Onderstaande gebeurde dus bij mij om de hoek, maar ik heb er niks van gemerkt.
Merk ook de gekozen woorden van de verslaggeving op met aan de ene kant ‘studentenhuizen’ waar uiteindelijk groepen Polen illegaal in blijken te wonen.
Update: Gisteravond stalkte er al een politiewagen door de binnenstad heen. Onderdeel van de verscherpte controles die werden aangekondigd. Zonder licht fietste ik langs de wagen.
Mony attendeerde me op de laatste challenge van JPGMag, een foto genomen uit je slaapkamerraam.
Nu heb ik daar een makkelijke voor met mijn nieuwe uitzicht en dat is ook mijn inzending geworden:
Maar in mijn archieven zit ook een foto, die ik nog liever had ingestuurd omdat die een vergezicht bevat met een mooie compositie, genomen is op reis toen ik moe op bed plofte in mijn hostel na een dag rondwandelen in Granada en als laatste gedachte nog even van het bed af deze foto door het raam schoot en net die vogel langsvloog. Schitterend gelukje:
Maar die mocht niet omdat hij na croppen te klein is geworden voor de minimum eis van JPG1.
Morgen is het weer zover, het vetste feestconcept van Delft is terug, Echte Boter:
Luister alvast naar de vette beats en kom morgen om 24:00 naar Speakers.
Ik heb vandaag mijn Yashica D volgeschoten in de stad. Het schieten met een volmechanische camera is erg anders en toch wel leuk. Het is vooral langzamer en ondanks de grote zoeker ga je er meer in op. Dan even lichtmeten met de digitale SLR en schieten. En de blikken die je krijgt van mensen zijn ook de moeite.
De volle camera heb ik afgeleverd bij Talens en de filiaalhouder daar wist er wel raad mee1. In hun enthousiasme hebben ze er meteen een nieuw rolletje kleurfilm in gedaan. Ze hebben er dus gewoon kleuren 120-film 160ASA op de plank liggen voor €6 per rolletje2. Ik heb het oude rolletje ingeleverd om te ontwikkelen (ongeveer €4), al is het redelijk hopeloos dat daar zinnige foto’s uit te halen zijn.
Het valt qua kosten erg mee, en de Talens is bij mij om de hoek dus regelmatig3 middenformaat schieten is erg haalbaar. Nu nog die flitserunit aan de praat krijgen.
Ik zat al een tijdje na te denken om kantoorruimte in het centrum van Delft te huren om niet meer van huis uit te hoeven werken. Eelke die pas terug is uit Berlijn dacht aan hetzelfde (en is tegelijkertijd op zoek naar woonruimte in (en om?) Delft).
Iets als dit (kantoor van Frank Elbert)
Ik heb vaker kantoren gezien waar mensen die niet hetzelfde bedrijf voeren, werkruimte delen en dat is leuk1, voordelig2 en zorgt voor creatieve stimulering. Verder is een plek om te werken en een thuis om niet te werken handig, lijkt het.
Dus nu zoek ik ergens in de stad Delft 20-25 m2 ruimte om in te richten als kantoor. We beginnen met 2-