voor hen hier een klein lesje.

Sunk Cost

De economische term Sunk cost gaat over wat je al hebt uitgegeven aan een project. Aangezien je dat geld niet terug kunt krijgen kun je het uitgegeven bedrag voor toekomstige beslissingen beter negeren.

Dit gaat niet blind op maar het is een handig concept om in het achterhoofd te houden. Zeker in grote projecten kan er op een gegeven moment niet meer gestopt worden door de sunk cost. Daar komen het Sunk Cost dilemma en de uitspraak ‘throwing good money after bad’ vandaan.

Er is dus geen kant en klaar kort antwoord op dit probleem. De afweging of je door moet gaan met het project moet uiteindelijk gemaakt op basis van de waarde van het uiteindelijke resultaat.

Wat zijn dus de totale kosten van stoppen?

  1. Afwikkelingskosten: afbetalen van bouwbedrijven, tunnels dichtstoppen, stations omkatten. Geen triviaal bedrag en over het precieze bedrag (‘de besparing’) is nog enige onenigheid. Dit zijn (ten onrechte) de enige kosten waar de discussie over gaat.
  2. Opportunity cost: Deze kosten zijn gelijk aan de waarde van het beste alternatief nl. de lijn afbouwen. De kosten van het niet hebben van een goede Noord-Zuidverbinding door de stad in tegenstelling tot wel. De kosten van het hebben van een suboptimaal openbaar vervoerssysteem en stedelijke ontwikkeling3 in tegenstelling tot wel. De kosten van al die mensen die de komende 50 jaar tijd verliezen en dingen niet kunnen doen omdat deze lijn er dan niet ligt in tegenstelling tot wel.
    Daar komt nog de vertraging bij van het herplannen van de hele stad en het in gang zetten van de alternatieven. Voordat dat allemaal goed en wel op de rails staat zijn we 5-10 jaar verder en dan had je de N/Z-lijn net zo goed af kunnen bouwen.
  3. Morele kosten: Zoals ik al zei: je maakt dat af waar je aan begint. Ik denk dat stoppen een grote weerslag heeft op het moreel van de stad. Het zal als een schaduw over elk volgend project hangen zó politici ooit nog aan dit soort grote projecten durven te beginnen.

De discussie moet zich richten op hoe groot je alle kosten schat. Ik schat de Afwikkelingskosten als verwaarloosbaar, de Opportunity cost als gigantisch4 en de Morele kosten als onverteerbaar. In de discussie gevoerd door de tegenstanders richt men zich op het beetje ongemak wat we nu in de stad hebben en de kosten die er de komende tien jaar nog te verwachten zijn.

Een partij oprichten en wat schreeuwen voor de verkiezingen kunnen heel veel mensen hebben we gezien. Vijftig jaar ver kijken, een visie formuleren en impopulaire beslissingen nemen is veel minder mensen gegeven.

  1. De traditionele tegenpartij. []
  2. De lijst van Red Amsterdam wordt ook bevolkt door kroegbazen en halve bekende Nederlanders. []
  3. De lijn past in de visie dat het gewicht van mensenverplaatsing door en rond Amsterdam zich kan concentreren op station Zuid in plaats van dat al die mensen door de stad heen helemaal naar Centraal moeten en van daaruit uitwaaieren. Komt ook nog bij dat als de woonbestemming van Zuid in de komende twintig jaar van de grond komt, die mensen goed transport naar de stad nodig hebben (niet weer de fout van IJburg maken). []
  4. Orde van grootte: 100 miljard. []

Een drakenschip voor informatievrijheid

Of: Hoe IJsland ondanks ons gekoeioneer onze informatievrijheid gaat veiligstellen.

Misschien heb je weleens gehoord van Wikileaks. Ze zijn een relatief recente ontwikkeling (gelanceerd in 2007) maar in deze periode van journalistieke kaalslag zijn ze één van de belangrijkste instituten voor de persvrijheid geworden. Ze geven elk jaar op de conferentie van de Chaos Computing club een presentatie. De video van afgelopen jaar (MP4, 740M) van de sessie van Wikileaks op de 26C3 begint vanaf minuut 26 pas echt interessant te worden. Dan gaan ze het “Here be dragons”-deel van hun presentatie in.

26c3 Wikileaks
Foto onder Creative Commons Naamsvermeldingslicentie door Andy McGee.

In dat deel van de presentatie kondigen ze aan dat ze in overleg zijn met IJslandse politici om van het land een journalistieke informatie-vrijhaven te maken door wetgeving voor verregaande vrijheid van meningsuiting en vrijheid van informatie samen met bescherming voor bronnen en klokkenluiders in te voeren. Dat wetsvoorstel staat nu online op IMMI.is en het wordt vandaag ingediend. Julian Assange —redacteur van Wikileaks— schrijft bij the Guardian over dit voorstel en de aanleiding ertoe en zegt dat het brede steun heeft in het parlement en dus hoogstwaarschijnlijk aangenomen zal worden.

Wikileaks is voorzover ik kan zien nog steeds veel te weinig bekend in Nederland. Dus daarom voor wie geen tijd heeft om de video te bekijken, hier een kleine doorloop.

Wikileaks

De presentatie begint met een overzicht van wat Wikileaks is en wat ze het afgelopen jaar gedaan hebben. Ze hebben deze presentatie ook gegeven in 2008 toen ik erbij was en die leek erg op deze. Wikileaks heeft tot missie om klokkenluiders te helpen gevoelige informatie vrij te geven zonder persoonlijke gevolgen. Dat houdt in dat Wikileaks verkregen documenten anoniem maakt, ze vrijgeeft via hun netwerk van webservers en alle juridische gevolgen die publicatie van deze documenten teweeg brengt draagt.

Het idee is dat er documenten zijn waarvan de openbaarmaking een publiek belang dient. Dus niet de patientgegevens van een ziekenhuis maar wel de procedures van een martelkamp of de bewijzen van giflozingen in Afrika. Dat ze hierbij regelmatig op de tenen van overheden, bedrijven en andere machthebbers staan nemen ze dan maar voor lief.

Voor het werk dat ze doen hebben ze talrijke journalistieke prijzen gekregen. De aanwezigen op de 26C3 dragen de mensen van Wikileaks op handen zoals je kunt zien in de video. Ze krijgen een staande ovatie en een vragensteller noemt het een ‘prayer meeting.’ Dat is niet zo’n gekke term want als er voor hackers en internet-activisten één gospel bestaat, dan is het wel: ‘information wants to be free.’

De macht van informatie en de kosten van onderzoeksjournalistiek

Ze leggen ook uit dat Wikileaks steun (in natura) krijgt van nieuwsorganisaties omdat ze het gezamenlijke doel hebben om onderzoeksjournalistiek makkelijker te maken. Wikileaks accepteert geen geld van overheden en bedrijven om onpartijdig te blijven (wel van privé-personen). De afwegingen die ze daarbij moeten maken, waarom ze het werk doen en wat ervoor nodig is in geld en middelen is te lezen in dit interview “The Economy of Wikileaks” afgenomen na hun presentatie.

Uit dat interview blijkt dat ze naast het aantrekkelijk maken voor klokkenluiders om informatie vrij te geven het ook aantrekkelijk moeten maken voor journalisten om er aandacht aan te besteden. Zodra een stuk informatie voor iedereen beschikbaar is (op Wikileaks) dan is de nieuwswaarde ervan nul. Wikileaks is dan ook aan het experimenteren met manieren van vrijgeven om ervoor te zorgen dat hun documenten een zo groot mogelijk publiek bereiken.

Het gaat in het interview ook om de donaties die Wikileaks nodig heeft om zelf te kunnen draaien (zie ook “Dig Deep for Wikileaks”). Op dit moment ligt de site van Wikileaks plat om geld in te zamelen zodat ze weer een jaar kunnen draaien. Één van de systemen die ze daarvoor succesvol gebruiken is onze donatiesite TipiT. De enkele tonnen die ze nodig hebben om minimaal te kunnen draaien hebben ze nu al binnen maar meer is welkom. Het is goed om te zien hoe breed internationaal het doel van Wikileaks om de journalistiek te ondersteunen gedragen wordt.

Het IJslandse Moderne Media Initiatief

Het “Here be dragons”gedeelte van hun presentatie is wat mij betreft het interessantste. Zoals Assange schrijft in the Guardian was Wikileaks betrokken bij de publicatie van het leenboek van Kaupthing vlak voor deze bank omviel:

Then, on 31 July last year, WikiLeaks released Kaupthing’s confidential large loan book, which exposed €6bn of loans. Kaupthing threatened us and our source with a year in prison under Icelandic banking secrecy law. The leak was to become a major story, but five minutes before the national broadcaster, RÊV, could report it, the news desk was slapped with an injunction by Kaupthing. The first such Icelandic newsdesk injunction in living memory. Lost for words, RÊV filled the time with an image of WikiLeaks, outraging the public, who could all access a copy of the primary source document. (the Guardian)

Door de gigantische financiele crisis die daarop volgde is de bevolking van IJsland geradicaliseerd. We hebben hier op het journaal de beelden gezien van de rellen in IJsland. Daar komt nog de druk van het IMF en van onder andere Groot-Brittannië, Nederland en Denemarken bij om het geld dat spaarders hier verloren hebben terug te betalen. De crisis en het politiek vloeibare klimaat zorgen er volgens Wikileaks voor dat de politiek ontvankelijk is voor oplossingen om te zorgen dat dit niet weer kan gebeuren en om economische ontwikkeling aan te trekken.

Wikileaks trekt dan de parallel met offshore belastingparadijzen waar je met vrijheid van belastingen je geld kunt laten bewaren. Dit zijn meestal eilanden omdat die een kleine bevolking hebben —en dus makkelijker wetgeving kunnen doorvoeren— en ze geen buurlanden hebben die zich er erg aan kunnen storen. IJsland voldoet aan die voorwaarden maar in plaats van een belastingparadijs is Wikileaks aan het praten met politici om er een ‘censuurparadijs’ van te maken. Door de sterkste informatievrijheids en bronnenbeschermingsregels ter wereld te nemen —een mix van Zweden en België blijkt—en dat pakket in IJsland door te voeren wordt het een informatievrijhaven voor de wereld. Dit moet dan ook gebeuren voor een eventuele toetreding tot de EU omdat zo’n pakket anders verzandt in het moeras van het Europese Parlement.

Dat voorstel hebben ze nu dus geschreven in de IMMI en het wordt vandaag ingediend in het IJslandse parlement. Het is afwachten of het daadwerkelijk aangenomen zal worden, maar we kunnen optimistisch zijn. We zien dat informatie-vrijheid in Europa om uiteenlopende redenen aangetast wordt. Gegevens moeten bewaard, anonimiteit is verdacht en in Engeland kun je nauwelijks iets publiceren uit angst voor een smaadaanklacht (zie ook Trafigura).

Ik denk dat in het huidige klimaat het goed is als er tenminste één plek is waar je je informatie vrijelijk kwijt kunt. En als een land als IJsland het dan kan gebruiken als economische motor is dat alleen maar mooi meegenomen. Ik ben in ieder geval trots mijn steentje bij te hebben gedragen en jullie kunnen nog steeds doneren op de site van Wikileaks.

Full Disclosure: Zoals in het artikel genoemd ben ik mede-eigenaar van één donatie-site die door Wikileaks gebruikt wordt.

Update: Artikel op NPR. Nog een artikel in the Guardian.

Stemwijzers en verschillen tussen partijen, punt voor punt

Ik ben sinds een tijdje lid van D66 tot redelijke tevredenheid. Maar nu doe ik net de Stemwijzer voor de gemeente Amsterdam en daar komt het volgende uit:

StemWijzer Gemeente Amsterdam

Nu kloppen Stemwijzers nooit helemaal, maar ik heb toch redelijk wat verschillen met D66 in Amsterdam1. Dat boeit me niet heel veel, want ik ben vooral geïnteresseerd in de landelijke politiek maar het heeft toch wel wat toelichting nodig.

Ik doe dit uit aardigheid met D66 en met het idee dat je juist naar je eigen partij kritisch moet zijn. Elke andere partij (ook GroenLinks) zou er veel bekaaider van afkomen.

Hier de verschillen:

5. De Parkeertarieven moeten omlaag.

Ik: Oneens
D66: Eens

Wat mij betreft mogen de parkeertarieven in Amsterdam geleidelijk opgehoogd wordt net zoals je een kikker in een pan kunt koken door geleidelijk de temperatuur omhoog te doen en mogen de vrijblijvende parkeerplaatsen langzamerhand teruggegeven worden aan de burgers van Amsterdam. Het is mijn mening dat het getuigt van enigszins beperkte verstandelijke vermogens als je je in Amsterdam voortbeweegt met de auto.

Het blijkt dus dat D66 nogal een partij is voor de autobelangen2. Daar komen we zo nog eens op terug.

8. Het autovrije gebied in de binnenstad moet worden uitgebreid.

Ik: Eens
D66: Geen van beide

Zie vorig punt. Hoe minder auto’s in de stad hoe beter.

9. Vrouwen moeten apart van mannen kunnen inburgeren.

Ik: Oneens
D66: Geen van beide

Geen uitgesproken mening van D66 wel van mij. Als je al begint met segregatie en minderwaardigheid in de inburgeringscursus, waar blijf je dan? Als ze dan wegblijven, ze met zachte tot harde dwang toch naar de cursus halen.

11. Amsterdam moet veel meer topsport-evenementen binnenhalen.

Ik: Eens
D66: Oneens

Ik vind topsport vet. Wat mij betreft niet echt een breekpunt.

13. Om de veiligheid op straat te vergroten moet het cameratoezicht worden uitgebreid.

Ik: Oneens
D66: Geen van beide

Cameratoezicht op straat draagt er weinig aan bij de veiligheid te vergroten zeggen alle mensen die er verstand van hebben3. En we hadden het al over het zwakke privacy-track record van D66, daar kun je deze dan weer bij optellen.

14. Een nieuwe verbinding met Almere door het IJmeer mag alleen in de vorm van een tunnel worden aangelegd.

Ik: Eens
D66: Geen van beide

Tunnels zijn cool. En als je dan wegen moet aanleggen waarom dan niet uit het zicht?

15. Amsterdam moet weer homohoofdstad van Europa worden.

Ik: Oneens
D66: Eens

Ik heb geen idee welke criteria hiervoor gehaald moeten worden en waarom de overheid zich hiermee zou moeten bemoeien.

16. Kraken mag als panden langer dan een jaar leegstaan

Ik: Eens
D66: Geen van beide

In de verziekte vastgoedmarkt moeten er dingen blijven om de macht van speculanten in te perken. Dat CDA/VVD allebei voor een kraakverbod zijn is al genoeg reden om er tegen te zijn.

17. De gemeente mag circussen met wilde dieren geen vergunning geven.

Ik: Oneens
D66: Eens

Diversiteit van amusement en ervaringen hoort wat mij betreft bij een grote stad. Ik ben er ook niet voor om Artis te sluiten.

18. Voor uitbreiding van fietspaden en speelplekken mogen parkeerplaatsen verdwijnen.

Ik: Eens
D66: Oneens

Onbegrijpelijk. D66 is gewoon een autopartij. Parkeerplaatsen in de stad zijn dode ruimte. Er is op veel plaatsen nauwelijks ruimte om je fiets neer te zetten en meer speelruimte in de stad is ook eenzijdig goed.

19. Vanaf 2010 moet alle nieuwbouw klimaatneutraal zijn, door goede isolatie, groene daken en zonnepanelen.

Ik: Oneens
D66: Geen van beide

Ik ben hier eigenlijk voor maar ik vind het dom om dingen verplicht te stellen waar je met een stevige (structurele, eenvoudige) subsidie hetzelfde effect zou kunnen bereiken.

22. De deelraad Centrum moet onmiddelijk worden opgeheven.

Ik: Geen van beide
D66: Oneens

Ik heb geen flauw idee welke bestuurlijk kwesties hier spelen. Het kan me eerlijk gezegd ook niet heel veel schelen.

23. Nieuwbouwprojecten moeten voor 30 procent uit goedkope huurwoningen bestaan.

Ik: Eens
D66: Oneens

Ik heb heel veel bezwaren op de stedelijk ontwikkeling zoals die in Amsterdam plaats vindt. Voor diversiteit in je buurt lijkt het me toch noodzakelijk dat er gemengd gebouwd wordt.

Op de Zuidas komen bijvoorbeeld series woontorens met alleen maar dure huizen waardoor je een yuppie-ghetto krijgt4. Het resultaat is een gebied met een ontzettende schrale publieke ruimte.

29. De stadswacht moet onderdeel van de politie worden en daardoor meer bevoegdheden krijgen

Ik: Oneens
D66: Eens

Wat mij betreft is de stadswacht een werkverschaffingsproject met beperkt nut waar mensen al teveel bevoegdheden hebben. Ze blinken erin uit om fietsers terecht te wijzen maar op probleemlocaties en moeilijke tijden (‘s nachts) zijn ze nooit te vinden. Nog meer bevoegdheden is een slecht plan.

Update: En uit Kieskompas komen eerst een paar vage randpartijen bovenaan voor er een half zinnig resultaat uit rolt. Zoals Frank zegt inderdaad kansloos en nodig toe aan verbetering. Mochten de organisaties advies willen voor een statistisch beter resultaat en een gebruiksvriendelijkere site, kunnen ze altijd contact opnemen.

  1. Voor mijn stadsdeel Oost kom ik op gelijke resultaten voor D66, PvdA en VVD. Blijkbaar zijn de verschillen heel klein. []
  2. Dat is denk ik ook de grootste reden dat GL bij mij naar boven stijgt. []
  3. De politie telt niet mee. Als het aan de politie lag hadden we allemaal een camera op ons hoofd. []
  4. Het is nu ook een ghetto en ‘s avonds een no-go area. []

Nasr doet een nieuwjaarsgroet

Aangezien onze dichter des vaderlands zijn eigen blog niet zo goed bijhoudt moet het goede volk zijn gedichten hier en daar bij elkaar schrapen of speciaal voor dat handjevol een abonnement nemen op de NRC. Geen doen dus.

Speciaal voor de fans herhaal en link ik zijn gedichten hier ook maar. Dan heb ik ze tenminste ergens waar ik erbij kan, en jullie ook. Hieronder ook het fragment waar Ramsey Nasr het zelf voordraagt:

Nieuwsjaarsgroet

Zo JP, hoe voelt het om te liegen
en dan te moeten zien dat het gedrukt staat?
Hoe voelt dat, om als christen-democraat
de zijde van Herodes te verkiezen

en honderdduizend kinderen te doden
omwille van één koning? Volkenrecht?
Ik ken een land dat dozen resoluties
juist dankzij ons al jaren naast zich neerlegt.

Ziehier onze premier, hij leest de krant
en denkt: klaat ze maar lullen, mijn geweten
is zuiver. En geen koren zonder kaf.

’t Is goed te liegen voor het vaderland.
De beste wensen nog van alle Irakezen
massaal vernietigd en bevrijd in ’t graf.

Daar heeft ook Frits Barend niet van terug denk ik.

Een bar en boos klimaat voor privacy

Aan de hand van diepgravend parlementair onderzoek van Steeph van Sargasso lanceerde onlangs de Privacy Barometer. Een ruwe indicator van de privacy-houding van de verschillende politieke partijen op basis van historisch stemgedrag1.

In de Privacy Barometer valt af te lezen dat vrijwel elke politieke partij tegen de privacy is behalve de drie ‘echte linkse’ partijen. Opvallend is dat een partij als D66 die zich uitspreekt voor de privacy2 zo slecht scoort.

Plein66

Op het D66-discussieforum zoeken mensen uiteraard weer de nuance. Je kunt op basis van een voorstel in de Tweede Kamer niet zo makkelijk met een 0-1 waardering dit soort dingen afmeten. Het probleem is alleen dat dit onderzoek al bijzonder ingewikkeld is. Er ook nog een bijzonder complexe waardering gebaseerd op de uitvoering aan hangen, maakt het niet simpeler.

Steeph zegt: “dat ze gewoon de lijst moeten overnemen op hun site en per punt toelichting geven.”

Natuurlijk hebben de drie partijen met een pro-privacy track record gemeen dat ze alledrie nog nooit enige verantwoordelijkheid hebben genomen en dat ze zich meer dan gemiddeld tegen voorstellen uitspreken. Dat vind ik laakbaar. Vooruitgang in een informatiesamenleving brengt compromissen met zich mee in het bijzonder op het gebied van privacy. Als we allemaal in een hut op de hei leefden3 dan hadden we ook geen last van privacy-schendingen.

Verbetering

Maar het ligt dieper en de situatie is echt wel beroerd. Zoals ik ook op Plein66 zeg, moet het in zo’n bar klimaat voor een pro-privacy-partij niet moeilijk zijn om positief op te vallen.

Hoe je dat precies doet maakt niet heel veel uit. Op Plein66 zegt iemand ook dat er niet zoveel maatregelen vóór de privacy te treffen zijn. Dit is onjuist. Er zijn een heleboel fundamentele maatregelen te verzinnen die in brede zin privacy waarborgen en de uitvoering van potentieel privacyschendende maatregelen belemmeren. Bits of Freedom is nu bezig met zo’n maatregel: de meldplicht datalekken.

Maar het kan nog beter. Ik ben benieuwd of het mogelijk is om van D66 een capabalere partij wat betreft informatierecht te maken. Dus nog uitgesprokener zijn op privacy, maar ook duidelijk stelling nemen in netneutraliteit en auteursrechten.

  1. En juist dat stemgedrag is moeilijk te achterhalen. Ik verdenk de politiek van kwade wil op dit vlak. []
  2. En waar ik daarom lid van ben. []
  3. Zoals de PvdD wil. []

A Film in one Week

tumblr_kvxdj0mg7C1qafgwqo1_1280

tumblr_kwfwr3Xtpe1qafgwqo1_1280

Friends of motion studio Eelke Dekker and design agency Booreiland have gone into seclusion for a week in the East of the Netherlands to concept, shoot and produce a movie within that week, project .mov. No ulterior motives, just making a movie for the love of making a movie (and having made that movie).

Some years ago without a budget and far less experience they’d already produced the classic Frag. It took some time however to find the right moment and opportunity to make another one. Now that moment is there with more time, better gear, actually better everything and a recipe for awesome.

Now, any movie needs an audience, but the fun part of this project is that you can track the making of as it goes along. It is all being documented in glorious HD, tweets and photographs. You can checkout the progress of the movie on the tumbleblog for dotmov or follow the dotmov account on Twitter. As this video testifies, even if you can’t be there, it is really fun and insightful to follow the creative process from afar:

Briefing Scenario from dotmov on Vimeo.

Pitching Scenario aan Scriptwriters

More to follow and I can’t wait to see the end result (or more in progress movies for that matter).

D66 Televisie

Afgelopen weekend was ik ook bij de nieuwjaarsborrel van D66 Amsterdam in het kader van de gemeenteraadsverkiezingen die er aankomen. Ik heb toen samen met wat anderen wat video’s gemaakt van de verschillende lijsttrekkers, gemeenteraadsleden en andere belangrijke D66’ers (ook van Alexander Pechtold en Boris van der Ham) in de komende periode voor het D66 Amsterdam videokanaal.

Simpele middelen, een Kodak Zi8 met externe microfoon en one-takes zonder nabewerking. Videotechnisch is het dan ook niet geweldig, maar inhoudelijk is het resultaat (gezien de middelen) meer dan aardig.

Foursquare spelen op de radio

Afgelopen donderdag werd ik samen met de manager van Dwaze Zaken en de burgermeester geïnterviewd (Radio 1 link1) voor Radio1 over Foursquare. Foursquare het mobiele spel, vrienden-vinder en sociale gids die we afgelopen jaar naar Amsterdam hebben gehaald en dat nu ook overal speelbaar is.

Leuk om het terug te horen van vrienden. Ik wist zelf niet wanneer het uitgezonden zou worden2. Ik had wel een uur over toepassingen van internet in horeca en locatie gebaseerde diensten en spellen kunnen praten denk ik, maar als je maar een minuutje hebt dan sneuvelen er nogal wat leuke dingen bij de montage.

Hier nog even het belang van mobiele spellen. Dit soort mobiele toepassingen en spellen werkt om drie redenen (die elkaar versterken):

  • Meetbaar
    Foursquare —maar ook bijvoorbeeld de Nike Plus en Last.fm— maken handelingen (automatisch) meetbaar die dat daarvoor niet waren. Je koppelt een sensor of een software knop (check in!) aan een database en slaat alles op. Daar kun je dan statistisch interessante dingen aan afleiden en nog veel meer. Gegevens zijn goud.
  • Sociaal
    Door middel van internet en al bestaande sociale netwerken wordt het makkelijk om deze handelingen en de significante afgeleide resultaten (het beëindigen van een run, iemand van zijn mayor-troon stoten), te delen met vrienden. Hierdoor crëeer je sociaal relevante informatie en waarde.
    De journaalverslaggever vroeg al het standaard bagatelliserende: “Wat heb je eraan? Is het niet suf, treurig, exhibitionisme?”Het standaard antwoord daarop is dat deze handelingen voor bepaalde zenders en ontvangers een sociale waarde vertegenwoordigen en dat dat alleen al het de moeite waard maakt. Daarnaast zijn deze handelingen feitelijk niet heel veel anders dan sociale communicatie die al bestond maar omdat dit digitaal wordt overgebracht zijn de kwaliteiten van schaal, snelheid e.d. anders.
  • Mobiel
    Het meetbaar maken van de handelingen en het sociaal kunnen sturen en ontvangen van berichten vindt meer en meer mobiel plaats. Mobiel is dan niet alleen meer via de mobiele telefoon maar ook via andere apparaten of ingebouwde sensoren in de omgeving.
    Hierdoor is alles ook toegankelijk als je niet thuis achter de computer zit. Dat is makkelijker dan je hardloop rondje op te moeten schrijven en het achteraf thuis te moeten invoeren of veel te laat horen dat iemand in een bepaald café was. Maar belangrijker nog, het koppelt een fysieke context aan een digitale interactie waardoor het geheel beter blijft hangen bij de gebruiker.

Dat past niet in twee minuten radio.

  1. Ik wacht nog tot ze mijn naam goed schrijven op de site. []
  2. En er luisteren dus best wel wat mensen naar aan de reacties af te lezen. []

Het gebrek aan kaizen in het openbaar vervoer

Ik schreef hier al eerder dat de ov-chipkaart kut1 is. Het is nog steeds kut.

Trage poortjes

Hier moet ik even een filmpje van schieten om het voelbaar te maken. Er staan tijdens de spits rijen voor de poortjes. Op station Amstel blokkeren groepen mensen de roltrappen boven op de perrons omdat ze daar in- en uitchecken (wat niet de bedoeling is). En de poortjes zijn gewoonweg niet snel genoeg.

Je kunt niet op spits-snelheid door een poortje heen lopen. Als ik dan probeer om het poortje open te beuken krijg ik een grote bek van de beveiliging die natuurlijk ook niet beter weet.

Woud van poortjes

Laatst kwam ik met de trein aan op Amstel en wilde toen overstappen op de metro. Inderhaast kon ik niet de juiste terminal vinden of lukte het chippen niet. Gevolg is dat ik bij het uitchecken bij de metro vervolgens €4 kwijt was.

In- en uitchecken bij het overstappen is een ronduit achterlijk ontwerpfalen en legt de complexiteit bij de gebruiker. Een gigantische no-no in user centered design. Verbeterscenario: je checkt op één plek in en ergens anders uit en het systeem berekent zelf de goedkoopste route tussen die twee punten en brengt dat in rekening.

Een automatisch betalingssysteem moet minder werk opleveren voor eindgebruikers, niet meer.

Forest of Terminals

GVB-formulier

Nu wil ik die €4 terugclaimen bij de GVB (meer uit principe dan wat dan ook). Nu is het al bizar dat dat bij de GVB moet en niet bij de centrale betalingsafhandelaar: de ov-chipkaart.

Bij het GVB moet je een PDF-formulier downloaden, uitprinten en terugsturen. Als je ze opbelt, willen ze je wel een formulier met antwoordenvelop toesturen2.

De transactie waar het om gaat kan ik op ov-chipkaart.nl nog steeds niet zien. Daarvoor kreeg ik van GVB het nummer van TLS3 0900-09804 zodat ik met hen kon bellen over de website. Die website is zó slecht, dat het goed zou zijn als iedereen dat nummer belde over de website. Misschien dat ze er dan iets aan doen.

Kaizen

Het is niet erg dat dit allemaal niet perfect is gelukt in de eerste poging. Het is een complex proces en de eerste versie is redelijk goed gelukt. Het systeem heeft geen grootschalige outages gehad, en saldo opladen en reizen met de ov-chipkaart werkt.

Het is wel erg dat de ontwikkeling nu compleet gestagneerd is en er niet geluisterd wordt naar gebruikerswensen. Er was een forum waarop mensen hun ideeën, wensen en bezwaren kwijt konden, maar de terugkoppeling daar was bijzonder slecht en het is nu ook opgeheven5.

Het neerzetten van een ov-chipkaart is het begin, daarna begint een continu proces van kaizen, van het verbeteren van de dienstverlening, en het beter aanpassen aan de gebruikerswensen. Dat is de enige manier om een gebruiksvriendelijk systeem te krijgen en te houden en dat is toch wat we willen?

  1. Excusez le mot, maar er is geen ander wat de lading zo goed dekt. []
  2. Ik doe niet meer aan printen of aan postzegels. []
  3. Nog een TLA. []
  4. Dit nummer kost ook nog een schandelijke 10 cent/minuut en ze verbreken direct de verbinding omdat het ‘erg druk is’. []
  5. Wij hebben ook een aanbod gedaan om een workshop te organiseren met techneuten en ontwerpers om de huidige stand van zaken te verbeteren en innovatieve diensten bovenop de ov-chipkaart te bouwen. Nooit meer iets van gehoord. []

Opleving van de privacy

Een bijzonder sterk artikel een tijdje terug op Binnenlands Bestuur dat eigenlijk een soort voorbode was van deze opleving van de privacy: “Iedereen verdacht”door Martijn Delaere (via).

Gelukkig is Bits of Freedom op stoom en aan het uitbreiden en wordt er aan de linkerzijde van het politieke spectrum nu eindelijk geluisterd. Politiek links staat vanzelfsprekend aan de goede kant, maar privacy was tot op heden geen prioriteit en kennis van het internet schaars.

In de privacy-discussie lopen heel veel dingen door elkaar. Er worden nu meer gegevens dan ooit vastgelegd, zowel door ons, onze vrienden1, bedrijven en overheden. Bruce Schneier maakte hier pas een aardige classificatie van bínnen een sociaal netwerk wat niet veel uitmaakt aangezien elk sociaal netwerk de ambitie heeft om het gehele internet te gaan vervangen.

De kans is nul dat deze gegevens niet gaan lekken of gecombineerd gaan worden2. Het niet permanent vastleggen van deze gegevens en mensen de controle geven wat ze ermee doen, is de enige manier om in de toekomst een milde vorm van privacy te bewaren.

Die controle is niet alleen goed voor onze privacy. Veel gegevens waar we normaal niet bij kunnen zouden we zelf kunnen gebruiken om onze levens beter in te richten. Pleidooi bij Freek Bijl:

Er is nog een andere dimensie, er is data die niet door ons maar door onze acties wordt gegenereerd, publieke data ofwel over ons vastgelegd in databanken van anderen (Bank, Albert Heijn, OV-chipkaart) ofwel data gemaakt in opdracht van ons allen (begrotingen, schoolinformatie, openbaar vervoer etc.).

De data die we zelf genereren hebben we meer en meer de beschikking over, maar de data die dagelijks ontstaat in interacties met derde partijen, vaak niet. We moeten toe naar een wereld waarin het vanzelfsprekend is dat je daar ook bij kunt. Ten eerste om te weten wat er wordt vastgelegd (en dat te kunnen verwijderen), maar ook om onze levens en onze wereld makkelijker en handiger in te kunnen richten.

Als we onze APIs krijgen en er komen mooie toepassingen dan ontstaat er een win-win situatie. Gegevens die je zelf nuttig in kunt zetten, zul je niet laten wissen en daarmee is het bedrijf dat ze verzamelt ook weer blij.

(Onsamenhangend bericht uit wat eigenlijk een linkdump van de eerste link had moeten worden.)

  1. De nieuwe foto’s van feature van Flickr is soms redelijk confronterend of temminste een aardige wandeling terug in de geschiedenis. []
  2. Net zoals het uitwisselen van muziek en films makkelijker dan ooit is, geldt dat ook voor het uitwisselen van persoonsgegevens. []

Onrealistische en onwenselijke maatregelen

In een vergelijkbaar filmpje zoals je ze ook voor je film ziet wanneer je legaal DVDs koopt/huurt, komt er weer een stukje propaganda van de entertainment-industrie:

Er valt veel te zeggen in deze discussie maar vast staat dat het letterlijk onmogelijk is om het delen van bestanden te voorkomen zonder een (digitale) politieagent bij elke computer neer te zetten1. En dan nog is het onbegonnen werk.

Waar het mij om ging: Op een gegeven moment zegt iemand in het filmpje dat het zonde is dat er een generatie leert dat je niet hoeft te betalen voor content. Dat lijkt me wel meevallen. Ten eerste zijn mensen best bereid te betalen voor gemakkelijke toegang tot online media wanneer dat mogelijk is (die opties zijn nu extreem beperkt) en is downloaden vooral de toevlucht van mensen met meer tijd dan geld (en die gingen toch al niet betalen). Jongeren leren nu al dat content gratis kan zijn van televisie en de gratis kranten die overal verkrijgbaar zijn.

Het lijkt me veel erger nog als er in de toekomst een generatie ontstaat die het normaal vindt dat alles wat zij doen online en offline (wat bijna niet meer bestaat), vast wordt gelegd. Dat ze dat accepteren en dat ze zichzelf censureren om binnen dat keurslijf niet al teveel op te vallen.
We weten dat dit soort gegevens te lang worden bewaard en dat ze uiteindelijk lekken, misbruikt worden of als basis dienen voor foutieve vervolgingen. Willen we dat toekomstige generaties aandoen?

  1. Zie bijvoorbeeld ook Martijn van Dam vorige week over de onhaalbaarheid van het download verbod. []

NextMuni — Wanneer komt de volgende tram?

De vervoersmaatschappij van San Francisco geeft de voorspelde aankomsttijd van het volgende voertuig op een willekeurige halte vrij in een handig XML-formaat. Daarmee kun je leuke dingen bouwen, zoals bijvoorbeeld een horloge wat de volgende tram aangeeft.

In Amsterdam leven we in vergelijking nog in de Middeleeuwen. Daar zit ik buiten de Coffee Company in de vrieskou mijn espresso te drinken om de lijn 4 aan te kunnen zien komen.

In gerelateerd nieuws: gegeven goede data, kun je ook hele vette displays maken. Zoals dit live project-overzicht bij een bureau op een muur geprojecteerd.

Dit zijn dingen waar ik elke dag mee te maken heb en ik wil ze met plezier helpen beter te maken. Ideeën en suggesties zijn welkom in de commentaren.

Noord-Zuid-Lijn hard doorzetten

Veel geluiden over de NZ-lijn de laatste tijd: “besluit aanleg Noord-Zuidlijn was verkeerd”. Azijnpissers die op elke fout in het proces zeiken, mensen die twijfelen aan het nut van de operatie1. Er is zelfs serieus overwogen om ermee te stoppen door bijv. een nieuwe politieke partij.

Wat mij betreft moet de NZ-lijn er komen en nog tien door de hele Randstad heen. Bereikbaarheid is essentieel en die paar verzakte huizen zijn geen ramp, de stad is wel meer veranderd gedurende de afgelopen honderd jaar.

De mensen die voor het stoppen zijn getuigen van een onbeschrijfelijke lafheid die ik niet kan toestaan in mijn stad. Nu stoppen zou heel Amsterdam opzadelen met een collectief trauma voor de komende 50 jaar.

Er is nog wel meer over te zeggen en natuurlijk moet het proces beter aangepakt worden, maar er zijn zoveel mensen tegen alle verandering dat ik me als tegenwicht genoodzaakt zie vóór elke verandering te zijn (tweet).

  1. Kijk bijvoorbeeld naar de reacties op Joop.nl. Het enige wat Joop.nl bewijst is dat er aan de linkerkant van het politieke spectrum net zoveel debielen zitten als aan de rechterkant. []

OV-chipkaart: kansen voor verbetering

Ik ben eenduidig voor de ov-chipkaart. De cognitieve moeite die het bespaart bij het reizen in het openbaar vervoer (temminste als je simpele routes gebruikt en niet overstapt op de trein) is geweldig.

Maar er zijn toch nog wel genoeg irritaties. Dus ik ben voor de ov-chipkaart maar ik ben zeker ook voor een betere ov-chipkaart dan dat we nu hebben. In de implementatie hebben de ontwerpers van het systeem de bal grof laten vallen.

Brenno de Winter somt mijn irritaties en meer netjes op in dit artikel op Webwereld, met als belangrijkste:

24. De vervoerder staat centraal
Het hele systeem lijkt er vooral zo gemaakt dat het de vervoerders het leven makkelijker maakt en de reizigers maar ten dele, en soms geheel niet. De vervoerder krijgt ‘eerlijker’ betaald voor zijn geleverde diensten. Overal waar problemen ontstaan, wordt de hete aardappel naar de reiziger geschoven. Niet de klant, maar de leverancier is koning. (Webwereld)

Er heeft geen enkel inclusief, toegankelijk, gebruikersgericht ontwerp plaats gevonden (of als het dat heeft gedaan, zijn de resultaten bijzonder mager1 ).

Voor wie werken die vervoerders nu eigenlijk?

  1. Ontwerp zonder borgen van de implementatie is hetzelfde als geen ontwerp. []

Vergeet niet het inchecken

We hadden het pas nog in de kroeg over om de ov-chipkaart te hijacken en te gebruiken als unieke id voor interactieve digitale projecten. Ik had lang geleden een vergelijkbaar idee om hetzelfde te doen met bijvoorbeeld de AH-bonuskaart. Het zijn allebei machine-leesbare tokens met een uniek nummer die (bijna) iedereen altijd bij zich heeft.

Toen kreeg ik gisteren deze link door met een serie API-implementaties van Foursquare waaronder: FourTap van Dan. Dan leest dus met een RFID reader zijn Oyster uit en met een vooraf gelegde koppeling tussen die id en zijn account op Foursquare, kan hij dan een actie uitvoeren zoals bijvoorbeeld inchecken in een venue.

FourTap – Checking in to Foursquare using an Oystercard from danw on Vimeo.

De OV-chipkaart is een vergelijkbare technologie, dus het zou mogelijk moeten zijn om hetzelfde te doen. Meer toepassingen voor verschillende applicaties en databases met correspondenties tussen je OV-chipkaart en Hyves/Facebook, laten op zich wachten.

Geolocatie

Irreducible Complexity?

Nog een andere leuke toepassing zou het zijn wanneer het transactie-overzicht op ov-chipkaart.nl niet zo ontzettend vertraagd zou zijn. In het ideale geval zou elke checkin en checkout via een pubsubhubbub naar geïnteresseerde en geautoriseerde partijen gestuurd worden1.

Je zou dan bijvoorbeeld een automatische Foursquare of Google Latitude inchecker kunnen bouwen die je locatie op die manier automatisch doorkrijgt.
Of een kleurrijk spel in de stad.
Of een mobiele applicatie die via GPS ziet wanneer je vergeten bent uit te checken en je erop attendeert zodat je naar het poortje terug kunt lopen2.

Voorlopig lijkt het erop dat het systeem goed draaiende krijgen prioriteit heeft (terecht) en dat dat al moeilijk genoeg is (jammer) zodat we nog even moeten wachten op dit soort technologische hoogstandjes.

Update: Lees net bij de goede mensen van Stamen over het project Fake Subway APIs (source) want:

you know, for when realtime proper APIs are an assumed part of digital civic infrastructure, just like electricity

Van de week maar even een patch toevoegen voor de Amsterdamse metro. We hebben hier ook afkortingen.

En woensdag kunnen we over dit soort dingen praten in de Verdieping.

  1. Maar ik zou al blij zijn als recente transacties binnen een kwartier in het transactie-overzicht stonden. []
  2. Hoe vet zou dat zijn! []

Even verder over het kanaal

Wij doen hier ons best, maar we kunnen nog wat leren van Engeland. Daar gaat gewoon premier Gordon Brown om de tafel zitten met de uitvinder van het internet en semweb visionair Tim Berners-Lee en daar komt politieke wil en helder beleid uit:

“Mid-range” maps, with resolutions from 1:10,000 upwards, will be made available for re-use, under the plans announced by the prime minister, along with information on postcode areas and electoral and council boundaries. –Guardian

Adres-, kaart- en postcode-gegevens zijn de grootste gemene deler waarmee we de meeste gegevens van de overheid, het bedrijfsleven en van privé-personen aan elkaar kunnen koppelen. Er wordt nu door enkele partijen (bijv. Postcode.nl) een bescheiden winst gemaakt op het uitbaten van deze gegevens. De potentiele winst voor de samenleving als we deze gegevens vrij zouden kunnen gebruiken, is vele1 malen groter.

Engeland doet het, waarom doen wij het niet?

Update: En nog meer informatie over de stap om de Postzon (postcode naar GPS) gegevens vrij te geven. Nog geen inforamtie over de Postcode Address File (postcode naar adres).

  1. Niet tien keer zo groot, eerder een waarde-toename van tien duizenden keren zo niet meer. []

De anatomie van het nieuws

Shirky schreef pas zijn anatomie van het nieuws in: “Rescuing the Reporters” waarin hij een krant ontleed in nieuws en restmateriaal en dan ook nog dat nieuws splitst in zelf-gemaakt en uit andere bronnen afkomstig.

Het leek me boeiend om dat hier ook te doen, dus kocht ik afgelopen vrijdag twee gedrukte exemplaren van nrc.next en wegens tijdgebrek knipte ik ze dinsdag aan stukken.

Start

Ik kwam daarbij wat interessante dilemma’s tegen. Wat Shirky hard nieuws noemt komt voor, maar daarnaast staat er in onze kranten ook veel lifestyle-achtig achtergrond materiaal. Het is dus een beetje onduidelijk in sommige gevallen waar dat bij zou moeten.

Separated

Maar hier eerst even de resultaten van mijn steekproef:

nrc.next totaal 103g 100%
Advertenties 19,5g 19%
Anders 37,5g 36%
Nieuws 46g 44%
Nieuws uit eigen productie 34g 33%

Ik vind dat er nogal wat dingen in staan waarvan ik vrij zeker weet dat het niet behoort tot de ‘iron core of news’ zoals een stukje over de inhoud van het kerstpakket, wat over freefighting, een pagina grote illustratie en een dagboek van wat politici in Suriname. Als ik die weglaat, dan hou je 18,5g (18%) stricter nieuws uit eigen productie over.

News or not?

Het is de vraag of we hier dezelfde conclusies uit kunnen trekken als Shirky doet voor zijn krant. Maar zijn betoog dat er weinig origineel nieuws is en dat de verslaggevers gered kunnen worden in non-profit instanties is misschien zo gek nog niet.

Kranten maken een herdefinitie door offline en online en de hoeveelheid écht eigen nieuws wordt minder. Wat ze dan wel doen: becommentariëren van nieuws op blogs, smaakgids zijn voor mensen met weinig tijd, lifestyle magazine spelen. Daarnaast wordt er strak gestuurd op de kosten en weinig geïnvesteerd in digitale infrastructuur vanwege het korte termijn-winstoogmerk. Terwijl het volgens sommigen niet eens zó slecht gaat met de krant.

In ieder geval kan ik hier nog wel veel over schrijven maar ik ga zaterdag op vakantie en bewaar het voor volgende posts. De gegevens van het verknippen wilde ik alvast publiceren.

Krantenarchieven op het internet

Ik weet niet of kranten te redden zijn door middel van techniek, maar ik denk wel dat het een poging waard is. Dit was ook de teneur van de sessie “Get Me Rewrite! Developing APIs and the Changing Face of News” (podcast nu beschikbaar) op SxSW dit jaar waar ik bij was. In die sessie gaven ontwikkelaars van de New York Times, NPR en the Guardian voorbeelden van en hun visie op het belang van een solide internet-infrastructuur voor nieuws producerende bedrijven1.

Als last minute invaller in dat panel presenteerde Simon Willison de Content API van the Guardian (onderdeel van het Guardian Open Platform) die hij recent had gebouwd waarmee het gehele digitale archief (vanaf 1999) op te vragen en te hergebruiken is. De API geeft toegang tot de inhoud van de artikelen en maakt het mogelijk om te filteren op de tekst, data, de bestaande taxonomie van the Guardian en andere zoekcriteria.

Met deze API kunnen anderen dus interessante toepassingen bouwen, dingen verduidelijken en onderzoek doen.

Maar waarom zou the Guardian dit aanbieden? Dit kost toch alleen maar geld?

Maatschappelijk relevantie

Als je ervan overtuigd bent dat kranten een maatschappelijk belang dienen dan zou het vanzelfsprekend moeten zijn dat in een tijd waarin papieren mediadragers minder en minder belangrijk worden, je maatschappelijke relevantie ook afneemt.

Wil je die maatschappelijke relevantie behouden dan zul je op het internet net zo een hoogwaardig, (her)bruikbaar, informatiedicht alternatief moeten aanbieden als een papieren krant in de offline wereld is. Niet alleen dat, daarnaast moet je ook nog eens gebruik maken van alle mogelijkheden van dat internet om daar op gelijke voet te kunnen concurreren. Dat is niet makkelijk maar zeker ook niet onmogelijk.

Microfiche
Microfiche

Een Content API is het hedendaagse equivalent van het doorzoeken van krantenarchieven en hergebruiken van krantenknipsels (maar dan zoveel schaalbaarder). Het is niet genoeg, maar het is wel een begin.

Er zullen ontzettend veel meer gebruiksgevallen ontstaan zodra je daadwerkelijk een First Class Citizen van het internet wordt dat dat alleen al misschien wel de moeite waard is.

Verdienmodel

Een van de voorwaarden die the Guardian verbindt aan het gebruik van hun API is dat ze op een later moment hun eigen advertenties kunnen toevoegen aan de content die jij gebruikt. Ze zijn dus bezig een eigen advertentienetwerk te bouwen.

Ik geloof niet dat kranten offline hun advertenties uitbesteden aan een derde partij en die een kwart van hun inkomsten geven. Waarom zouden ze dat online dan wel doen?

Het is de vraag of the Guardian op deze manier de kosten van hun API en hun nieuws eruit zullen halen maar ze hebben een grote berg relevante content en ze proberen dingen. Daar heb ik respect voor.

(Dit bericht is een antwoord op een vraag van Paul Vereijken.)

  1. Ik heb nog een grote post liggen naar aanleiding van dat panel over het belang van een beheersbare en strategische IT-infrastructuur voor kranten die ik één dezer dagen af wil schrijven. []

een stittie die stilstaat

Ramsey Nasr bewijst met zijn nieuwste gedicht ‘mi have een droom’ dat hij overduidelijk de beste Dichter des Vaderlands is die we ons maar hadden kunnen wensen:

Volledige tekst en meer uitleg op nrcnext en op nrc.tv wat achtergrond met ook zijn andere Koninginnedag-gedicht ‘In het land der koningen’.

De combinatie straattaal1 en lyriek wordt heel soms wat dissonant maar toch biggie props hoe hij het zich eigen heeft gemaakt. Ik ben wel een beetje benieuwd hoe hij dat gedaan heeft. In het andere filmpje kun je zien dat hij in Antwerpen woont en bijna alleen maar klassieke muziek heeft.

Goed om te zien dat hij net zo goed als in Antwerpen en beter nog voor ons dicht. Ik vraag me af hoeveel PVV’ers de spiegel in dit gedicht voor zich zullen zien.

  1. Ik kan het volgen maar ik hou me aanbevolen voor een goede gids straattaal. []

Wappie rond Antwerpen

De laatste paar dagen meer en meer op StuBru berichten over BAM1 en dat schijnt te maken te hebben met de voorgenomen sluiting van de ring R1 rond Antwerpen. Vandaag lees ik de stellingname van Pietel die me heel terecht lijkt, kiezen voor leefbaarheid en geen verkeerschaos over de stad trekken.

Veel onbekende termen en rare Vlaamse namen. Interessant om eens rond te kijken op Wikipedia en Google waar het nu eigenlijk over gaat. De R1 is de open kleine ring rond Antwerpen. De meeste Nederlanders zullen er weleens overheen zijn gereden of erop vast gestaan (wat een redelijk normale gebeurtenis is). Nu wil men de ring aan de noordwest-kant sluiten via de zogenaamde “Oosterweelverbinding” en de vraag staat open hoe dat moet gebeuren. BAM heeft voorgesteld om daar een forse brug over de Schelde tegen de stad aan te schurken de “Lange Wapperbrug”. Als alternatief van een actiegroep de stRaten-Generaal en van ARUP/SUM is er het voorstel om een tunnel te maken onder de haven2 en die op de A12 aan te sluiten.

De brug ziet er mooi uit maar in de uiteindelijke uitwerking zouden er veel concessies gedaan worden volgens dit bericht bij ArchiNed.

Knooppunt en Lange Wapper brug
Knooppunt en Lange Wapper brug

En wie weleens op de ringen bij Antwerpen en Brussel gereden heeft, kan dit soort chaotische knooppunten wel voor de ogen halen. Het lijkt erop dat het er niet simpeler op gaat worden (het idee was eerst ook om er een dubbeldeksbrug van te maken):

Wirwar van wegen voor de brug
Wirwar van wegen voor de brug

Het lijkt me in ieder geval onhandig om met een grote berg beton een grote stroom verkeer je stad in te halen en de boel te splitsen. De alternatieve tunnels zijn moeilijker maar lijken wel de voorkeur te hebben zeker ook omdat twee van die voorstellen de verbinding naar het Noorden trekken. De Standaard zet de voor- en nadelen op een rijtje en heeft ook een serie kaartjes met de alternatieven.

De twee hoofdzakelijke tracés, brug en tunnel
De twee hoofdzakelijke tracés, brug en tunnel
  1. Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel []
  2. Geen idee hoe je dat zou doen. []

Restauranten gevraagd

Ik hou van veel en lekker eten en ik merk dat ik daarmee in het buitenland beter terecht kan dan in Amsterdam. Hier een paar restaurant-tips die voor mij in Amsterdam ontbreken en waarvan ik denk dat ze weleens een succes kunnen worden.

Mochten ze al bestaan dan hoor ik het graag. Mocht iemand ze willen beginnen dan zou ik het erg op prijs stellen.

Burgermeester

De Burgermeester

CC foto door tjeemz

De Burgermeester is mijn voorbeeld van zo’n niche in de Amsterdamse horeca die niet bediend werd. Hier is recent de Burgermesteer geopend en deze loopt nu prima.

Voordat de Burgermeester er was, moest je heel goed zoeken in Amsterdam om een grote culinaire burger te kunnen vinden1. De burger had hier blijkbaar teveel een fast food associatie en was verplicht smerig.

Succesvoorbeelden uit het buitenland genoeg en dan in het bijzonder de Burgermeister, Marienburger en Kreuzburger-achtige tenten in Berlijn.

Taqueria

Je ziet ze heel veel in Californië en Texas, de taquerías waar je voor weinig geld een goed gevulde burrito met vlees, bonen en rijst met daarbij hete sausen, guacamole en nachos kunt krijgen. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan een burrito denk. Toen ik in San Francisco was at ik het ongeveer om de dag. Als ik er ooit heen zou verhuizen, zouden de taquerías een belangrijke reden daarvoo zijn.

Dolores Gourmet Burritos

CC foto door bovinity

In Europa bestaat er al een imitatie in de vorm van Dolores vlakbij Alexanderplatz in Berlijn. Kenners vinden het misschien niet vergelijkbaar, maar het is heel fijn om in de Duitse winterkou dit stukje Californië tegen te komen.

In Amsterdam is er bij mij in de buurt de Taco Shop die ik nog moet uitproberen, maar meer keuze zou niet gek zijn.

Update: The Taco Shop uitgeprobeerd en deze was best ok en ook goede prijs/kwantiteitsverhouding. Geen burritos verpakt in aluminiumfolie zoals ik gewend ben, maar goed te eten. Volgende keer de Chimichanga bestellen.

24 sep 2009

24h Diner

diner stools

CC foto door MBK

Meestal moet ik er niet aan denken om na het uitgaan complete burgermaaltijden of stacks van pannekoeken met maple syrup weg te moeten werken, maar als het dan ergens kan, dan in het comfort van een mooie klassieke diner.

Soms heb je gewoon laat nog honger en trek in lekker eten. Daar is in Amsterdam nog steeds moeilijk aan te komen. Waar ga je heen na 0:00 voor niet-shoarma of patat? Ik denk dat één diner-achtig restaurant wat 24 uur per dag open is ergens in het centrum, op heel veel bezoekers kan rekenen.

In ‘n Out Burger

In-N-Out

CC foto door Thomas Hawk

Het ‘gezonde’ fast food van de In ‘n Out Burger heeft als West-Amerikaans fenomeen een allure die moeilijk uit te leggen is. Feit is wel dat de burgers en de frieten er heel lekker zijn en dat het een sympathiek concept is tussen de grote ketens in de Verenigde Staten.

Greasy Spoon

Eggs, Chips and Beans

Pas in Shepherdess Cafe in Hackney het klassieke Engelse eten geprobeerd en dat was een succes! Alleen zó jammer dat we dat hier niet hebben; niet een goede plek om Engels eten te eten, niet een serie greasy spoons en eigenlijk helemaal geen plaatsen waar je voor £7 ( = €7) kunt zitten en lekker veel kunt eten.

Ik denk dat deze concepten mits goed uitgevoerd grote successen kunnen worden en in de meeste gevallen niche-vullers zullen zijn (zoals de Burgermeester nu is). Dus een slimme restaurateur kan hier zijn slag slaan en mijn buik vullen. Of moet ik toch naar San Francisco verhuizen?

  1. In Kopenhagen kun je ze bijvoorbeeld overal krijgen. []

Een stukje vrijheid in onze tijd

Bits of Freedom leeft weer en stuurt een brief naar het Ministerie van Justitie met aanbevelingen om de privacy van burgers te waarborgen. Het doel van justitie is geen samenleving zonder misdaad, het is een samenleving zonder misdaad maar mét vrijheid.

Ik had Ot van Dalen al gesproken vlak voor de herstart en ik ben blij dat een goede groep mensen het op zich heeft genomen om te waken over de privacy in Nederland. De verontwaardiging en de bewustwording is in Nederland ver onder de maat.

De brief

De beperkingen in de vrijheid die geschetst worden in de brief:

  1. Ten eerste zullen burgers hierdoor terughoudender zijn in het vormgeven van hun eigen leven, in de wetenschap dat hun leven wordt vastgelegd en in de gaten wordt gehouden, en uit angst voor chantage, represailles etc.
  2. Ten tweede leidt dit tot een verstoorde machtsbalans tussen de burger en de beheerders van deze databanken: de beheerders van deze databanken weten vrijwel alles over een burger, maar de burger weet vrijwel niets over de beheerders van deze databanken.
  3. Ten derde is niet uitgesloten dat de burger verstrikt raakt in een Kafkaësk web van digitale informatie dat over hem of haar beschikbaar is, nu deze informatie deels incorrect is en het vaak moeilijk is om deze informatie te corrigeren.
  4. Tot slot is niet uitgesloten dat deze infrastructuur misbruikt wordt tegen de burger. Dit zal nu nog incidenteel van aard zijn. Op termijn kan dit structurele vormen aannemen, net zoals het persoonsregister in de Tweede Wereldoorlog is gebruikt voor de Jodenvervolging. Zoals hierboven is aangegeven is het veel moeilijker digitale informatie te vernietigen dan deze te genereren en te verspreiden, dus op het moment dat deze informatie misbruikt gaat worden is het al te laat en kan dit niet meer worden teruggedraaid.

Deze zijn reëel en zullen begrepen worden door de ontvangers van deze brief maar om de gevolgen van privacyinperking bij het grote publiek concreet te maken moeten deze denk ik een stuk invoelbaarder worden verwoord. Zeker als je bedenkt dat de rhetoriek van de tegenpartij gaat over ontploffende winkelcentra en kinderverkrachters.

Daarna komt de aanbeveling: “Veiligheid databanken zou verder moeten worden gewaarborgd”. Daar is niks op af te dingen maar het gaat mee in het paradigma waarin de aanleg van databanken al als voldongen feit wordt aangenomen. In de veiligheid is het bekend dat de enige veilige databank geen databank is. Alle andere vormen van persoonsgegevens zijn in zeker zin radioactief met een hoge besmettingsgraad en halfwaardetijd (Schneier en Doctorow noemen de incidenten in Groot-Brittanië een “privacy Tsjernobyl”). Zodra gegevens zijn opgeslagen kom je er lastig vanaf. Er zwerft altijd nog wel ergens een backup-DVD of een USB-stick rond.

Deze afweging staat als nagedachte aan het einde van dit segment terwijl het misschien wel de inleiding zou moeten zijn:

Voor de goede orde merkt Bits of Freedom op dat zelfs als de veiligheid van een databank met persoonsgegevens gewaarborgd is, dit niet automatisch betekent dat het aanleggen van die databank en het daaruit opvragen van gegevens, ook acceptabel is. Grote terughoudendheid bij de aanleg en bevraging van databanken met persoonsgegevens is op zijn plaats, ook als deze goed beveiligd zijn.

Een tussenweg is om per databank alle gegevens anoniem op te slaan en de benodigde persoonsgegevens apart versleuteld te associëren met de geheime dataset en die koppeling met extreme terughoudendheid en alleen waar nodig te maken. Dat is denk ik ook wat er bedoeld word met “privacy by design”. Maar dan nog zullen lekken blijven optreden en een meldingsplicht en een afschrikwekkende sanctie zijn inderdaad de enige maatregelen die dan helpen. Waarom zouden anders implementeerders niet de goedkoopste en makkelijkste oplossing kiezen?

Verder wordt gepleit voor de introductie van een privacy effect rapportage omdat:

Zoals hierboven is opgemerkt, dient iedere ontwikkeling die inbreuk maakt op de privacy niet op zich beschouwd te worden, maar in plaats daarvan beschouwd te worden als onderdeel van een complex systeem van persoonsgegevens, technologieën en bevoegdheden dat ook in de toekomst nog zal bestaan en zich verder zal ontwikkelen.

Informatiestructuren bouwen op elkaar door en zijn simpel aan elkaar te koppelen1. Het privacy effect van nieuwe maatregelen kan dan ook erg ingrijpend zijn. Systeemdenken is dus belangrijker dan ooit (maar dat wisten we al).

De aanbeveling van een “sunset clause”, eigenlijk een houdbaarheidsdatum voor maatregelen, is denk ik essentieel zodat we niet vastzitten op een glijdende schaal naar beneden, maar dat het af en toe ook mogelijk is om dingen terug te draaien zonder dat daar complete rampen voor nodig zijn.

De handhavingsbevoegdheid van het CBP uitbreiden lijkt me ook goed. Het wordt hoog tijd dat onze burgerrechten tanden krijgen.

Interessant ook dat Nederland inderdaad een controlesamenleving kan worden omdat het bedrijfsleven heel efficient iedereen in kaart brengt en dan gedwongen deze gegevens af moet staan aan de overheid als deze erom vraagt, zoals gesignaleerd aan het einde van de brief:

(i) de toenemende hoeveelheid databanken met persoonsgegevens die door de overheid en het bedrijfsleven worden aangelegd, (ii) de toenemende koppeling tussen deze databanken en (iii) de toenemende bevoegdheden van opsporings-, inlichtingen- en veiligheidsdiensten om hieruit gegevens op te vragen, een zeer zorgwekkende ontwikkeling.

Maar kwalijkst is inderdaad de toon die het publieke debat over privacy in Nederland heeft genomen en het ontbreken van een goed weerwoord tegen de handhavingslobby:

De stelling dat een burger die “niets te verbergen heeft, ook niets te vrezen heeft”, heeft een stevige plaats in het debat verworven.

Ik hoop dat BoF ook het voortouw neemt om de negatieve toon waarop het debat nu gevoerd wordt om te buigen. Niet iedereen die iets wil verbergen is een misdadiger (of een piraat). Het heeft ook niet geholpen dat de organisatie de laatste jaren stil lag en dus geen woordvoerder had terwijl er altijd wel een politiewoordvoerder of commissaris te vinden was om de andere kant van het verhaal te belichten.

Goed dus dat ze weer bezig zijn. De enige vraag die openstaat is of de mensen in Nederland niet te bang geslagen zijn door populistische media en politici om te kunnen luisteren naar rationele argumenten.

  1. Niet zo simpel gezien de grote hoeveelheid gefaalde systems integration projecten, maar nog steeds makkelijker dan papier. []

Nooit meer met de trein naar Londen

Ik denk niet dat ik binnenkort nog met de trein naar Londen ga.

Het is al niet de meest aantrekkelijke propositie. Van Amsterdam naar London St. Pancras kost je toch een uur of zes en een half1. De treinen hebben geen stroomaansluitingen, dus je kunt niet voluit laptoppen. Verder moet je uiterlijk een half uur van tevoren op Brussel inchecken, anders mag je niet mee.

Waarom doen we het dan? Treinreizen heeft iets fijns, het is continu met minder wachten en veiligheidsmaatregelen dan je hebt als je vliegt én je komt middenin Londen uit in plaats van op een vliegveld ergens in een buitenwijk.

Monument Station

Het was tot nu toe allemaal nog wel te harden. Maar dit weekend ben ik naar Londen heen en weer geweest en vrienden zeiden het al, de internationale trein naar Brussel-Midi is gewoon te onbetrouwbaar.

Heenweg

Op de heenweg had mijn trein van Rotterdam naar Brussel 53 minuten vertraging. Vragen bij de Hispeed balie zorgde dat ze naar Brussel belden zodat ze daar rekening hielden met me met de checkin.
De vertraging die ik had was net genoeg dat ik direct de trein in kon. Tien minuten later en ik had hem gemist, maar dan kon ik me laten omboeken zeiden ze.

Terugweg

Vertrek

Terug uit Londen was mijn aansluitende trein naar Amsterdam op Brussel geannuleerd. Hij reed gewoon niet en de informatievoorziening was erg matig. Met wat hulp van de mensen op de balie via Antwerpen de volgende trein genomen met dus weer een uur vertraging.

Reinier ging een paar dagen later terug en hij had iets vergelijkbaars.

Ik weet niet wat het is, maar de Eurostar zelf rijdt precies op tijd. Waarom Nederland en België dan geen fatsoenlijk rijdende treinverbinding in stand kunnen houden, is me een raadsel. Zeven-en-een-half uur plus stress voor dit korte stukje is niet acceptabel2.

De volgende keer doe ik het wel via Easyjet over Stansted/Gatwick/Luton. Het kost een half uur van Amsterdam af en is volgens mij nog goedkoper ook. Het milieu zoekt het maar even uit. Natuurlijk mocht er verandering komen in de situatie dan hoor ik het graag.

Anvers Central

De Groene Keuze

Wat mensen die zich bezig houden met groene initiatieven vaak vergeten is dat de Groene Keuze minstens net zo goedkoop, makkelijk en mooi moet zijn als de ‘slechte’ keuze. Het is misschien moeilijk, maar mainstream gaan ís moeilijk. Als je niet voldoet aan die voorwaarden blijft de groene oplossing een marginaal alternatief dat alleen maar door eco-freaks gebruikt wordt3.

Update (21/12/2009): En ik ben blij dat ik het heb afgezworen. Deze week zijn een heleboel mensen door de vrieskou een uur of 16 in de tunnel vast komen te zitten (BBC News). Niet meer doen die trein.

  1. Tijdsverschil niet meegerekend. []
  2. En daarnaast is de informatievoorziening en de situatie in de treinen etc. ver onder de maat. Ik weet niet of het met de onderontwikkeling door die Westerschelde of wat dan ook te maken heeft, maar we boffen hier wel met de NS. []
  3. Of je moet het bij wet verplicht maken zoals nu met de spaarlamp is gebeurd maar volgens dezelfde logica kun je ook de auto verbieden… []

micro-Lokale stukjes nieuws

Ik zit op mijn balkon in de namiddagzon te bellen met een vriend als op de kruising Bertrand Russellstraat / Maliebaan een fietser geraakt wordt door een auto. Die weg gaat vanaf Julianaplein heuvel af de Maliebaan in en fietsers hebben voorrang op auto’s die uit die wijk en vooral uit het kantoorgebouw van Fortis komen maar in de praktijk moet je dondersgoed uitkijken1.

Biker hit by car

Het afsluiten van die weg voor auto’s is geen optie maar de drempels die er nu liggen zijn wel erg laf. Dus ik heb de situatie meteen aangemeld bij ‘Verbeter de buurt’. Zien of daar iets mee gebeurt.

Lokaal nieuws

Het leek me ook boeiend om te kijken of het Parool of AT5 iets doen met dit soort dingen maar dat is vrij karig2. Ik heb het opgestuurd als tip naar AT5 bij ‘weer en verkeer’.

Een fietser die aangereden wordt op een kruising is geen nieuws, behalve voor die fietser zelf (ze was flink boos) en voor ons in de wijk die elke dag over die kruising heen moeten fietsen. Iets wat ook in lijn ligt met dit stuk van Adam Greenfield in Urban Omnibus over Everyblock een site die alles wat er bij jou in de buurt gebeurt verzamelt. Het is geen nieuws dat je in een krant wil lezen, maar het is wel verdomde interessant als je je op die plek bevindt.

Het is helemaal geen gekke gedachte dat een lokaal medium zoals AT5 of het Parool alle noemenswaardige gebeurtenissen, misdaden, ongelukken, vergunningen maar ook buurtzoekertjes en feesten etc. etc. zou verzamelen en gebruiken als lokale context voor het gebied waarover ze schrijven.
Maar gezien de rommeligheid van beide sites, is dat misschien een iets te hoog ambitieniveau. Over het gebrek aan IT-capaciteit bij veel Nederlandse media zit hier nog een stukje in de pijplijn maar het is veelzeggend dat Everyblock is overgenomen door MSNBC.

De broncode voor Everyblock is dankzij de beurs die ze hebben gekregen van de Knight Foundation onder een open licentie beschikbaar gesteld. Ik zeg maar, het is zeker niet makkelijk om een versie voor Nederland te bouwen maar het is wel de toekomst van nieuws dus wel de moeite waard3.

  1. Het is een stuk gevaarlijker dan bijvoorbeeld door rood licht fietsen over het Prins Bernhardplein (wat iedereen doet). []
  2. Toen we hier net woonden was er een stroomstoring in de wijk, maar toen ook nergens online iets te vinden. []
  3. EXTRA GRATIS: startup idee + kant en klare broncode. []

De krant is stuk. Wat nu?

Van het weekend gebeurden er weer een paar dingen die me met de neus op de feiten drukten hoe kapot1 het concept ‘papieren krant’ wel niet is. Ik zeg het al een tijdje en heb opgeschreven waarom ik principieel tegen de papieren krant ben (alle argumenten), maar dit was wel saillant.

Plek in het leven

Net een stuk in de Times dat het ochtendritueel van veel Amerikaanse gezinnen wordt verstoord door gadgets en sociale media:

Technology is morning’s first priority: […] “After six to eight hours of network deprivation — also known as sleep — people are increasingly waking up and lunging for cellphones and laptops, sometimes even before swinging their legs to the floor and tending to more biologically urgent activities.”

Hetzelfde voor mij. Mijn laatste proefabonnement NRC.next bleef braaf in de bus liggen tot ik ‘s avonds weer thuis kwam als ik hem er dan al uit haalde. In het weekend een weekje kranten bijlezen is leuk, maar tijdrovend. Mijn ochtendkrant is (in bed) het teruglezen van 8 uur tweets uit verschillende tijdzones met links en artikelen en filmpjes die geplaatst zijn door een groep mensen die ik daarop heb uitgekozen, een groep mensen die ik grotendeels ken. En als ik ‘s ochtends al bewegend beeld zou kijken dan zou dat geen ontbijt-tv zijn maar oude Daily Shows.

Ontbijttafel, krant, rust? Dat is allemaal voorbij, maar het wordt nog erger.

Actioneerbaar nieuws

Afgelopen weekend las ik deze tweet van Jaap Stronks over een goed stuk van Jort Kelder dat in de NRC zou staan. Dat leek me wel interessant en het leek me leuk om naar de kiosk te gaan en een krant te kopen2. Dat plezier werd me ontnomen toen dezelfde Jaap even later de link naar het artikel retweette. Dus niet het weekendritueel maar gewoon internet.

Sommige mensen zien het verdwijnen van dat ritueel als een verlies. Je zou ook kunnen zeggen dat de tweede tweet het NRC omzet door de neus heeft geboord. Hadden ze het maar niet online moeten zetten… Maar het alternatief is erger.

Stel je hebt een papieren krant en je leest er iets in, dan heb je er niks aan. Papieren krantenkartikelen zijn niet actioneerbaar3 en zeker niet zo makkelijk sociaal actioneerbaar als we tegenwoordig gewend zijn.

Dit terwijl als ik iets online lees, de kans al groot is dat ik het via een sociaal medium tot me heb genomen. RSS lees ik al nauwelijks meer, het meeste komt binnen via Twitter en het is op die manier gericht of ongericht weer makkelijk te herverspreiden4.

Het stuk heeft een link5 en rondom die link kunnen mensen weer dingen opbouwen. Bijvoorbeeld een levendige ge-engageerde discussie op Sargasso over het stuk. Jammer alleen dat het discussieformaat op Sargasso stuk6 is maar ze doen het beter dan bijvoorbeeld next zelf waar ik tussen de vele artikelen over Twitter niks over dit stuk kan vinden.

Dat zijn acties, de tijd van het passief consumeren van media is voorbij. Een papieren krant is zo’n passief medium en het voelt anachronistisch en te-weinig-interactief. Wanneer is dat duidelijk en hebben we dan een alternatief?

  1. Als in disfunctioneel. []
  2. Ik zou nog overwegen af en toe een zaterdagkrant in de losse verkoop op te pikken. []
  3. Pluk was het voorspelbaar genoeg niet. []
  4. Soms zelfs via (gasp!) e-mail. []
  5. Liefst een permanente link. []
  6. Bij een bepaalde hoeveelheid commentaren zijn threads in discussies een must wat mij betreft. Maar daarnaast ook middelen om discussies en commentaren makkelijk te kunnen volgen en manieren om je identiteit mee te nemen naar elke plek waar je discussieert. Bright heeft bijvoorbeeld wel threads maar de profiel functie is al sinds jaar en dag ‘tijdelijk’ uitgeschakeld. []

Back where I began

Last Sunday we did a big haul and carried most of our stuff over to the new place in Amsterdam. Now we’re almost done with the tedious process of making sure the basics are taken care of, sorting through stuff, eliminating duplicates.

Half A Life Apart

My story in Delft had been finished for a while now. Loads of friends but also a lot of dead ends. Being in Amsterdam gives a fresh perspective and breathing space.

The only thing is, I don’t usually mind giving up comfort, but the comfiness of ten year’s worth of accrued social contacts, friends, loose acquintainces, class mates, colleagues and the likes is a real loss. I hope to be able to build something similar quickly over here (and lose that again as well1).

So this is new beginnings in familiar places with lots of fun.

  1. Yes, I plan to move out in a year or two. []

Tour de France live online, of toch niet?

NOS | Tour de France 2009 | Live

Tof van de NOS dat ze de Tour de Frace live uitzenden zowel online als op de iPhone. Zo zie je maar dat als ze willen, ze het wel kunnen. De enige vraag die nog overblijft is waarom niet het complete programmaanbod van de Nederlandse publieke omroep live en on-demand device-onafhankelijk te kijken is.

Tour dans le train

Wat nog een onplesant detail is bij de live uitzending van de Tour de France is dat deze pas een uur of wat na de start van de etappe begint. Op de zender kan ik snappen dat er ruimte moet zijn, maar de online stream rijdt toch niemand in de wielen?

Mijn vraag:

—–Oorspronkelijk bericht—–
Van: Alper Çugun [mailto:xxxxxxxxxxxxx] Namens Alper Çugun
Verzonden: donderdag 16 juli 2009 14:37
Aan: NOS Publieksvoorlichting
Onderwerp: live tour

Hoi,

Waarom is de live tour de france online niet in zijn geheel te kijken en vallen we er altijd na een half uur/uur in?

Groet,

Het non-antwoord van de NOS:

Geachte

Dank u voor uw e-mail. Het heeft er o.a. mee te maken met de toegemeten zendtijd van de zendercoördinator.

Met vriendelijke groet

N. K. (Volledige naam geredigeerd. -AÇ)

NOS Publieksvoorlichting

Mijn verbijsterde antwoord:

Maar dit is toch online? Wat heeft dat met zendtijd te maken?

Met vriendelijke groet,
Alper Çugun

Ik heb tot op heden hierop geen antwoord gekregen.

Daarbij moet ik toevoegen dat het een crime is om een bestemming te vinden waar je een vraag als deze heen kunt sturen. De Tour de France 2009 site van de NOS is aardig, maar biedt geen enkele mogelijkheid tot zinnige interactie. De commentatoren van de NOS hebben het geregeld over kijkersvragen maar ik heb geen idee waar je die kunt stellen. Dezelfde vraag als hierboven die ik op een van de tour-weblogs heb gesteld, bij gebrek aan een betere plek, is zonder wederhoor verwijderd.

Het is allemaal niet heel erg ofzo, maar suf is het wel.

Nationale Databank Wegverkeersgegevens

Via Gerard het nieuws over het NDW dat geopend is door Minister Eurlings. Het eerste resultaat is een warrige site: Nationaaldatawarehouse.nl.

Het lijkt me boeiend om de intensiteit van het wegverkeer in Nederland globaal te visualiseren, en het lijkt erop dat het NDW die gegevens beheert en aanbiedt. Nergens op de site is te vinden hoe je dan als potentiele afnemer aan die gegevens komt. Wellicht zijn hier marktpartijen hier —zoals wel vaker— nauw gedefinieerd als een soort ons-kent-ons clubje waar men elkaar wél weet te vinden.

Hier toch maar mijn vraag:

Beste,

Ik begreep dat het NDW onlangs geopend is. Ik zou graag toegang willen tot de actuele gegevens over het verkeer op de Nederlandse weg. Ik kan op uw site een verzameling vragen en antwoorden vinden: http://www.nationaaldatawarehouse.nl/index.cfm?page=FAQ
maar nergens staat uitgelegd wat ik moet doen om een afnemer te worden.

Via deze e-mail dus mijn vraag hoe ik afnemer kan worden van gegevens uit het NDW, welke gegevens ik dan kan verkrijgen en onder welke voorwaarden en in welke formaten.

Bij voorbaat dank voor uw antwoord,

Ik hou mijn adem niet in, maar we kunnen zien.

De Geest van de Webrichtlijnen

Vorige week dinsdag gaf ik een presentatie op de Barcamp Webrichtlijnen over waar wat mij betreft de prioriteit moet liggen in het ontwikkelen met het oog op de webrichtlijnen.

Ik kwam er terecht via Ferry en het widgetproject wat ik voor Tam Tam heb gedaan en het evenement werd georganiseerd door de vriendelijke mensen van Cinnamon. Een grote vraag is of veel Web 2.0 technieken zoals AJAX en crowdsourcing etc. wel compatibel zijn met de webrichtlijnen, zoals ook beschreven in Ferry’s verslag.

Group

Zoals ik al zei, ging ik in tegen de heersende orthodoxie dat de huidige praktijk dat alleen maar XHTML opleveren goed is.

Mijn argumentatie betreft twee stellingen en ik hoop niet dat die zo vaag was als Don schrijft:

  1. De webrichtlijnen die het beste (automatisch) te meten zijn, zijn niet de belangrijkste. Mensen zijn geneigd om zich blind te staren op wat makkelijk meetbaar is en verliezen uit het oog waar het echt om gaat1.
  2. We hebben meer dan genoeg te doen om de user experience op het internet te verbeteren zonder ons per se te conformeren aan elke webrichtlijn. Het maken van een standaarden-gebaseerde website is niet het moeilijkste. Moeilijker is het om een site te maken met mooi design, heldere tekst en goed interactieontwerp waar mensen op zitten te wachten.

Die twee punten zijn terug te vinden in mijn presentatie (op Slideshare kun je de notities uit de Keynote teruglezen):

De webrichtlijnen zijn wat mij betreft een goed middel voor zover ze je helpen om betere user experiences te creëren, maar ze zijn bij lange na niet het enige waar je naar moet kijken.

Binnen de kleine organisaties waarin ik gewend ben te werken is al veel kennis aanwezig zowel bij opdrachtgevers als uitvoerders over wat goede webervaringen zijn. Het maken van standaarden-gebaseerde website is daar verondersteld en ik denk niet dat de webrichtlijnen daar veel toegevoegde waarde bieden.

Bij grotere organisaties met minder kennis over de techniek van de materie, kunnen webrichtlijnen een goed (of het enige) middel zijn om te af te lezen wat wel en wat niet goed is, wie een goede uitvoerder is en wie niet. Maar dan nog is het een illusie om te denken dat als je organisatie-kennis niet op niveau is, je met de webrichtlijnen alleen een goede website kunt neerzetten.

Borreltje

De Heilige Graal

Bij Tam Tam is later die week ook Michèlle Thonen afgestudeerd op hetzelfde onderwerp en ik kan haar aanbevelingen alleen maar van harte ondersteunen:

  • Focus op de doelen
  • Stichting Webrichtlijnen: niet alleen de overheid, maar iedereen
  • Andere indeling Webrichtlijnen
  • Andere toetsingsregeling
  • Campagne (voeren)
  • Community (of practice opbouwen)

Met daarbij de opmerking dat ik niet denk dat kleine snel bewegende bedrijven zich kunnen conformeren aan de webrichtlijnen of dat ook maar willen doen. Het lijkt me beter als de webrichtlijnen zich langzamerhand conformeren aan hen. De webrichtlijnen zijn een serie bests practices voor het internet in het algemeen, dat internet wordt uitgevonden door de kleine innovatieve bedrijven. Daarna kan dat vastgelegd worden en kan de rest navolgen.

XHTML is dood — lang leve (X)HTML5!

Op de barcamp had ik nog een discussie over de toekomst van HTML en het gebrek daaraan bij XHTML. Het is wat mij betreft al enkele jaren apert duidelijk dat XHTML een doodlopend spoor is en dat de HTML5 werkgroep de ontwikkeling van het internet vooruit drijft.

Het toeval wil dat twee dagen later de W3 aankondigde de ontwikkeling van XHTML2 af te bouwen en zich te richten op HTML5. Dit nieuws was de bron van nogal wat discussie hier en daar over wat de gevolgen zullen zijn, of we dit hadden kunnen zien aankomen en wat we met al die oude troep moeten doen.

Mark Pilgrim heeft een goed overzicht van de issues en legt weer uit waarom validerende XHTML niet het belangrijkste is, zoek maar op ‘snake oil’ in de tekst voor de misverstanden. Een kort stukje vraag en antwoord over XHTML vs. HTML en wat discussie bij Simon Willison over het onderwerp.

Webpagina’s zullen nog steeds blijven werken, maar het is zonde dat we op dit moment een industrienorm hebben waar XHTML standaard maar achterhaald is. Standaard is goed, nu nog even zien hoe we dat achterhaalde op kunnen lossen.

  1. Waarom deden we dit ook alweer? []

Overheidsgegevens opener en vriendelijker

Ik ben pas bezig geweest met verschillende overheidsinitiatieven om overheidsgegevens makkelijker toegankelijk te maken en te laten zien wat er mogelijk is als die gegevens toegankelijk zijn. Het idee is dat als de gegevens van de overheid open zijn, ontwikkelaars en andere partijen die kunnen hergebruiken en dingen kunnen maken waar andere mensen behoefte aan hebben. En dat zou weleens handig kunnen zijn.

Hack de Overheid
foto door Anne Helmond

Pas was er al het widget-project wat een initiatief was gedacht vanuit het aanbod: ‘Wat hebben we waar we iets van kunnen maken?’

Parallel daaraan liep Ton en James hun project over aanbevelingen voor de publieke sector wat betreft het vrijgeven van data. Als onderdeel van dat project heb ik meegeholpen met een inventarisatie van de al online beschikbare gegevensbronnen in Nederland en kijken welke gegevens we op een interessante manier zouden kunnen heraanbieden.

Dat viel nog redelijk tegen. Er zijn online wel veel gegevens beschikbaar maar meestal zitten ze in relatief ontoegankelijke formaten en zonder veel uitleg erbij wat het is en wat je ermee kunt. Uiteindelijk hebben we twee diensten gerealiseerd Schoolvinder en Vervuilingsalarm.

Schoolvinder

Zoals op de over-pagina van Schoolvinder al staat hebben we de gegevens die bij het CFI al geregistreerd staan over scholen versimpeld aangeboden met een simpel zoekscherm wat aan zal sluiten bij de ideeën van de gemiddelde ouder.

Daarnaast doen we een poging om voor elke school in Nederland een canonieke URL —een basisbehoefte op het internet— te definieren waar je naar kunt refereren en waar je dingen bovenop kunt bouwen.

Dit is een probleem wat we bij de overheid vaker tegenkomen, dat webpagina’s slecht samenwerken maar ook dat ze niet mooi zijn en vaak omkomen in jargon. Later hebben we van mensen van MinOCW begrepen dat de CFI gegevens niet voor het bredere publiek bedoeld zijn en dat schoolgegevens ook op andere plaatsen (en dan vaak ook op andere aggregatieniveau’s) bijgehouden worden.

Dat is misschien onhandig maar waarschijnlijk verklaarbaar waarom de gegevens dubbel bijgehouden worden maar dat de site voor werknemers bedoeld is doet er niks aan af dat hij moeilijk bruikbaar is. De herbruikbaarheid is redelijk ok —we hebben immers onze dienst er bovenop kunnen bouwen— maar het kan zeker veel beter.

En we hadden graag ook elke school gekoppeld met de database Onderwijs in Cijfers maar dat viel niet te realiseren omdat die webpagina’s (onnodig) ver weg zijn weggestopt in een complexe ASP.NET omgeving.

Vervuilingsalarm

Bij Vervuilingsalarm hebben we de gegevens uit een webpagina van het RIVM geplukt. We denken dat de interesse voor dit soort gegevens uit de omgeving bij het publiek potentieel groot is maar dat het tot nu toe te weinig op een gebruiksvriendelijke manier wordt weergegeven.

Bij het RIVM staan wel veel bestanden online maar ik kan niet zeggen dat ze in de meest toegankelijke formaten beschikbaar zijn of dat ze gewone mensen in staat stellen hun leefomgeving door te lichten.

Principes

De sites die we gemaakt hebben zijn vergevorderde prototypes die compleet bruikbaar en schaalbaar zijn. Bij het bouwen hebben we een paar principes gehanteerd die misschien interessant zijn om aan te stippen.

Vriendelijk ontwerp

De sites hebben een mooi en vriendelijk ontwerp gemaakt door Buro Pony. Dit is belangrijk omdat mensen een site die er mooi uitziet liever gebruiken en ervaren als gebruiksvriendelijker.

Bij dat mooi ontwerp hoort ook kopij met simpel en helder taalgebruik zonder jargon, die aansluit bij de belevingswereld van mensen.

De meeste websites kun je met deze twee verbeteringen al gigantisch vooruit helpen.

Integratie met anderen

Beide websites integreren zonder al teveel problemen met een serie andere sites die het concept versterken. Het is gebouwd op Google App Engine een systeem wat bijzonder schaalbaar en betrouwbaar is en zonder veel problemen worden kaarten opgehaald van Google Maps, grafieken van Google Charts en sensorgegevens worden doorgestuurd naar Pachube

Op het Hack de Overheid event zei iemand dat ‘het integreren van systemen moeilijk en complex is en dat als je dat goed kunt je er veel geld mee kunt verdienen’. Dit is een bekende algemene wijsheid in de enterprise IT maar als er één ding is wat de mashups die online normaal zijn bewijzen, is het dat integratie op het open web alles behalve moeilijk is.

Er zijn bruikbare API-standaarden met tooling1, daarnaast zijn er goede standaarden voor identiteit en authenticatie2 en als je het jezelf niet te ingewikkeld maakt hoeft het echt niet moeilijk te zijn. En dit is niet nieuw ofzo, deze technologie bestaat al lang en bouwt gewoon door op wat het internet al goed doet.

Standaarden gebaseerd

De sites die we gebouwd zijn zijn compleet op standaarden gebaseerd. Ik heb de pagina’s als experiment geschreven in HTML5 (en gevalideerd3) deels uit interesse en deels omdat ik van mening ben dat het nu gangbare XHTML een dood spoor is.

Verder heb ik waar ik het gepast vond ook gegevens (bijvoorbeeld de contactgegevens van de scholen) met microformats geannoteerd. Het idee dat microformats toevoegen aan een project significante extra tijd kost4 is wat mij betreft achterhaald en tegenwoordig is er een hard reëel voordeel aan te voeren.

Het kost even moeite om jezelf aan te leren om standaarden en microformats te gebruiken, maar als je het kunt is het bijna meer moeite om het niet te doen.

Snel

Verder heb ik beide sites gebouwd in een tijdspanne van een paar dagen. Waarmee we wilden aangeven dat een snel project ook echt snel kan en dat het maken van een gebruiksvriendelijke niet-triviale site niet veel tijd en geld hoeft te kosten.

Het kan allemaal wél beter. Laten we het dus gaan doen.

  1. cURL bijvoorbeeld []
  2. En het is allemaal open waardoor één partij er niet een onevenredig belang bij heeft om het te controleren en complex te maken. []
  3. Validatie zegt niet zoveel trouwens. Ik krijg vaak genoeg valide XHTML-code die compleet onsemantisch is. []
  4. Opdrachtgever: “Ja, doe dat maar als je tijd over hebt.” []

Opera do Malandro

Zondag waren we naar de “Opera do Malandro”opvoering van Chico Buarque door CODARTS in Rotterdam. Het was een erg tof muzikaal optreden en een leuke dag. Het was onderdeel van het Brazil Contemporary festival dat nog doorloopt in Rotterdam.

Pimp!

Thuis kwam ik erachter hoe klassiek dit muziekstuk is maar ik kon er bijna niks van vinden op Spotify. Het arrangement en de manier van spelen zondag waren iets minder klassiek maar eigenlijk wel veel leuker. Ik zou het aanraden, maar ik weet niet of ze het nog een keer spelen. Ze hadden vorige week 3 optredens en het lijkt er een beetje op dat dat het was.

Opera do Malandro

Ik heb tijdens het optreden met mijn iPhone wat opgenomen, nauwelijks representatief en hele slechte kwaliteit, maar beter dan niks1:

“O Meu Amor”

En het hele leuke “O Casamento dos Pequenos Burgueses”:

Wat rondklikkend online kwam ik op wat vage MP3-websites ook bestanden tegen voor twee andere leuke liedjes uit de opera:

Het prettig nare “Geni en de Zeppelin”:

En de uitsmijter van de avond “Las Muchachas de Copacabana”met hun ‘loura muçulmana’:

Hier op Youtube uit een ander optreden:

De audiobestanden staan in dit bericht gelinked met <audio> elementen en zijn op dit moment alleen te bekijken met Safari of met een development versie van Firefox. Hier komt langzaamaan verbetering in, zeg maar dat dit toekomstbereid is.

  1. De foto’s zijn ook belabberd. Ik had niks bij me. []

Bewakers van de journalistiek

Het Britse parlement heeft als antwoord op de onkostenaffaire 700’000 documenten vrijgegeven met daarin alle uitgaven van de MPs. Normaal gesproken zou dat een maatregel zijn waarmee een volledig onderzoek naar de uitgaven getraineerd wordt. Wie gaat er nou 700’000 documenten bekijken? Journalisten zouden misschien wat bekende politici doorlichten of steekproefsgewijs wat bekijken.

Toen kwam de Guardian met deze website waar het publiek de documenten kan bekijken en annoteren. Zoek op (jouw) parlementariër, of per partij en blader dan scans bladeren, classificeer documenten, haal bedragen omschrijvingen en andere belangrijke gegevens eruit en sla ze op in een gestructureerd formaat én rapporteer fouten/sabotage van anderen. Beetje voor beetje, totdat alle documenten bekeken zijn. Van de 700’000 staan er nu 70’000 online en ze worden snel verwerkt. Toen de site net live was, kregen ze ze niet aangesleept.

Dit is een fantastisch voorbeeld van het feit dat mensen online best tot grote dingen kunnen komen, als de manier waarop ze dat moeten doen maar begrijpbaar en behapbaar is. Collectieve actie naar een gezamenlijk doel gebruik makend van ons cognitieve surplus1, zoals beschreven in Shirky’s “Here Comes Everybody”. En bedenk: Is dit nu echt zo complex?

De middelen

Ik was in Austin bij een sessie over kranten en Simon Willison van the Guardian kondigde toen of had toen net de API van the Guardian aangekondigd. Via die API, het Guardian ‘Open Platform’ kun je de gehele inhoud van de Guardian doorzoeken, filteren en de artikelen hergebruiken bijvoorbeeld op je eigen website. Dat is al redelijk revolutionair.

Ze draaien er ook een datablog over gegevens die ze verzamelen wat erg interessant is en laat zien hoe journalisten gegevens gebruiken en uitnodigt om zelf meer te doen met diezelfde gegevens.

Kort gezegd ze zijn daar redelijk goed en goed bezig wat internet betreft. Dat is wel ten dele sinds Simon Willison er werkt, die een groot deel van de API en andere programmeertaken voor zijn rekening neemt.

We kunnen een vergelijkbare manier van journalistiek in Nederland die het internet snapt en het weet in te zetten goed gebruiken. Internet gaat niet weg. Je leert er gedijen of er volgt een marginaal bestaan ergens aan de zijlijn. De vraag is: welke Nederlandse krant heeft de ambitie om dit soort dingen te doen? Mijn zegen en —zo nodig— hulp kunnen ze krijgen.

  1. Wie heeft er nog een tv (nodig)? []

Een middel tegen Wilders

Ik heb al lang niet over politiek geschreven hier omdat het redelijk suf is en ik het niet bijzonder meer volg. Vroeger keek ik wel een stapel actualiteiten en journaals per dag, maar sinds ik geen tv meer heb komt het er niet meer zo van. Dat is zeker niet erg, dit is zeker een beter leven.

Alleen ik erger me meer en meer aan Wilders en naar blijkt ben ik niet de enige. De politiek heeft geen antwoord (behalve D’66 een beetje met Pechtold). De meeste mensen die ik ken zijn niet politiek actief, maar die vinden het ook allemaal van de zotte en verschrikkelijk dat er mensen bestaan die op de PVV stemmen.

Er is inhoudelijk veel over te zeggen over hoe verwerpelijk de standpunten zijn en hoe de politiek zich beweegt in reactie1. Daar ga ik het nu niet over hebben. Ik vind het interessanter om te zien dat er in feite al een cordon sanitair is gevormd in de samenleving en dat dat tegenproductief werkt.

Zo zag ik vanochtend via @jaapstronks een bericht op Prettige Voortzetting over een motie van wantrouwen tegen Wilders.

Prettige Voortzetting is een goed initiatief. Journalistieke media zijn over het algemeen teveel bezig met de waan van de dag en te weinig met reflectie, feiten controleren en teruggrijpen. Een weblog wat alle uitlatingen van Wilders (of om het even welke politicus) fileert kan een bijzonder waardevol middel zijn. Vergelijk het bijvoorbeeld met PolitiFact die Obama’s beloftes bijhoudt en een Pullitzer heeft gewonnen.

Over die motie ben ik een stuk minder positief en ik schoot tegen Jaap ook uit mijn slof. Dat verdient uitleg dus daarom schrijf ik dit.

Zoals ik al schreef is er een feitelijk cordon sanitair namelijk dat niemand iets te maken wil hebben met Wilders, mensen die op Wilders stemmen en de bijbehorende standpunten. We vinden het allemaal heel erg maar we blijven lekker zitten in de ivoren toren van onze linkse kerk.

Deze motie van wantrouwen doet precies dat: preken voor eigen parochie2. Het is hartstikke leuk maar je bereikt er niks mee3. De motie gaat niks veranderen aan de standpunten van de mensen die op Wilders stemmen en hij gaat denk ik ook niet veel invloed hebben op de mensen die erover denken om op Wilders te stemmen.
De mensen die nooit op Wilders zouden stemmen vinden de motie geweldig en ‘steunen hem van harte’ maar die gingen toch al niet op Wilders stemmen. Je kunt je een beetje op de borst kloppen maar je negeert de realiteit en je schiet niks op.

Wat is dan de oplossing? In gesprek te gaan met Wilders zelf en met de mensen die op hem stemmen lijkt me het beste idee. Wilders ontloopt het debat vaak omdat hij dan door de mand valt4. In gesprek met PVV-stemmers zullen die vaak nog sneller door de mand vallen. Maar daarmee bedoel ik niet dat je erop moet gaan staan dat je gelijk hebt. Onderken liever dat er echte problemen zijn máár dat die niet worden opgelost door de maatregelen van Wilders.

Dat zal niet makkelijk zijn. Ik heb het PVV-gelul in de trein een half uur mogen aanhoren en dat soort mensen gaat niet luisteren naar moties van wantrouwen of andere onzin. En wat het cordon betreft, dat is door onszelf opgelegd in de zin van ‘wij willen niks met dat soort mensen te maken hebben.’ Ja, PVV-stemmers zijn over het algemeen vieze nare onontwikkelde mensen5 maar het zijn wel mensen.

Als je echt serieus bent over het ‘probleem Wilders’ dan begin je een beweging die tot doel heeft om te praten met hem en vooral met zijn aanhang en ze te betrekken bij de oplossingen van de problemen. Dat lijkt me moeilijk maar op de langere termijn zinniger. We kunnen de boel ook negeren maar gezien wat er met de PvdA gebeurd is, is dat misschien niet de beste strategie.

  1. Iemand anders zou een stukje kunnen schrijven over hoe zeer de PvdA een hele grote groep mensen in de steek heeft gelaten. []
  2. In die ivoren toren van die links kerk, jullie begrijpen het wel… []
  3. Een probleem waar ik bij GroenLinks vaker last van had. []
  4. Bijvoorbeeld ongenadig hard op bij Hard Talk. Meer en recentere fragmenten welkom in de comments. []
  5. Die twee vrouwen in de trein waren dat zeker. []

NDOV uitkomst programmeerwedstrijd

Recent was de prijsuitreiking van de 9292 programmeerwedstrijd voor een applicatie op hun databron gemaakt door studenten. Ik heb daar hier al genoeg woorden aan vuil gemaakt en de uitkomst is leuk maar niet zo opzienbarend als men deed voorkomen.

Wat wel interessant is, zijn de interviews met de verschillende spelers in de openbaar vervoersector en de uitspraken die ze dan doen.

Vincent deed al een oproep tot ‘Ramen open!’, eens kijken of en wanneer dat dan gaat gebeuren.

Eerst maar eens staatssecretaris Tineke Huizinga:

Huizinga kondigt de Nationaal Datawarehouse Openbaar Vervoer (NDOV) aan die in 2015 klaar moet zijn. Ze zegt dat marktpartijen dan planners moeten maken, en er moeten dan initiatieven uit de ‘markt’ komen. Vincente stelt terecht de vraag wie er dan gecertificeerd wordt om daarmee aan de slag te gaan.

Het is een wat raar verhaal waarom alle lokale overheden de vervoersinformatie eerst hebben ondergebracht bij 9292 die zo’n database heeft met alle vervoersinformatie en ze nu opnieuw zo’n database gaan aanleggen met dezelfde gegevens erin. Dubbel werk lijkt me. En wie zijn dan die ‘marktpartijen’ die planners ‘moeten’ maken?

Het gaat sowieso lang duren voor die NDOV er is en ik ben bang dat het proces van certificering te ingewikkeld in te kostbaar zal zijn waardoor de definitie van marktpartijen verengt tot ‘grote bedrijven die al werkzaam zijn in de sector’1 en de innovatie een wisse dood sterft.

Maar het kan ook goed aflopen. Zie het verhaal van Gert Staal directeur 9292ov:

Staal meldt dat ze ‘openstaan voor vernieuwingen ook van buitenaf’. Vincent vraagt of derde partijen met een API kunnen integreren met 9292 waarop Staal bevestigt dat er meer zeker meer openheid komt maar:

  1. Dit kan niet 100% omdat lokale vervoerders in de weg zitten2.
  2. Dit gaat gebeuren in samenwerking met het NDOV wat een initiatief is van Verkeer en Waterstaat samen met 9292 en waar alle actuele en statische informatie in het openbaar vervoer in opvraagbaar moet zijn. Staal: “Onder bepaalde voorwaarden kan iedereen daarbij. Die voorwaarden zullen voor iedereen gelijk zijn.”

Dat klinkt dus goed zolang die voorwaarden enigzins open zijn. Nu nog een roadmap en het lijkt erop alsof we aan de slag kunnen.

  1. Idem met bijvoorbeeld iets als DigiD. Het schijnt dat iedereen daar tegenaan kan integreren maar ik heb nog niemand gezien die bereid is geweest om door alle hoepels heen te springen. []
  2. Dit komt vaker terug en ik ben wel benieuwd naar het fijne ervan. Het proces van concessies is in ieder geval erg ingewikkeld. []

Widgets algemene afwegingen

Het is nu een paar weken geleden dat ik de eerste release versie van een serie widgets die ik samen met Tam Tam in opdracht van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK) heb ontwikkeld (een overzichtsartikel).

Doel van het project was om in een breder initiatief aangaande overheid en open data te kijken of met widgets huidige overheidsdata dichter en aantrekkelijker bij de belevingswereld van gebruikers gebracht zou kunnen worden. Er lopen op dit vlak nog meer initiatieven en de grootste uitdaging is de beperktheid van middelen en kennis om de informatie op een goede manier te ontsluiten.

Widgets zijn een nogal onduidelijke term voor kleine specifieke stukjes internet-functionaliteit. Om hier wat duidelijkheid in te verschaffen heb ik een onderzoek gedaan naar de verschillende platformen. De widgetruimte en spraakverwarring blijft groot en gefragmenteerd en recentelijk zijn er weer enkele initiatieven op het gebied van mobiele widgets bij gekomen die nog meer mogelijkheden (en incompatibiliteit bieden).

De widgets staan nu met beschrijving en uitnodiging om samen te werken in de werkruimte van Overheid2.0 en de code van de widgets is beschikbaar op github1.

Genericiteit

Uit het onderzoek kwam naar voren dat de verschillende technische widget-platformen veel gelijkenis vertonen en dat er een beweging is naar consolidatie. Een platform als Netvibes gebruikt de overeenkomsten om met hun UWA te proberen één widgetdefinitie te laten draaien op verschillende platformen. In de praktijk valt dit tegen. Het hergebruiken van stukken website is ook een belangrijk onderdeel van iGoogle/OpenSocial en gezien het grote aantal (sociale netwerk-)sites dat dit ondersteunt2 en de aanwezigheid van een open runtime lijkt dit het platform met de grootste impuls.

Het hebben van een generiek platform is belangrijk omdat de problemen vaak hetzelfde zijn en de verschillen klein. Daarom ook is het apart dat er niet meer plaatsen zijn waar OpenSocial widgets te draaien zijn en het is teleurstellend dat het mobiele widgetplatform van Opera niet hiermee samenwerkt.

Op zijn simpelst gezegd is een widget een vakje om HTML in te tekenen met specifieke Javascript APIs voor bepaalde functionaliteit. In OpenSocial betreft dit toegang tot de functionaliteit van het omliggende sociale netwerk en op het mobiele platform gaat het om functionaliteit van de mobiele telefoon.

Wij gebruiken dus de OpenSocial gadgets.* API van Google zonder de sociale extensies. Deze sociale extensies kunnen in de toekomst altijd nog gebruikt worden, maar dit voegde nogal wat nodeloze complexiteit toe omdat de primaire runtime niet een sociale omgeving is maar een persoonlijk dashboard. De complexiteit zit hem er dan ook niet zo bijzonder in de conditionele javascript maar in de conditionele presentatie waar dan ook meer grafisch/interactie-ontwerp voor nodig is.

De motivatie om tot één generieke widget te komen bleek gerechtvaardigd. Ik heb de widgets gebouwd in de laatste gadgets API versie van Google die ook gebruikt wordt in OpenSocial maar het iGoogle dashboard werkt zelf nog steeds op de oude versie van de specificatie. Het omschrijven van elke widget naar zijn -legacy.xml versie is redelijk triviaal maar het zorgt ervoor dat je dubbel werk doet niet alleen in implementatie maar in het bijzonder ook in het testen (je kunt geen wijzigingen uitrollen zonder een goede test). Dit is al tijdrovend bij 2 soorten widgets; ik denk dat je ervan uit kunt gaan dat de bestede tijd om de verschillende platformen3 te ondersteunen vrij snel je complete budget op zal slokken.

Aanpasbaarheid

Een andere afweging wat betreft de genericiteit van de widgets betreft het maken van een widget of widgetplatform waarin een niet-programmeur door het opgeven van enkele plaatjes, kleuren en een databron automatisch een widget kan laten maken.

Dit is de heilige graal maar het was binnen dit project niet realistisch. Er zijn heel weinig projecten die dit goed doen (Sprout Builder is eigenlijk de enige die ik ken) omdat het bijzonder moeilijk en bijzonder veel werk. En dit slecht doen is geen optie (dan kun je het beter niet doen).

Bij een halve versie krijg je een rare tussenvorm die lastig werkbaar is en ofwel te weinig vrijheid toe laat of teveel en dan weer teveel voorafgesproken kennis veronderstelt. Dit terwijl het maken van een mooi en goed design juist één van de grootste toegevoegde waarden is die je kunt meegeven aan een widget (zie volgende punt).

We hebben er dus voor gekozen om concrete affe versies te maken maar wel met een redelijk simpele en heldere opmaak en presentatie waardoor ze eenvoudig door wie dan ook te herbranden zijn in een nieuwswidget voor een ander bestuursorgaan. Het deel van de widget dat praat met het platform en de data ophaalt blijft dan gelijk.

Presentatie

We hebben nogal wat tijd en aandacht besteed met de ontwerpers van Tam Tam samen aan een mooie presentatie van de widgets binnen de huisstijl van de originele site. Je ziet dat dit al snel veel toegevoegde waarde heeft niet alleen in ‘branding’ maar ook in (gebruiks)vriendelijkheid van de gegevens. Vergelijk onze rijkere RSS nieuws-widgets maar met de standaardmanier om RSS te presenteren in iGoogle (zie screenshot).

Presentation of Feeds

Bij de videowidget zie je dat er zonder al teveel moeite al makkelijk de perceptie van een ‘kanaal’ te creëren is, door de layout en de functionaliteit.

Widgets die nu beschikbaar zijn bieden vaak wel interessante functionaliteit en redelijke interactie maar vaak weinig tot geen grafisch ontwerp. Visuele presentatie heeft een sterk effect op de usability en wat dat betreft is er een wereld te winnen.

Waar je denkt aan presentatie denken veel mensen ook aan Flash. Onze keuze om geen Flash te gebruiken heeft zich denk ik ook bewezen. Veel interactieve widgets zijn gebouwd in Flash, maar die komen vaak niet veel verder dan een spel, video of ander grapje op iemands profiel. Het gebruik van Flash voor normale dingen als tekst en hyperlinks loopt vrijwel altijd uit op een ramp wat betreft gebruiksvriendelijkheid. Daarnaast is Flash slecht begrepen en slecht editbaar. Vergelijk dit met de publieke git repository waar het project nu staat en waar het voor iedereen te bekijken, becommentariëren en bewerken is.

Data

Het idee was om de widgets een uitingsvorm te laten zijn van al bestaande data omdat we dan sneller aan de slag zouden kunnen. We zagen toen al in dat wijzigingen aan de data-aanbiederskant veel tijd zouden kosten. Uiteindelijk zijn er wijzigingen nodig geweest voor alle databronnen behalve één (die van het VWA waar al een RSS-feed beschikbaar was), duurden die wijzigingen inderdaad heel lang als ze al kwamen want er zijn nog steeds twee databronnen niet af.

De beschikbaarheid van data is het belangrijkste punt en iets waar Ton en James mee bezig zijn in hun project. Er zijn een boel dingen nodig: bereidheid om data beschikbaar te maken, middelen om het te bewerkstelligen, richtlijnen voor de uitvoer4, een geschikt uitvoerformaat en distributiestrategie.

Verder als je echt begint te werken met de standaarden die we nu voor handen hebben merk je dat er veel nog in de kinderschoenen staat. Er is weinig bewezen en getest en er is ook lang niet overal code voor. Dit is geen pleidooi om het dan maar niet te doen en overal Excel sheets en PDFs online te zetten, integendeel; we leren dit soort dingen alleen maar door het te doen.

Platformafhankelijkheid

De aanwezigheid van een open implementatie van Shindig beperkt je afhankelijkheid van derde partijen voor platformen in zeker mate, maar over het algemeen gesproken zullen mensen widgets toch graag willen plaatsen op hun vaste plekken.

De OpenSocial standaard wordt nog niet overal even goed toegepast en naast de technologische verschillen hebben de verschillende platformen ook verschillende ontikkelaarsrichtlijnen voor projecten. LinkedIn is bijvoorbeeld erg gesloten terwijl Hyves relatief weinig eisen stelt.

Bij het testen van onze OpenSocial gadgets kwam ik erachter dat ze het op Ning bijvoorbeeld helemaal niet doen5. Op Hyves was er wat herschrijven nodig en zitten er nog wat kleine fouten in het platform waardoor de widgets niet perfect werken maar wel werkbaar zijn. En recentelijk liggen de widgets er af en toe compleet uit in iGoogle waarna ze na een paar dagen weer terug komen6.

Dit is allemaal jammer, maar dat is één reden waarom kiezen voor het grootste en actiefste platform belangrijk is. Op die manier is er temminste een kans dat deze problemen in een toekomstige update opgelost worden.

Groeikansen

Wat de widgets betreft nodigen we iedereen die wil uit voor participatie ofwel op conceptueel niveau in de werkruimte van overheid20 ofwel in de code op github. Op zijn lichtst gezegd kan de participatie daar wel iets hoger.

Verder staan er op ons verlanglijstje nog een serie generieke widgets die de basisfunctionaliteit bevatten en die door iemand met kennis van HTML/CSS snel te rebranden zijn voor een specifiek doel. Video-, Event- en RSS-widgets hebben we nu al, op het verlanglijstje staat nog een Image-widget (plaatje(s) van de dag) en een echte kaart-widget om maar iets te noemen. Deze widgets zouden niet alleen bruikbaar zijn binnen de overheid maar overal waar hier behoefte aan is.
Als er code op andere plaatsen beschikbaar is, die past bij deze doelstelling hou ik me aanbevolen. En patches kunnen mijn richting op, hoe meer hoe beter.

Uiteindelijk is de beschikbaarheid van data essentieel. Je ziet hoe lastig het is voor een project om met mandaat maar zonder paraat beschikbare data te opereren. Andersom denk ik dat als er maar data beschikbaar is dat mensen dan vanzelf uit interesse of al naar gelang behoefte wel iets zullen maken. Zonder data gaat dat in elk geval niet gebeuren.
Wat daar wel bij opgemerkt moet worden, is dat je goed grafisch design bijna alleen maar ziet bij dit soort betaalde projecten waar professionele grafische ontwerpers7 worden ingezet en zoals ik al zei is dat ook een essentieel onderdeel (maar slecht ontworpen is nog steeds beter dan niks).

  1. We hebben geen licentie afgesproken, maar ik weet vrij zeker dat je niet gesued zult worden. []
  2. Netvibes ondersteunt OpenSocial widgets al een tijdje in hun ontwikkelversie, maar ze hebben het nog niet op de site aan gezet, misschien omdat dit de doodsteek zou betekenen voor hun UWA. []
  3. En dan hebben we het nog niet eens over de verschillende browsers als platform. IE6 is een beperkende factor en het zou misschien het meest twee-punt-nulle zijn wat de overheid kan doen om overheidswijd IE eruit te flikkeren (Chrome schijnt goed te zijn…). []
  4. Als we data dan herbruikbaar maken, laten we het dan in één keer goed doen. []
  5. Jammer, want Ning is een redelijk belangrijk doelplatform. []
  6. Al aangemeld, laten we hopen dat het probleem zichzelf opklaart. Google is niet heel responsief. []
  7. Gek genoeg zijn ontwikkelaars best bereid om bij te dragen aan open source projecten maar zijn de meeste ontwerpers er niet voor te porren. Nu kun je ook vraagtekens zetten bij de kwaliteit van de code die daar geproduceerd wordt, maar dat is een ander verhaal. []

Ramen open in het openbaar vervoer

Dennis tipte me net deze video:

Het is een beetje warrig maar wat Vincent Everts zegt is:

Ik denk dat als eerste stap om de ramen open te doen en te zeggen laten we samenwerken aan producten, hier heb je mijn basis-API maak er iets moois van. Ik denk dat dat veel verder doorgegaan moet worden en dat die API die jullie nu hebben waarmee iedereen dus een basisvervoersadvies kan krijgen en dat kun je dan zelf verrijken, dat dat een hele goede weg is en ik denk dat 9292 ook verder moet doorzetten.

Ruwweg hetzelfde wat ik ook zeg, met dien verstande dat die API waar Vincent het over heeft niet publiek of onder andere voorwaarden beschikbaar is. 9292 moet in ieder geval verder doorzetten, laat dít dan een mooie eerste stap zijn.

Verder ben ik erg benieuwd naar de inzendingen en de winnaars van de wedstrijd. Die worden op 2 juni bekend gemaakt.

Update: Even later een interview van Vincent met Gert Staal, de directeur van 9292 waarin hij vraagt of er een API komt voor vervoersinformatie. Staal verwijst naar de NDOV (waar Mark de Bruin het hier al over had) die ergens in 2011 operationeel moet zijn. Iedereen zou daar toegang toe moeten krijgen.
Ik heb meer vragen:
Onder welke voorwaarden en op welke manier krijgen we dan toegang tot het NDOV?
Wie bepaalt hoe het geïmplementeerd gaat worden en krijgen we daar inspraak op?
En 2011 is nogal ver weg; wat kunnen we doen als we vandaag aan de slag willen?

Widgets overzicht

Pas dus het project van een stel widgets voor het Ministerie van Binnenlandse Zaken afgerond. Hier een beschrijving per widget met afwegingen over de functionaliteit en de data. In een vervolgbericht wat algemenere projectnotities.

De widgets zelf met installatiecodes staan op overheid20.nl, de teksten staan gewoon in de beschrijvingen van de widgets en de code staat vrij te gebruiken op github.

Zoekdienst Bekendmakingen

De overheid indexeert voor een hele reeks gemeenten en andere lokale instanties de bekendmakingen die ze publiceren op overheid.nl. Dit is een flinke klus omdat elke instantie dit op een andere manier publiceert, maar het is ontzettend handig om op een simpele manier door deze dingen heen te kunnen zoeken.

De website oogt een beetje onvriendelijk maar is wel goed bruikbaar en er is een zoekdienst waar je je kunt abonneren op bekendmakingen in jouw interesseprofiel bij jou in de buurt.

Deze zoekdienst en de bekendmakingen waar deze op gebouwd zijn bieden geen publieke herbruikbare data aan. Er wordt intern wel van enkele webservices gebruik gemaakt maar deze worden (nog) niet ontsloten naar buiten1. Voor dit project konden we niet wachten tot er een API zou zijn omdat het bijzonder onvoorspelbaar is of en wanneer deze er dan is, dus hebben we maar iets gemaakt met wat er voorhanden was. Vergunningenkaart is een site van geostart die wel toegang heeft tot de gegevens en geocodeert ze zelf en maakt ze weer beschikbaar.

Ik heb voor de widget alle gemeenten van vergunningenkaart in één overzicht gestopt zodat je snel voor een bepaalde geeente kunt zien welke vergunningen er spelen. Dit is toegegeven een redelijk beperkt gebruiksdoel en in ons ontwerp hadden we ook voorzien dat het relevantste is om snel te kunnen zien wat er bij jou in de buurt nieuw is aan vergunningen2. Zonder goede toegang tot de data is dit helaas niet realiseerbaar.

In Groot Britannië hebben ze de attenderingenservice van de zoekdienst bekendmakingen dus wel gerealiseerd met dat gebruiksdoel voor ogen maar dan niet in een widget maar via Twitter met Twitterplan.

Agenda van Werken bij de Overheid

Op Werken bij de Overheid is er ergens achteraf weggestopt een agenda met relevante evenementen voor mensen die een baan zoeken bij de overheid. De evenementen op die agenda hebben niet een eigen (landings)pagina, maar op ons verzoek is er door Rhinofly een RSS feed van alle evenementent gemaakt op basis waarvan wij dan de widget konden maken.

Een agenda widget is fijn om te hebben precies omdat dit soort dingen vaak weggestopt worden en vaak op meerdere plaatsen relevant kunnen zijn. De uitvoer naar ics maakt het nog boeiender want uiteindelijk hoort agenda data thuis op de plaats die voor mensen het relevantste is: in de agenda. Het maken van een iCalendar uitvoerformaat was niet de opdracht (wij maken widgets) en uit de metadata in de RSS feed (naar voorbeeld van de RSS van Upcoming gemaakt) zou het niet al te moeilijk moeten zijn om een iCalendar te genereren maar er zijn geen standaard tools voor3.

Rijksoverheidsvideo’s

De Rijksoverheid produceert video’s van bijzonder hoge kwaliteit in een verscheidenheid aan formaten en met volledig transcript, ondertiteling en noem maar op. Deze video’s worden al verspreid naar de traditionele media maar gezien de hoeveelheid werk die erin gestopt wordt en de kwaliteit van het materiaal en metadata spreekt het voor zich om ze online ook verder te verspreiden.

Net zoals evenementengegevens thuishoren in de agenda, horen video’s thuis op televisie of een andere player door middel van een podcast. Een podcast RSS is een redelijk goed begrepen de facto standaard waarmee de gegevens handig af te spelen zijn en ook op andere manieren bruikbaar zijn.

In dit geval moest er een nieuwe RSS feed gespecificeerd worden waar daadwerkelijk verwijzingen naar de videobestanden in staan. Deze feed is nog niet af. De videowidget draait op een testfeed waar drie video’s in staan en die nog geen koppeling met de echte data heeft.

Waarschuwingen van de VWA

Een simpele nieuwswidget met daarin de meest recente waarschuwingen en terughaalacties van de Voedsel en Warenauthoriteit. Van deze nieuwsberichten is er al een RSS feed op de site van de VWA te vinden. We hebben die simpelweg ingepakt op een prettige manier.

Het is technisch niet een hele complexe widget, maar de layout, huisstijl en de iconen om te differentieren tussen terughaalacties en waarschuwingen geven hier de meerwaarde die dit de moeite waard maakt.

Vacatures van Werken bij de Overheid

De vacatures van Werken bij de Overheid (RSS) zijn dat waar de meeste bezoekers van die website naar op zoek zijn —denken we. Dus iemand gaat naar Werken bij de Overheid om te zoeken naar een baan, vult op de voorpagina zijn eisen in en zoekt op die manier.

De widget die we hebben gemaakt biedt precies dezelfde zoekcriteria als op die pagina en laat altijd de laatste vacatures zien. Op die manier bespaart de widget iemand die een baan zoekt herhaaldelijke bezoeken naar de site. Qua personaliseerbaarheid en relevantie (voor een baanzoeker) lijkt deze widget me het meest geslaagd.

Voor zover een beschrijving per widget met afwegingen over de functionaliteit en de data. In een vervolgbericht wat meer over de projectbrede afwegingen.

  1. Er is misschien sprak dat er op de middellange termijn een publieke webservice komt, maar dat is nu nog niet duidelijk. Het is dan ook nog de vraag of die webservice SOAP of REST zal zijn. Voor ons op het open web is het een gelopen race maar grote bedrijven en overheidsorganisaties komen nu net kijken en aan hen wordt nog steeds SOAP verkocht als dé standaard. Waarschijnlijk blijven we op deze manier altijd achterlopen, maar SOAP is beter dan niks moeten je maar denken. []
  2. Dat is op Vergunningenkaart ook niet zichtbaar en daardoor is het nut van die site wat ons betreft redelijk beperkt. []
  3. Als iemand me de zin van xCal uit kan leggen, hoor ik het graag en ik had liever ook een hCalendar opgemaakte pagina gehad die met X2V over te zetten is. []

Zeg Nee! tegen copyright

Even een kleine copyright roundup na de farce van het proces tegen the Pirate Bay en Brein die daar weer in springt. Gebruik in de tussentijd the Pirate Google totdat Brein die ook weet te blokkeren.

Ik zou willen dat er meer van dat soort verdedigers van onze collectieve cultuur bestonden. Recent is de copyright termijn in Europa weer opgerekt en onze cultuur weer een stukje verder uitgehold voor de zelfverrijking van bemiddelende instanties (zie het videofragment hieronder).

Op dit soort momenten is het handig om even na te gaan waarom een wet is ingesteld en of die geest van de wet nog steeds gediend wordt door de huidige praktijk. Het concept van auteursrecht is in tegenstelling tot wat mensen denken niet bedacht als oudedagsvoorziening voor platenbazen.

Het oorspronkelijke idee was dat een tijdelijk monopolie op de exploitatie van een werk door de auteur, een stimulans zou bieden voor de auteur om meer werk te maken. Simpel gezegd: jij kijgt geld voor je liedje en daarom maak je meer liedjes.

Hoe het nu werkt is dat er niks tijdelijks meer is aan het monopolie omdat dat elke keer wordt opgerekt1. De exploitatie is heel omslachtig geregeld, in Nederland door allemaal schimmige tussenliggende organisaties, of in veel gevallen ook helemaal niet geregeld (het zogenaamde Orphan works problem). En er zijn bewijzen dat het verlengen van deze termijnen geen toename van werk in kwaliteit of kwantiteit ten gevolg heeft. Uit mijn ervaring: volgens mij is er nu meer én betere muziek dan ooit tevoren.

Als je dit allemaal bekijkt vraag je je af waarom we het eigenlijk doen? En dit zijn alleen nog maar de bezwaren tegen de manier waarop we copyright nu geregeld hebben. Wat daar nog niet bij opgeteld is de culturele schade die de wetgeving aanricht omdat deze de creativiteit en innovatie van iedereen beperkt. Artiesten krijgen dat tijdelijk monopolie op hun werk waarna het hoort terug te vloeien in de collectieve cultuur. Elke verlenging van dat monopolie is diefstal van iedereen2.

Of ze het nu willen of niet, de nummers van de Beatles zijn onderdeel van die collectieve cultuur. Net zoals zij invloeden en onderdelen uit toen bestaande muziek hebben gebruikt, moet hun muziek weer inspiratie en herbruikbaar zijn voor hedendaagse creaties3.

Over de verdedigers gesproken, ik was erg blij dat de aankomende directeur van de Koninklijke Bibliotheek aankondigde om de grenzen van het auteursrecht op te gaan zoeken omdat dit ‘een rem op de vrije informatievoorziening is’. Misschien dat mensen eerder geneigd zijn naar hem te luisteren dan naar een stel piraten, maar in de strijd voor onze cultuur is alle hulp welkom en zijn wat mij betreft alle middelen geoorloofd.

Update: Natuurlijk zegt Lawrence Lessig het weer een stuk uitgebreider en beter verwoord dan ik in deze video: “Getting the Network the World Needs”.

  1. Waarom zou iemand na zijn dood nog geld moeten ontvangen voor werk? Meer productie valt niet meer te verwachten. []
  2. Vergelijk het met de rhetoriek dat het downloaden van muziek diefstal zou zijn van de artiesten. []
  3. Of vergelijk het met Disney die zonder schroom klassieke sprookjes heeft verbeeld, maar staat te steigeren wanneer iemand hetzelfde met hun werk wil doen. []

Inspiratie voor mobiele diensten

Ik schreef een paar dagen geleden in een roundup over de wedstrijd van 9292 voor een nieuwe reisplanner. Marie-José Klaver heeft er ook een stukje over waarin ze nog wat minder mals is dan ik.

Mark de Bruin, marketingmanager bij 9292, heeft een twitter account en is bereid om tekst en uitleg te geven. Dat is tof en ik denk een essentiele eerste stap om verder te komen in de verstarde eenrichtingsverkeerkanalen waar deze hele sector zich in bevindt.

De uitleg rammelt hier en daar nogal en de noodzaak voor open vervoersdata blijft bestaan1, dus laten we eens kijken wat hoe ver we komen. Mark nodigde uit om de discussie over e-mail voort te zetten. E-mail is niet schaalbaar en twitter is te kort, vandaar deze blog.

Zoals ik schreef zijn de voorwaarden van de wedstrijd nogal in het voordeel van 9292 maar heeft dat 22 teams toch voldoende gemotiveerd om mee te doen. Ik ben meer dan een beetje benieuwd waar zij mee komen.

Rechten

Alle deelnemers moeten op dit moment de rechten op hun applicaties afstaan aan 9292. 9292 zegt de applicaties niet te zullen overnemen maar te zullen gebruiken als inspiratie. Waarom kunnen deelnemers dan niet gewoon een verklaring tekenen dat ze 9292 toestaan om ideeën uit hun applicatie te gebruiken en gewoon hun rechten zelf behouden (tweet)?

Wat Mark en 9292 verstaan onder delen is dat de applicaties ergens intern verdwijnen en ideeën en onderdelen eruit verwerkt zullen worden in hun gratis applicaties. Dat is geen delen maar gewoon het uitoefenen van de taak waar ze al mee bezig waren2.

De teams doen willens en wetens mee. Het is ook de vraag wat een team zou kunnen doen met hun eigen applicatie en wat voor nadelen dat voor 9292 zou kunnen hebben. De API tot de vervoersgegevens wordt (nog) beperkt vrijgegeven en zonder die gegevens zijn ontwikkelde applicaties weinig waard. Het lijkt dus niet veel uit te maken, dus waarom dan niet het goede doen?

Inspiratie

Mijn andere vraag was waarom dit soort conceptueel gebruikersonderzoek eigenlijk nodig is. De noodzaak en de behoefte lijken me apert.

We kunnen wel de wildste dingen verzinnen, maar op dit moment hebben we nog niet eens een fatsoenlijke app die de basics goed afhandelt. En dat is nog niet eens zo makkelijk, een applicatie als Trein.app ziet er heel simpel uit en is niet veel meer dan een dunne laag over mobiel.ns.nl, maar ik denk dat er veel tijd in zit om dat goed te laten werken.

GPS Primed Mobile Site

Er is op dit moment een 9292 applicatie voor de iPhone die op basis van je locatie de site opent. Dit is best een aardig idee en zou goed kunnen werken, maar ik heb hem pas getest.
Een paar weken geleden zaten we met vrienden op de verkeerde plek in Utrecht Terwijde en moest ik onder tijdsdruk snel een nieuwe route vinden naar een plek ergens anders in Utrecht, en de eerstvolgende bus, en de bushalte etc.
Dit was redelijk lastig voor elkaar te krijgen in de applicatie. Het was ontzettend moeilijk om een adres gevonden te krijgen3, de kaarten die bij een advies komen zijn compleet onbruikbaar, en het is lastig om adviezen op te slaan en alternatieven te vergelijken. Met wat heen en weer schakelen naar Google Maps op mijn iPhone is het me uiteindelijk gelukt, maar makkelijk was het niet4.
Bedenk dan dat Google aanbiedt om gratis en voor niets onze vervoersgegevens online beschikbaar te maken met de Google Transit website die op zich al bijzonder vooruitstrevend is maar die ook geïntegreerd is met de Google Maps applicatie op de iPhone. Waarom hebben we dat niet in Nederland5?

Mijn vraag is dus niet direct waarom we de vervoersgegevens niet mogen hebben en aan Google mogen voeren. Ook al zou dat een hele goede vraag zijn, maar we hebben al gezien dat vervoerders daar nogal uptight over zijn.
Mijn vraag is meer of gebruikersonderzoek en testen niet belangrijker zijn om goede vervoersapplicaties te maken dan dit soort vrije conceptuele input6.

Ik zie graag de antwoorden tegemoet.

  1. Er komt misschien verandering hoor ik van Sander Korz. []
  2. Het ontwikkelen en verbeteren van reisinformatiediensten. []
  3. Wiens idee was het om het fomaat “stad, adres”te voeren? []
  4. En als ik eerlijk ben geef ik 90% van de iPhone gebruikers geen kans om hetzelfde te bereiken. []
  5. Als enige land in West-Europa niet trouwens. []
  6. Hoe goedkoop dan ook. []

Openbaar Vervoer update

Het is een tijdje wat stiller geweest rond openbaar vervoer. Hoog tijd voor een update.

James Governor is het met me eens dat de gegevens voor reisinformatie op het spoor (en in hun geval ook de applicatie) gratis zouden moeten zijn en dat de vervoersaanbieders buitengewoon waardevolle gebruiksstatistieken krijgen van deze applicaties.

SenterNovem

SenterNovem publiceerde een tijdje geleden dit item over Trein.app van Dennis Stevense. Misschien dat ze daar eindelijk een keertje de ogen openen voor innovatie van kleinere spelers in deze branche.
Ook dit bericht over reisinformatie bij de haltes. De meeste dynamische reisinformatie op haltes is in mijn ervaring of ronduit stuk of niet accuraat. Één quick win zou zijn om in Rotterdam op de metrohaltes borden1 op te hangen waar je bent en waar je heen kunt gaan.

GPS

Om nog aan te vullen bij mijn argumenten van laatst, het probleem dat de vervoersgegevens bij één monopolistische aanbieder liggen is ook een probleem van tijdelijke aard. Zodra voldoende mensen GPS-apparaten bij zich dragen dan lost het probleem zich vanzelf op, via oplossingen zoals Vodafone dat partnert met TomTom of het nog wat amibitieuzere Citysense weten we precies waar welke vervoersmiddelen zich bewegen (en wie erin zitten).

Dan krijgen we in plaats van het huidige probleem een nieuw probleem dat degenen die controle hebben over die apparaten (fabrikanten, netwerk operators), controle hebben over die data, maar dat lossen we dan wel op. Ik noem een situatie waarin de grip van de huidige spelers wordt verminderd al pure winst.

9292 Wedstrijd

Ik had na het hele gedoe rondom de Reisplanner Xtra van de NS al gehoord dat 9292 een wedstrijd aan het uitschrijven was (Emerce). De vergoeding voor de winnaar van de wedstrijd is op zijn best kinderachtig te noemen en deelnemers doen afstand van hun rechten op de applicatie2.

Deze ogenschijnlijk nadelige voorwaarden hebben 22 teams niet belet zich aan te melden, dus het is de vraag wat hieruit voort zal komen. 9292 steekt het in (zie ook het commentaar van de marketing manager) als een soort gebruikersonderzoek wat als invoer gebruikt zal worden om te komen tot een uiteindelijke applicatie.

Ik vraag me wel af waar gebruikersonderzoek in dit stadium nog voor nodig is en tot wat voor grote veranderingen dat zal leiden3. We weten wel wat reizigers in het ov willen weten en die basics zouden nu al eerst heel welkom zijn. Itereer dan maar op daadwerkelijk gebruik verder.

  1. Niks dynamisch, gewoon borden met informatie. Die staan er nu niet. []
  2. Volgens mij kan dat niet eens dermate, maar als ik de voorwaarden een beetje vrij lees zou je een applicatie die je indient tegelijkertijd ook open source kunnen publiceren. []
  3. Mensen willen weten hoe ze van A naar B komen en hoe lang ze op een bepaald punt moeten wachten op een vervoersmiddel. Zo simpel is het wél. []

Halfje Utrecht

Afgelopen maandag niet naar de meubelboulevard geweest maar wel een andere traditionele Paasbezigheid volbracht. Net zoals Jesus stierf aan het kruis en weer opstond, ben ik tijdens de halve marathon van Utrecht figuurlijk gestorven waarna ik door een wonderbaarlijke opleving toch de finish wist te behalen op 2:22:36.

Stephan (van ons geliefde Sargasso) wist me onderweg nog op de foto te zetten. Hier zie ik er nog redelijk fris uit, dat was aan de andere kant van de vaart wel anders:

De eerste keer dat ik zo’n afstand liep, ontzettend pijnlijk maar zeker niet de laatste keer.

Een soort van antwoord van de NS

Ik vernam al dat de NS op de afgelopen Mobile Monday probeerde hun nieuwe reisplanner te pitchen. Dat was afgaand op de reacties via Twitter geen doorslaand succes.

Zojuist op de gvenkdaily (1, 2, 3, 4) wat referenties naar verslaggeving over dit onderwerp en fragmentarisch de argumenten waarom de NS weigert hun gegevens open te gooien.

Ik schreef hier eerder al over en mensen vragen steeds aan míj waarom de NS de gegevens niet zou willen vrijgeven. Niemand snapt het en de meeste mensen vinden het onvoorstelbaar dat de NS puur uit eigenbelang de gegevens voor zich zou willen houden.

Ik kan wel wat argumenten verzinnen waarom dit zo is, maar de misinformatie en verwarring die de NS verspreidt over dit onderwerp maken het er niet helderder op. Ik probeer het een en ander te reconstrueren.

De NS geeft als argumenten voor het niet vrijgeven van de gegevens: ‘Beveiliging’, ‘Kwaliteitsbewaking’ en ‘Merk en identiteitsbewaking’1.

Beveiliging

Zoals bij Emerce te lezen zegt de NS dat de toegang tot hun plangegevens buitengewoon beveiligd is en dat toegang hiertoe maanden zou kosten. Ze zouden in de tussentijd net zo goed zelf een iPhone applicatie kunnen maken.

Nu is het op zich niet in de eerste plaats ons probleem als de NS zichzelf in een hoek heeft geprogrammeerd met een buitengewoon inflexibele IT-infrastructuur. Het wordt nu op ons afgeschoven, maar zelfs dan het hoeft geen maanden te kosten om een machine-leesbare versie van het spoorboekje2 ergens online te zetten.

Daarbij zegt ze dat ze dan net zo goed zelf een iPhone-applicatie zouden kunnen maken. Ten eerste wordt dat niet gevraagd, die iPhone applicatie die komt er vanzelf wel. Ten tweede is het maar de vraag of de NS binnen enkele maanden een iPhone-applicatie zou kunnen produceren. De ervaring met Reisplanner Xtra spreekt niet in hun voordeel.

Kwaliteitsbewaking

Het argument over de kwaliteit moet ervoor zorgen dat de informatie overal hetzelfde is op de borden, de site etc.3 Ik zie hier geen conflict met het vrijgeven van de informatie via een API, eigenlijk juist het tegendeel.

Als de NS zo graag de kwaliteit van de informatie over haar treinen wil bewaken, dan zou ze ervoor zorgen dat ze een goede API neerzet waar iedereen die de gegevens nodig heeft er op één centraal punt bij kan. De huidige situatie waar iedereen zelf een manier verzint om het te scrapen introduceert juist risico’s en verdient niet de voorkeur.

Merk & Identiteit

De NS wil haar merk en identiteit bewaken. Dat mag uiteraard.

Het is alleen niet helemaal duidelijk waarom het bewaken van het merk van een monopolist ten koste moet gaan van de adequate informatievoorziening van treinreizigers en de innovatie op het gebied van reisinformatie in Nederland.

Naast deze drie argumenten kunnen we er nog een paar bedenken:

Controle

De behoefte aan controle blijkt uit de quote: “Wie wil er nou geen garantie voor 500.000 bezoekers per dag?”

Dit lijkt op een wat echtere reden dan de drie daarboven. De NS kan het schijnbaar niet hebben dat iemand anders voordeel heeft van haar gegevens.

Nu haalt de NS site misschien 500k bezoekers omdat mensen nergens anders heen kunnen en willen ze dat behouden4. Als de gegevens worden vrijgegeven krijgt niet iedereen een ‘garantie voor 500.000 bezoekers per dag’. Dat is nou juist het punt. Er ontstaat dan een ecosysteem van toepassingen en websites waar iedereen terecht kan bij die aanbieder die het beste aansluit bij haar wensen.

Dat de NS denkt dat ze in zo’n vrij ecosysteem relatief snel eruit ge-innoveerd zullen worden, dat is realistisch maar niet iets waar ze zich zorgen over zouden moeten maken.

Kosten

Verder wordt bij het opstellen van APIs altijd de kosten genoemd die ermee gemoeid zouden zijn.

Er zijn kosten om de gegevens te verzamelen maar aangezien dat toch moet gebeuren kunnen we die buiten beschouwing laten.

Er zijn kosten om de gegevens op de huidige sites (NS.nl, 9292ov.nl) toegankelijk te maken. Mensen kopen treinkaartjes en het lijkt me niet veelgevraagd dat ze dan kunnen zien wanneer hun trein gaat.

Er zijn kosten om de gegevens te ontsluiten via een API. Het ontsluiten van de gegevens via een API heeft bijzonder grote voordelen voor alle partijen, dus ook voor de NS. Dat weegt meer dan tegen elkaar op.

Dat de NS ongevoelig is voor al die argumenten waaronder die dat het goed zou zijn voor de reizigers en het openbaar vervoer in Nederland is één ding. Een partij die daar niet ongevoelig voor zou moeten zijn is de overheid. Als de NS niet wil luisteren, moet de overheid gewoon instappen en het opleggen.

Strategie

In ‘Unraveling the transit fabric’ schreef ik dat het vasthouden van de reisgegevens dé manier om langdurig controle te houden op je netwerk. Het alternatief is grenzeloze concurrentie en inwisselbaarheid van vervoersaanbieders, in het engels: commoditization. Commoditization is goed voor klanten, de nachtmerrie van elk bedrijf en iets waar de overheid op af zou moeten sturen.

Mis ik (tegen-)argumenten? Laat het weten in de comments.
En als je het ermee eens bent, vertel het dan door en kaart het aan waar je kunt.

  1. Emerce citeert dit leterlijk. []
  2. Een goede eerste stap. []
  3. Nog even daargelaten dat ik vertragingen eerder op Trein.app zie dan op de borden op het station. []
  4. Misschien willen ze een portal op NS.nl zetten. Portals zijn zó vorige eeuw. []

Op Radio Online tegen de NS

Ik was gisteren dus op Radio Online1 (audio) waar ik een kritiek mocht uiten tegen de strategie van de NS van het niet vrijgeven van de vervoersgegevens.

Corine van Drunen van de NS laat het na om in te gaan op de vragen die gesteld werden en maak zich er daarna van af door te verwijzen naar het feit dat de NS haar planmatige gegevens ter beschikking stelt aan 9292ov. 9292 is een gezamenlijke site van de vervoerders waar de gegevens in een bepaalde vorm worden ontsloten maar die niet een herbruikbare toegang tot vervoersgegevens biedt. Daarnaast zou het handig zijn om de dynamische reisgegevens (de actuele posities van vervoersmiddelen) te hebben maar in eerste instantie zouden we al blij zijn met de planmatige gegevens.

De tijd in de uitzending was te kort om tot de crux van het argument te komen en om de halve waarheden waar de NS zich ermee van afmaakt te weerspreken2, dus daarom schrijf ik hieronder het geheel uit. Misschien handig als je vervoerders tegenkomt en je wilt ze overtuigen van het belang van open reisgegevens.

Open reisinformatie voor iedereen

Ik ben webontwikkelaar en ik (en velen met mij) erger me al jaren aan de geslotenheid van de reisgegevens in Nederland. Wanneer we mensen erop aanspreken dan worden we meestal afgeserveerd met vage uitvluchten en halve waarheden. Ik vind dat onacceptabel en ik hoop dat meer mensen met me dat vinden en zich willen uitspreken.

Openbaar vervoer is een essentiele publieke dienst die de inrichting van onze leefomgeving kwalitatief beïnvloedt3. Ik denk dat het belangrijk is dat de reisgegevens van het openbaar vervoer in Nederland vrij te gebruiken zijn en dat de huidige gesloten monopolistische situatie slecht en schadelijk zijn voor het innovatie- en leefklimaat in Nederland.

Aanleiding voor dit item was de nieuwe reisplanner “Reisplanner Extra” die de NS heeft laten ontwikkelen. Dit is een een mobiele Java-applicatie waarmee je de actuele reisgegevens op je mobiele telefoon kan opvragen.
Ik heb de Reisplanner Extra niet geprobeerd omdat deze niet werkt op mijn iPhone4 en dat is meteen ook het probleem.

Probleem: De NS kan niet voor elk platform en voor elk denkbaar gebruiksdoel toepassingen aanbieden.

Dit is ten eerste al ondoenlijk omdat de hoeveelheid tijd en geld die het de NS kost om één toepassing te maken redelijk groot zijn. Het schijnt dat de ontwikkeling van de Reisplanner Extra een jaar heeft gekost en ik wil niet eens weten hoeveel geld ermee gemoeid is geweest. Hierdoor kan de NS alleen maar voldoen aan de wensen van de grootst mogelijke groepen gebruikers.
En dan nog: als het een jaar duurt voor we ook een iPhone (en Windows CE, Blackberry, Palm Pre etc.) versie mogen verwachten dan schiet het niet echt op.

Daarnaast zijn er meer gebruiksdoelen dan we op dit moment ook maar kunnen beginnen te verzinnen. Misschien wil je op je eigen website een reis kunnen plannen of in iGoogle, of misschien wil je op je desktop een Gadget met daarop de volgende 5 treinen die vertrekken vanaf jouw station, misschien wil je een deel van het schema projecteren op een scherm in de publieke ruimte of misschien wil je de planner doorlichten om te zoeken naar scheve verhoudingen5.

Ik verzin deze gebruiksdoelen net zelf in vijf minuten maar de hoeveelheid creativiteit die mensen hierop los kunnen laten als de gegevens vrij zijn is potentieel gigantisch. De meeste toepassingen zullen niet de moeite waard zijn voor de NS om te bouwen, maar als een kleine groep mensen het zinnig vindt en het zelf wil doen, waarom niet?

Oplossing: Het vrijgeven van de reisgegevens (in eerste instantie planmatig maar daarna ook dynamisch) in een herbruikbaar helder formaat onder redelijke en vrije voorwaarden. En als problemen dat in de weg staan, duidelijk maken welke problemen dat zijn en hoe we kunnen samenwerken om deze op te lossen.

Trein.app — Station View

Het is nu al mogelijk om toepassingen te bouwen op de site van de NS (zie Trein.app) maar de moeite die je moet doen is te hoog en de onderhoudbaarheid is laag. Er is op dit moment teveel toewijding nodig om applicaties te bouwen.

Het vrijgeven van de gegevens zou de barrière om iets te maken bijzonder verlagen. Ik ken een hele groep mobiele ontwikkelaars die zitten te springen om deze gegevens6 en er zijn nog veel meer mensen die nog niet eens weten wat voor coole dingen ze zouden kunnen doen.

Vaak noemen de vervoerders het kosten-argument waar het de reisgegevens betreft. Ze spreken ook vaak hun teleurstelling uit toen bleek dat reizigers niet bereid waren te betalen voor vervoersinformatie toen ze wat initiatieven lanceerden op 9292ov. Nu is dat niet zo gek. Reizigers betalen al voor hun kaartje7 en ze zouden wel gek zijn als de dan ook nog eens gaan betalen om te weten waar en wanneer hun vervoersmiddel vertrekt. In elke redelijk opvatting hoort reisinformatie een integrale bij een reis horende dienst te zijn.

Het vrijgeven van vervoersinformatie is goed zijn voor iedereen.

Voor ontwikkelaars, omdat ze makkelijker toepassingen kunnen ontwikkelen en daar bekendheid en/of geld mee kunnen verdienen. De NS zou het niet erg moeten vinden als derde partijen met hun gegevens geld verdienen op bijvoorbeeld de App Store. Het maken van een goede applicatie en het onderhouden ervan kosten tijd en moeite waar best een serieuze financiele vergoeding tegenover mag staan.

Voor gebruikers, omdat ze potentieel makkelijker en op meer manieren toegang kunnen krijgen tot vervoersinformatie dan dat nu het geval is.

Voor de NS, omdat ze zonder veel extra moeite veel meer mensen kunnen bedienen van vervoersinformatie waardoor de reiservaring verbetert en ze meer kaartjes verkopen en meer treinreizigers behouden.

In de huidige situatie waarin de NS de vervoersgegevens voor zichzelf houdt verliest iedereen8. Kunnen we daar geen verandering in brengen?

  1. Ik mocht het van tevoren niet echt Twitteren wat ik toch een beetje gek vind. []
  2. Geef me een half uur met één van die mensen… []
  3. Zie ook The Streets blog. []
  4. De iPhone heeft geen Java Runtime Environment en het ziet er niet naar uit dat deze in de nabije toekomst erop zal komen. []
  5. Waarom stoppen intercity’s hier en niet daar? Wat heeft dat voor gevolgen voor de reistijden? En meer van dat soort vragen. []
  6. We keken ook bijvoorbeeld naar Google Transit waar ze met plezier one reisgegevens op een gebruiksvriendelijke manier zouden ontsluiten. Als je kijkt op hun dekkingskaart zie je dat er Noord-Afrikaanse landen zijn die op ons voorlopen en dat wij samen met Oost-Europa één van de weinigen in Europa zijn die nog geen dekking hebben. []
  7. En alle vervoerders zijn toch gesubsidieerd door de overheid? Dat zou betekenen dat we al dubbel betalen (belastingen én kaartjes) aan de vervoerders en ze nog meer geld willen zien. []
  8. Als ik dan toch in de toekomst moet kijken dan weet ik zeker dat over 10 jaar of desnoods over 50 jaar deze gegevens wél vrij zullen zijn. Waarom dan nog wachten en in de tussentijd onze innovatiepositie laten verslechteren en iedereen die met openbaar vervoer te maken heeft in Nederland benadelen? []

Away from office

Ik ben even een weekje naar Austin voor een woestijn-retraite met vakgenoten.

Update: SxSW is met gemak één van de beste algemene events waar ik geweest ben. De hoeveelheid en in sommige gevallen kwaliteit van de sessies dragen daaraan bij, maar nog veel belangrijker is de concentratie van mensen die hier aanwezig is.
Er is een absurde hoge concentratie hier van mensen die werken in ons vakgebied, dit maakt spontane en geplande ontmoetingen erg waarschijnlijk en is de voornaamste reden om hierheen te komen (het is toch niet mogelijk om alle sessies te zien en ze worden ook opgenomen en binnenkort online gezet).
Absolute aanrader dus als je Engels kunt en zelfredzaam bent. We zijn nu al met een recordaantal Nederlanders hier maar ik denk dat dat aantal nog een paar keer moet verdubbelen.

Held in Bollywood

Net in de sneak de Nederlandse productie Bollywood Hero gezien. Dat er een hausse aan Bollywood films zou volgen op het succes van Slumdog Millionaire stond vast, maar dit is wel erg rap.

bollywood-hero

Het verhaal gaat over een Nederlandse jongen die een rol krijgt (als Engelsman schijnbaar) in een Bollywood film. Hij is erg beschermd opgevoed. Geconfronteerd met de schrijnende ongelijkheid in Mumbai trekt hij het niet meer. Hij kan zich niet verzoenen met de andersheid van de cultuur en hij verliest zichzelf1 waarna hij ten onder gaat.

Het verhaal is een interessant gegeven al ligt de keuze om hulpbehoevende mensen letterlijk in zijn 8mm camera te visualiseren met kleurtjes er een beetje dik bovenop. Het zorgt wel voor een speels effect in een mooie cinematografie. Verder zijn er drie soorten film (film, 8mm en handycam) waarop geschoten is met voor elke soort een eigen functie.

De film is veelbelovend maar breekt voor mij in de tweede helft en wordt dan ronduit tenenkrommend.
Het ligt vooral aan het te simplistische script. Het is natuurlijk niet al te gemakkelijk om op een geloofwaardige manier een pathetische, cultureel ongevoelige kakker met een superman-complex neer te zetten maar als het script dan ook geen enkele recht doet aan de complexiteit van de situatie en alles gladstrijkt is het slecht te harden.

Het is geen slechte film; goede productiewaarden en zeker mooi2, maar ik denk dat er meer in had gezeten. In ieder geval is het een betere film dan Slumdog Millionaire3.

  1. Een beetje vergelijkbaar met de situatie in Vinyan een tijdje geleden ook in de sneak. []
  2. Daarnaast schijnen de meeste mensen het fijn te vinden als alles wordt voorgekauwd, dus voor een bepaalde doelgroep is het vast een topfilm. []
  3. Maar dat is dan ook weer niet zo heel moeilijk. []

Hofnar in tijden van crisis

Twee dingen die Stewart wel vaker zegt over de humor van the Daily Show is dat je dit soort dingen niet kunt verzinnen en dat de gebeurtenissen vaak op het tragische af zijn en de enige manier om eromheen te komen is vaak om erom te lachen.

Jammer dat onze versie van the Daily Show geflopt is. De satires die op de Nederlandse tv te zien zijn halen dezelfde scherpte niet. Kijk bijvoorbeeld dit stuk. Waar zitten de grappen? Zitten er dingen in die niet waar zijn?

“It’s not rocket science, home owners, apparently it’s alchemy.”

Niet alleen de complete financiele sector van de quants tot de directeuren van de banken hebben zich ontpopt tot charlatans1 maar de zogenaamde onafhankelijke journalistiek die ons op de hoogte had moeten houden, die goed ingelezen en kritisch had moeten zijn heeft ook zitten slapen.

Raar toch dan dat een ‘fake news’-comedyprogramma betrouwbaarder en eerlijker is dan het echte nieuws.

  1. Behalve de Rabobank; bewijs voor het feit dat een bank die goed bestuurd wordt wel winst móet maken. []

This Happened Utrecht #2 – Q&A

Zoals ik al zei zou ik aanwezig zijn bij de tweede editie van This Happened Utrecht. Het was weer een erg geslaagde avond met interessante presentaties.

Hieronder een verslag van de vragen (en antwoorden) na elke presentatie op This Happened Utrecht #21. De teksten volgen vrij nauwkeurig wat er gezegd is maar zijn zeker niet letterlijk. Als je het ergens niet mee eens bent of je er niet in herkent, laat dan een commentaar achter.

Sanne Kistemaker — Piece of Family

Sanne Kistemaker van Muzus vertelde over hun project Piece of Family dat ouderen in staat stelt om de communicatie-kloof met hun kleinkinderen te overbruggen en in directer contact te staan met hun familie.

Marc Fonteijn: Wat heb je als grootste uitdaging gezien? Wat zou je anders gedaan hebben?
De grootste uitdaging is steeds naar je doelgroep toe te gaan. Het is veel makkelijker om achter je bureau zitten te ontwerpen en te Googlen. Elke keer die stap zetten om naar oma toe te gaan kost veel tijd want je moet er de hele middag zitten en het ‘voelt een beetje als een verplichting’.

Had ook liever het prototype meer getest en daar meer tijd in gestopt.

Bas Bakker: Je hebt het gemaakt voor deze vergrijzing maar de vergrijzingsgolf die eraan komt die kan al met een computer werken.
Het is een tijdelijk product en ook echt voor die oudere ouderen. Dat is echt een uitdaging om daar iets voor te maken.

Gaat Vodafone het op de markt zetten?
Er is geen patent. Er was een fabrikant die het zou doen maar dat is niks geworden. Niet duidelijk wat de toepassing gaat worden.

Yohan Creemers: Je hebt twee families gebruikt. Als de familie uit de Haagse Schilderswijk was gekomen, had je dan een ander product gehad?
Wie je spreekt beïnvloedt het, een andere ontwerper had misschien ook tot een ander resultaat geleid. Het is een probleem waar veel mensen zich in herkennen. Nadat ze een prijs hadden gewonnen waren er veel oma’s die het terplekke wilden kopen.

Waarom codesignen met twee participanten, waarom niet met 5? Krijg je dan geen betere resultaten?
Het kan wel iets bijdragen maar op die schaal is het misschien handiger om kwantitatieve data te gebruiken voor de richting en kwalitatief voor de uitwerking. Je hoort in de kwalitatieve fase veel hetzelfde dus dan zou je ook veel overlap hebben.

Heb je het technisch helemaal uitgewerkt van het scannen tot het doorsturen naar de tv?
Alles was draadloos wat belangrijk was omdat er bijna een oma gestruikeld was. Er zit een laptop in en die laptop is verbonden met de tv. Het was trial and error maar het werkte wel.

Victoria Donkersloot: Wat is jouw definitie van co-creatie?
Niet om de gebruiker zelf dingen te laten creëren maar om ze te laten reflecteren op jouw ontwerpen. Dat is waar de ontwerper voor is en dan met ze door te associeren. Het scannen en de knop waren een lastig gegeven. Dat is digitaal en lastig te bevatten voor ouderen. Samen kom je er dan achter wat werkt. Wat betreft de knop bleek de Senseo al bekende semantiek te leveren.

Niels Keetels — Softbody

Niels Keetels vertelde over de ontwikkeling van zijn game Softbody.

Bastiaan Terhorst: Jullie hebben methoden van kinderen geburikt om het spel te maken maar had het ook effect voor degenen voor wie jullie het spel maakten?
Ze wilden weten of ze de fascinatie van kinderen konden gebruiken en of dat ook werkt bij onze generatie. Het was moeilijk te valideren maar het leek niet echt op wat die kinderen aan het doen waren. Op de HKU vroegen mensen al snel om een soort doel.

Peter Boersma: Hoe bepaal je of de game succesvol/goed genoeg is? Als mensen vragen om een doel, dan is er geen doel. Ik hoop niet dat het antwoord is: “hoe lang de mensen het spel speelden”.
De intentie was niet om een spel te maken wat extreem boeiend was, maar een research case. Uitgaan van spel en gestructureerde elementen toevoegen en kijken of het leuk wordt. Maar het is waarschijnlijk eerder leuk voor mensen in de experimentele game scene.

Ronald Mannak: Je beschreef een incrementeel development proces met kleine stapjes tot het einde. Waarom zulke kleine stapjes?
Er is twee maanden aan de game gewerkt, daarvoor alleen theoretisch. Er waren niet zoveel momenten om het spel te laten testen, teveel bezig gehouden met de kleine dingetjes en focus op het volgende prototype. Op een gegeven moment hadden we alleen maar een balletje dat door een level rolt, zonder levels, graphics etc.
Ronald Mannak: Hoe zou je het veranderen?
Minder prototypen en beter projectmanagement inzetten om het overzicht te houden.

Ianus Keller: Bij de observaties bij de school had je waanzinnige foto’s. Hoe belangrijk waren die observaties? Zaten er grote inzichten in?
Ja, grote inzichten. Als kinderen om je heen aan het rennen zijn kun je ze vragen wat ze aan het doen zijn, maar ze kunnen het niet vertellen. Ze zijn heel geconcentreerd aan het spelen.

Waarom hebben jullie gekozen voor de kleuterleeftijd?
Dit was meer een crèche waar ze niets anders doen dan rondrennen en je kunt zien hoe ze zelf hun spel construeren. Op een basisschool is er meer structuur via spelletjes van de juf.

Marc Fonteijn: Vraag aan Kars: Je zei dat dit het beste project van toen was. Kun je dat onderbouwen?
Kars Alfrink: Het is een research object wat toch op zichzelf staat. Vaak heb je een lezing van 10 minuten nodig om het te kunnen spelen. Hierbij kon je zitten en je was los. Verder ziet het er geweldig uit en heeft het een hele ander esthetiek dan je normaal tegenkomt in de gameswereld.

Sam Warnaars: Wat had je gedaan als je op het laatst een maand extra had gekregen?
Meer werk en tijd in het level design gestopt en de end state is niet zo goed. Hadden dat dan meer kunnen testen en meer aandacht aan besteden om dat meer compelling te maken.

Tjeerd IJtsma: Jullie hadden een research question en het spel is onderdeel van een research project. Was is heht antwoord op de vraag. Heb je hem proberen te beantwoorden?
Felix Boatsch heeft de vraag beantwoord in zijn thesis (“Paidia and Ludus”) die te downloaden is.

Irene van Peer – Mahlangu Hand-washer

Irene van Peer vertelde over de handenwasser die ze hadden bedacht in antwoord op lokale behoeften in Afrika.

Ronald Mannak: Je zei dat er veel projecten uit het Westen niet lukken. Hoe zou jouw project door Afrika verspreid kunnen worden?
Het was tien jaar geleden maar er is nu weer hernieuwde interesse bij een handenwascongres en reacties uit India.
Ronald Mannak: Is het verspreid door Afrika?
We hebben iets achtergelaten maar daarna niet gevolgd hoe ver het verspreid is en hoe goed het opgepakt is. Ze zou graag teruggaan om het te zien. Dit is een betere manier van helpen door iets terug te geven aan de mensen. Andere projecten worden te veel en te lang binnenskamers ontwikkeld en dan ineens daar top-down neergezet met weinig contact.

Hoe kun je zorgen dat het verspreid wordt?
Via onderwijs, de tekening verspreiden. Er is een basisgezondheidszorg, die je zou kunnen gebruiken om de tekening te verspreiden zodat ze het zelf kunnen maken. Een reactie uit Amerika om allemaal flessen te gaan verzamelen en ze daarheen te brengen is nu juist niet de bedoeling.
Zou je met het oog op de orale cultuur niet een toneelstuk en verhalen kunnen gebruiken om de kennis te verspreiden?

Marinka Copier: Kun je iets meer vertellen over het project waar het uit is voortgekomen?
ICSID organiseert nog steeds uitwisselingen van industrieel ontwerpers met het doel om ter plekke te proberen bij te dragen en ontwerpers internationaal maar ook lokaal kennis uit te laten wisselen.

Sanne Kistemaker: Je zegt dat veel goedbedoelde projecten niet aankomen. Hoe werden jullie ontvangen? Ook met argwaan?
Het was opgezet vanuit Zuid-Afrika en er werd een goede gelegenheid geboden om met de mensen in discussie te gaan en je oren de kost te geven. We hebben hetzelfde gedaan wat je zou doen als je een project in Nederland doet, zorgen dat je je startpunt en je referenties samen bouwt en van daaruit stappen maken.

Kristian Esser: Kwam je oplossingen tegen die zij hadden gemaakt waarvan je dacht dit is briljant en dit had ik nooit bedacht?
Dat badkamertje op de presentatie was briljant. En anderhalf jaar geleden zag ze een mooie oplossing voor handenwassen bij een latrine.

Naomi Schiphorst en Mieke Vullings – MIMOA

Naomi Schiphorst en Mieke Vullings allebei architecten vertellen over de beweegredenen achter hun sociale architectuurgids MIMOA.

Wat zijn de overeenkomsten tussen een interactieontwerper en een architect?
Een interactieontwerper doet grotendeels hetzelfde als een architect. Je gaat denken in een programma van eisen en wat gebruikers meer zouden willen doen dan wat er in dat programma van eisen staat. Het idee om een agenda op te nemen was compleet onrealistisch. Dus toen gefocused op wat er nodig was en de communicatie met de techniek.

Jeroen Coumans: Hoe meten jullie het succes van jullie website?
Dat kunnen we zien aan verschillende dingen. Google Analytics met waar gebruikers vandaan komen en of er een stijgende lijn in zit. Hoeveel projecten er worden toegevoegd, welke dagen de drukste dagen zijn (toch vaak onder de baas zijn tijd). We hebben een inschatting gemaakt van hoeveel gebruikers er van zo’n dienst gebruik zouden maken en hebben die verwachting overtroffen.

Kristian Esser: Jullie hebben te maken met twee totaal verschillende werelden wat betreft scope en geld, worden jullie niet helemaal gek van het verschil?
We zijn het erover eens dat we architecten zijn. Vanaf het begin al vragen mensen wanneer ze de overstap willen maken naar het ene of het andere, maar ze zijn er zelf niet mee bezig. Ze blijven het doen zolang de combinatie houdbaar is. Architectuur is heel traag en op het web gaat het sneller en heb je sneller resultaat.

Jasper Koning: Hebben jullie ueberhaupt iets aan marketing gedaan buiten vrienden en kennissen?
We hadden geen budget dus we waren creatiever. We hadden een goed getimede lancering met een feestje en daarnaast hebben we een lijst van weblogs gespammed dat er een geweldige website was en meer van dat soort truucs.

Aldo Hoeben; Jullie zijn met de dienst begonnen omdat jullie hem nodig hadden en jullie gebruiken hem ook neem ik aan. Op een gegeven moment hebben jullie besloten om er geld aan te verdienen, verandert dat dingen?
Ze zeiden nog tegen elkaar: ‘We moeten wel onthouden waarom we het doen en we hoeven er geen geld mee te verdienen.’ Maar dingen zoals ontwikkeling en hosting kosten wel geld en dat zelfstandig kunnen onderhouden is goed voor je geloofwaardigheid. Nadat ze een prijs hadden gewonnen hebben ze een business plan geschreven en ander mensen met sites leren kennen om ervaringen uit te wisselen. Daarnaast zijn ze nu bezig een plan uit te werken hoe je geld kunt verdienen door middel van sociaal entrepeneurship. Het doel is niet om hier rijk mee te worden maar dat het blijft bestaan en groeien.

Gebruiken jullie het ook zelf?
Ja, net nog een weekendje naar Milaan geweest. Bij de projecten zitten pareltjes die je anders zelf niet gevonden had. Dingen in kleine dorpjes waardoor je verbaasd bent dat er zulke mooie projecten op staan.

Ianus Keller: De tone of voice is heel leuk valt me op, jullie zijn allebei gezellig en dat spreekt ook uit de site.

Niels Keetels: Hebben jullie ook een soort contentfiltering of gaat elk gebouw er zomaar op?
Voor iets toegevoegd wordt, wordt gekeken of de informatie compleet is. Er wordt niet beoordeeld of iets mooi is of niet, dingen die mensen niet mooi vinden zakken vanzelf weg. De belangrijkste voorwaarden zijn dat de achitect bekend moet zijn en dat het zichtbaar moet zijn vanaf de straat.

  1. Voor inhoudelijke verslagen van de avond en de sessies zelf kun je beter terecht bij Iskander of Linda. []

Maak wat je wil, Protospace College

Na heel veel gedoe en proberen1 met verschillende video-codecs heb ik eindelijk de presentatie van Siert vorige week in een formaat waarmee ik hem ook online kon zetten. Ik ben nog niet heel erg te spreken over de kwaliteit maar dit is heel acceptabel voor een filmpje van drie kwartier.

Kijk de video hieronder, Siert vertelt erg ontspannen en bevlogen en de principes van FabLab schijnen nog erg nieuw te zijn voor mensen in Nederland.


Siert Protospace Lezing from Alper Çugun on Vimeo.

De meeste mensen die ik het vertel zijn verbaasd dat ze gewoon naar Protospace kunnen en daar gratis aan de slag kunnen. Dat kan dus en het is ook nog eens erg leuk om te doen.

  1. Ik krijg er echt een extreem lange sik van, als iemand een handige workflow heeft dan hoor ik het graag. []

OV-chipknip

Marrije zegt net “de conducteur zegt dat mijn ov-chipknip werkt. da’s fijn, maar ik wist niet eens dat ik ‘m had, en waarvoor dan.” waarop ik antwoord “@marrije Het is geen chipknip (wat een groot gemis is), daarnaast is het handig voor R’dam. En je kunt hem hier claimen: http://is.gd/k7xG”.

Ik schreef al eerder over de ov-chipkaart en wat een schande het is dat we zoiets niet al tien jaar hebben in Nederland.

Nu dat ding stapje voor stapje ingevoerd begint te worden in Nederland is het wel fijn bijvoorbeeld dat je op de site je chipkaart kunt claimen en er dingen aan kunt instellen zoals het automatisch opladen als hij leeg is.

Wat ik graag zou willen is een overzicht van al je vervoersbewegingen zowel op een kaart als machine-leesbaar ontsloten voor derde partijen die ik toestemming kan geven om erbij te kunnen1, maar dat is waarschijnlijk nog een brug te ver voor deze implementerende partijen.

OV-Chipknip

Maar één van de dingen die een groot gemis is en wat Marrije d’r verspreking aangeeft is dat het geen ov-chipknip is. Een RFID betalingsmiddel waarmee je niet alleen kunt reizen in het openbaar vervoer maar waarmee je met een simpele swipe ook je croissant bij de AH-to-go kunt afrekenen (en bij andere winkels die zich erbij aansluiten). De problemen met de chipknip dat: 1. mensen er niet één hebben en 2. ze er geen saldo op hebben zitten, zijn nu allebei opgelost.

De chip is nu zo lek als een mandje, dus het is nu misschien niet verstandig om er echt geld op te zetten, maar ik denk dat ze de vergunningen voor een digitaal betaalmiddel al hebben liggen (dat moet voor dit soort chips) en de technologie om veilig te betalen over RFID/NFC bestaat al bijvoorbeeld in Japan.

Zie bijvoorbeeld dit bericht van Jan Chipchase waarin hij vertelt dat hij op 8 manieren kan betalen voor zijn ontbijt (en wat de problemen daarmee zijn).

Usability

Wat geloof ik ook nog beter kan is de communicatie naar de reizigers toe en de usability van de poortjes en machines.

Ik heb een nieuwe ov-chipkaart2 maar ik ben nog niet met de metro in Rotterdam geweest.

Het leek me leuk om daar binnenkort heen te gaan om het uit te proberen en het meteen te documenteren op video als een soort guerilla usability-studie. Als er mensen mee willen helpen denken en de camera vasthouden en na afloop bier drinken, dan zou dat erg fijn zijn.

  1. Bijvoorbeeld om je woon-werk-verkeer te documenteren. []
  2. Toen ik een nieuwe NS-kortingskaart aanvroeg moest ik mijn oude weggooien en kreeg ik een nieuwe opgestuurd. []

Halsoverkop project-des-ontwikkelen

Taplin schreef van de week al dat de economische crisis onrust en onveiligheid op lokaal niveau tot gevolg zou hebben. Blijkt dat Dubai al het ravijn in glijdt en niemand weet hoe erg het daadwerkelijk is.

Nu is het nogal onhandig om in tijden van crisis de boel nog verder aan te halen en geen informatie vrij te geven zodat de paniek alleen maar groter kan worden. Het gerucht gaat al dat de eilanden teruggeclaimed worden door de zee (waarschijnlijk omdat de baggeraars zonder werk in Nederland zitten).

Wie had gedacht dat dunebashen in SUVs en snowboarden in het midden van de woestijn niet houdbaar zouden zijn1? Als het Dubai-Disney niet eens marginaal economisch duurzaam is, hoe ecologisch duurzaam had het dan kunnen zijn?

Megalomane projecten waarvan iedereen aan had kunnen zien komen dat ze de noodzakelijke onderbouwing misten. Ook al durfden weinigen dat te zeggen in het aanzicht van het ‘economische wonder’. Nu hebben we gezien waar economische wonderen van analysten, investeerders en bankiers toe leiden.
Blijkt dus dat je geen wereld kunt bouwen in 10 jaar, ook al heb je nog zoveel hijskranen.

Van de week ging ook al het TVCC gebouw2 in Beijing in vlammen op. Het heeft er niks mee te maken maar een zekere symboliek valt niet te ontkennen.

  1. Om nog maar te zwijgen over de morele holheid van de verveelde rijke mensen. []
  2. Niet te verwarren met het CCTV gebouw. []

Dichter des Vaderlands

Ik heb de hele verkiezingen rond de dichter des vaderlands gemist12 maar ik ben nog steeds blij en ik vind dat ik er iets over moet schrijven.

Ik hoorde het en de dichter zelf woensdagnacht op de radio. Die donderdag ging ik naar Londen en stond op Rotterdam Centraal te wachten op de trein naar Brussel. Ik ging even zitten om mijn rugtas recht te zetten en ik zag naast me op het bankje dezelfde Nasr zitten waar ik de vorige avond op de website3 tegenaan had gekeken.
Ik was stomverbaasd en wist een paar woorden uit te brengen en hem te feliciteren met zijn verkiezing4. Hij was waarschijnlijk op weg naar Antwerpen en het schijnt een vriendelijke man te zijn.

Verkiezing

De afgelopen vier jaar was het instituut vervallen door de verkiezing van ene Driek van Wissen5 wat ook verklaart waarom het van mijn radar verdwenen was. Niet alleen types als Driek maar ook die massamedia zijn er debet aan dat de verkiezingen een vaag circus zijn. Lees Nasr’s verantwoording en de tactieken waarvan een dichter zich dient te bedienen om verkozen te worden: verdachtmakingen, imitatie, opportunisme, imponeringsdrang en niet te vergeten: de poëzie.

Maar dan zíjn poëzie. Nasr is mijn favoriete Nederlandstalige dichter en zijn gedicht is perfect voor de rare situatie waar dit Nederland zich in bevindt. De titel lees ik als een rentrée in Nederland waarna hij kennis van ons ‘gezamenlijke’ verleden en wat mensen in Nederland beweegt omzet in hoop op een toekomst6; hoop in de vorm van een gedicht.

Nasr zei op de radio dat hij de poëzie uit wil dragen (of woorden van die strekking). Nederland kan dat wel gebruiken. Hoera voor Nasr en hoera voor de poëzie. Ik verheug me.

  1. Één van de weinige nadelige gevolgen van het je onttrekken aan massamedia. []
  2. Én blijkbaar ga ik met niemand om die zich bezig houdt met poëzie (dat kan wel kloppen). []
  3. Erg goed portret, trouwens. []
  4. Het was niet ondenkbaar geweest dat ik een bundel van hem bij me had gehad door die verkiezing. []
  5. ‘die rijmpjes zat te pissen…’ Sorry, maar het is echt van dat niveau. []
  6. Hoe Obama is dat? []

Film en beelden in de stad

Het heruitvinden van de steden is in gevallen zoals Los Angeles iets urgenter dan hier, maar een huizenmarkt die niet op slot is en een leuke publieke ruimte zou ik hier ook op prijs stellen.

Die leuke publieke ruimte is in Rotterdam al heel lang een probleem. Op een paar straten en pleinen na is het een bijzonder onplesante stad. Daar komt nog eens bij dat in de komend paar jaar zowel Lantaren/Venster als Cinerama gaan sluiten en wat ervoor terug komt is nog niet duidelijk.

“Of de opening van de nieuwe vestiging nauw aansluit op de sluiting van Cinerama valt te bezien.”

Een stadscentrum zonder filmhuis is wat mij betreft niet de moeite waard. Wie dat ook vindt kan dan eindelijk ook naar Amsterdam verhuizen.

Wat voor Cinerama in de plaats komt is een woontoren van minimaal 70 meter hoog en een winkelcentrum. Zou er niet genoeg gelegenheid tot winkelen zijn in het centrum van Rotterdam1?

Maar nu blijkt dus dat die woontorens aan de Maas het helemaal zijn in Rotterdam. Dan bedachten wij een leuk plan: we bouwen aan de Maas een sluitende haag van woontorens aan weerszijden. Deze woontorens overkoepelen en overbruggen de maas vanaf 70 meter, zodat als je in het midden woont je door je glazen vloer de schepen onder je door kunt zien varen.
In het achterland van die woontorens slopen we alle gebouwen van na de oorlog (geleidelijk) en herstellen de omgeving in de ouwe staat met veel natuur eromheen. Rotterdammers blij, toeristen blij, iedereen blij.

Maar dit soort plannen daargelaten; er is morgen in NAi een lezing “The Big Picture” over beeldschermen in de publieke ruimte. Ik heb geen idee of ze aan het thema ubicomp2 gaan raken of dat het een navelstaarfeest van architecten en reclamemensen wordt, maar ik zou zeggen ga erheen en take back the city.

  1. Nu eigenlijk al een soort winkelghetto. []
  2. Het belangrijkste beeldscherm in de publieke ruimte is niet het grote reclamescherm, maar het scherm van je mobiel: “The Tiny Picture”. []

Rita kan ook niet meer doen

Vandaag op Twitter al gezien dat Rita Verdonk goed aangepakt is door Alexander Pechtold. Kijk het filmpje op dumpert, opleggen en erin schieten.

Ik vind het sowieso ongeloofwaardig dat Rita Verdonk op dit moment direct voeling heeft met het moraal van onze troepen. Kan iemand dit bevestigen?

Zoals ik op Jaiku al schrijf, als je iemand verbaal zo hard aan kunt pakken dat ze hun voeting verliezen, dan ben je goed.

En dat D’66, dat is misschien nog wel wat.

Geldzaken op een rijtje

Ik had een gesprek gisteren over Qash.nl (het Nederlandse Wesabe) en de diensten die dit soort sites aanbieden. We waren erover uit dat het belachelijk is dat banken dit zelf niet aanbieden.

Qash. Besparen is nu eenvoudig.

Kort: Qash is een dienst die de transacties van je bank kan inlezen, daar automatisch meta-data aan toe kan kennen en op basis daarvan helder grafieken en segmenteringen laat zien waar je geld is gebleven en welke trends er spelen.

Helder en flexibel inzicht in je financiele leven lijkt een eerste levensbehoefte (zeker in deze tijden van crisis) maar tot op heden moet je zelf in boekhoudpakketten of kasboeken dingen bijhouden om met veel pijn en moeite te komen tot sub-optimale visualisaties.

De Rabobank is zelfverklaard bijzonder innovatief wat betreft financiele dienstverlening1 maar ik zie een dienst als deze niet uit hun koker komen. Zeker niet gezien het feit dat Rabo Internetbankieren een absolute usability ramp is. En eigenlijk zie ik geen enkele bank dit in-house bouwen. IT is meestal een sluitpost en ze outsourcen het liever kwijt dan dat ze het rijk zijn.

Qash kampt met een betrekkelijke handicap in de zin dat banken het hen niet snel gemakkelijk zullen maken om bij de gegevens te komen. ‘Banken hebben liever niet dat iemand tussen hen en de klant in staat’2, en naar blijkt hebben ze liever ook niet dat de klant goede en adequate dienstverlening krijgt. Wat ze wel graag hebben is dat ze je dubieuze financiele producten kunnen cross-sellen.

Wij kwamen tot de conclusie dat een bank in Nederland heel simpel kan winnen3 door de volgende dingen te doen:

  1. Qash.nl overnemen4, ik had boven al besproken dat zelfbouw onwaarschijnlijk is.
  2. De dienstverlening van Qash.nl snel integreren in de huidige internetbankieren-omgeving. Dit zal niet eenvoudig zijn gezien de logheid van IT-afdelingen maar het heeft geen zin een bedrijf over te nemen als je het niet operationeel in kunt zetten.
  3. De koppelingen van Qash met andere banken afkappen of onaantrekkelijker maken.

Ik zou het gebruiken en met mij een generatie mensen die ervan uitgaat dat dynamische, flexibele interfaces met live-metrieken, geen luxe maar een vereiste zijn.

  1. Waarom kan ik dan mijn saldo niet makkelijk checken op mijn iPhone? []
  2. Jaap Stronks twitterde zoiets maar ik kan de precieze tweet niet meer vinden. []
  3. WIN als in FTW betekent hier zonder tegenstand een sector afzienbare tijd domineren. []
  4. Gezien de miljarden die in de bancaire sector klakkeloos over de balk geflikkerd worden, kan een overnamebod op een internetstartup ook niet veel meer uitmaken. []

Parlement Transparant

Ik ben op dit moment wat aan het werk in het domein van de open overheid. Er zijn in dit veld een heleboel initiatieven en partijen betrokken in verschillende stadia van vordering. Één overheidsinstantie die belachelijk achterloopt is ons parlement. Het is op dit moment bijna ondoenlijk om te achterhalen wie er bij een stemming aanwezig waren en wie wat gestemd hebben.

Er loopt al een tijdje een petitie ‘Alle stemmen tellen in de Tweede Kamer’ die volgende week aangeboden wordt maar veel valt er niet van te verwachten. Onze volksvertegenwoordigers in Den Haag zien er geen belang in om controleerbaar te zijn (Wie controleert de controleurs?). Lees hierover dit stuk op Sargasso: “Parlement 2.0? Voorlopig nog niet”.

Je kunt de petitie trouwens nog ondertekenen als je dat nog niet gedaan hebt op Petities.nl.

Het is schandelijk dat het nu zo moeilijk is om te achterhalen wie wat gestemd heeft bij een motie of wetsvoorstel. Iemand citeerde dat het hem 45 minuten kostte en dat is dan nog als alles gepubliceerd is wat ook nog flink wat tijd schijnt te kosten.

Als alle stemmingen in een goed formaat inleesbaar zouden zijn, dan kun je heldere actuele kaarten maken van de stemmingen in de Tweede Kamer voor referentie en onderzoek, maar interessanter nog zou je statistisch kunnen analyseren welke partijen meer of minder fractiediscipline hebben en welke politici op basis van stemgedrag eigenlijk bij een andere partij horen en noem zo maar op.

Pollerbeleid Delft

Hier even een korte noot voor de mensen die in het centrum van Delft wonen of er moeten zijn. Ik kan deze informatie online nergens vinden en ik vergeet het steeds en bel dan aan bij een poller om het te vragen. Googlevoer dus.

Je kunt met de auto normaal gesproken langs de pollers die het centrum van Delft afsluiten. Als je aanbelt krijg je een briefje om een kwartier in de stad te mogen staan en gaat de poller omlaag. Bewaar dit briefje want als je kunt aantonen dat je regelmatig in de stad moet zijn (een stuk of zes briefjes), kun je bij de gemeente een pas aanvragen waarmee je automatisch door de pollers heen kunt.

Je kunt niet het centrum in vrijdagavond van 6-9 (wandelgebied) en zaterdag van 11-5 (antiekmarkt). Ook in de winter niet. Ik weet niet of je dan met een pasje wel naar binnen kunt en of de regeling anders is voor bewoners met een parkeergarage.

Gevolgen van de recessie

Één van de voordelen van mijn huis in het hartje van Delft was het wonen op drie minuten lopen van een C1000 en drie minuten fietsen van een Albert Heijn.

Terug van vakantie na de hele dag geslapen te hebben, liep ik de C1000 in om geconfronteerd te worden met notities van sluiting en een half lege winkel. Denkend dat dit toch wel een heel raar gevolg van jetlag was, ging ik naar huis.

Nu blijkt dat niemand het wist, de C1000 gaat over één nacht ijs dicht en er komt een AH voor in de plaats. Dit is waardeloos aangezien er al een AH is en je daar voor vergelijkbare boodschappen minstens €5 duurder uit bent.

Update: Een paar antwoorden op twitter1: @guidoz, @dennisblaak

  1. Is het zo moeilijk om op dit blog te reageren? []

Mailtjes naar publieke instellingen

Zoals ik gisteren schreef heb ik e-mails gestuurd over onze resultaten naar GroenLinks en Rover over de resultaten van de visualisaties van de reistijdengegevens.

Het is alemaal nog niet super-af maar het geeft een goede indruk van de verschillen in reistijd tussen openbaar vervoer en de auto. Als iemand interesse heeft in beelden die dit aantonen, dan zijn het wel deze instanties.

Hier de e-mail naar GroenLinks1:

Hallo,

Ik zag van de week wat persberichten langskomen over openbaar vervoer e.d. Ik heb samen met een collega een tijdje geleden van 9292OV en van ANWB voor elke postcode in Nederland opgevraagd wat de reistijd is naar de Dam. Deze gegevens hebben we verwerkt in een serie visualisaties waarin duidelijk zichtbaar is hoeveel langer het kost om met het openbaar vervoer ergens te komen:

Een van de visualisaties laat zien hoeveel verder je in dezelfde tijd kunt komen met de auto:
Compare: travel by public transport or car

Uiteindelijk is er een interactieve applicatie uit voortgekomen die nog gepubliceerd moet worden:
It's hard to stop tweaking
Alle visualisaties:
Done, for now

En onze beider verslagen hoe we het gedaan
hebben:

Workshop session on geodata visualization

The making of a travel-time map of the Netherlands

Er zijn hier twee punten die spelen:

1. Het verschil in bereikbaarheid tussen de auto en het openbaar vervoer zijn dramatisch en deze visualisaties proberen dat inzichtelijk te maken.

2. Het verkrijgen van de gegevens om dit soort inzichten te bereiken is goed mogelijk maar moeilijker dan het zou moeten zijn. Er zijn meer stimulansen nodig om gegevens vrij te geven en dan het liefst in herbruikbare formaten.

Ik hoop dat jullie er wat aan hebben.

Met vriendelijke groet,
Alper Çugun

Nu maar afwachten of er een reactie komt.

Update: En hier de reactie van de publieksdienst van GroenLinks:

Geachte heer/mevrouw Çugun,

Hartelijk dank voor uw e-mail van 6 september 2008 die wij in goede orde
hebben ontvangen.

Wij zullen uw punten meenemen in komende debatten.

Ik hoop u hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.

Met vriendelijke groet,

Vishal Ramkisoensing
Publieksdienst
Tweede Kamerfractie GroenLinks

  1. De e-mail naar Rover is vergelijkbaar. []

Code Switching

Het is tegenover mijn potentiele internationale publiek niet echt eerlijk om Nederlands te schrijven, terwijl ik het Engels bijna net zo goed beheers.

Het Nederlandse taalgebied is me te klein en alle Nederlanders die er toe doen spreken prima Engels. Dus in de toekomst misschien af en toe nog een Nederlands stukje hier, maar het merendeel in het Engels.

Protesten mogen —in om het even welke taal— in de commentaren en zullen in overweging genomen worden.

Clinic Middag

Volgende vrijdag houden we hier op kantoor een unconference-achtige workshop (beschrijving) middag om kennis uit te wisselen. Iedereen vertelt of laat iets zien wat hij kan ter lering ende vermaek van de anderen, dit mag alles zijn. Nu wilden we het aanvankelijk doen met ons vieren, maar het leek ons nog leuker om het open te stellen voor onze vrienden en kennissen.

Eelke heeft een viral geschoten om het event te promoten:

Workshop 13 juni from Eelke D. on Vimeo.

We denken aan interactieve sessies van ongeveer een half uur van 1:30 tot einde van de dag afgesloten met borrel en barbecue. Leuk en gezellig, kom je ook?

Arduino Diecimila projectje

Het is al een tijdje geek-chique om te zeggen dat Arduino’s cool zijn en te wensen dat je de tijd had om ermee te spelen. Dat vond ik wat vrijblijvend worden, dus ik heb maar een starters-setje besteld.

Multi LED setup

Het idee is dat dit een simpel uitbreidbaar bord met processor is waar je een programma op kunt laden waarna dat zelfstandig kan draaien en de in- en uitvoer kan aansturen. Je kunt er allerlei dingen op aansluiten en een Arduino kan ook communiceren met andere Arduini of de server1.

Wat doe je hier dan mee? Afgelopen week hield Adam Greenfield zijn presentatie op The Web and Beyond over de intelligente stad, en dat is één van de dingen die je hiermee kunt bouwen op kleine schaal. Het voorlopige idee is om op kantoor sensoren en/of displays te maken om de duizenden forensen die per dag passeren op de hoogte te brengen van iets.

Dat zou bijvoorbeeld de vertrektijd van de volgende trein kunnen zijn, of de actuele vervuiling op het moment2. Het gaat er een beetje om wat goedkoop meetbaar en wat goedkoop weergeefbaar is.

  1. Met een kabel, Bluetooth of Zigbee []
  2. Volgens mij bestaand die sensoren wel, maar staan ze niet online. Ik mail VROM hierover. []

Wereldverbeteren

Ik heb van mijn tripje naar Londen vorige week de aantekeningen over de eendaagse Geekyoto conferentie geplaatst op Four Starters. Geen vervanging voor de dag zelf, maar veel interessante weetjes en referenties.

Het is in het Engels en ik denk dat ik meer in het Engels ga schrijven, misschien ook op dit blog. Nederland is een te kleine vijver.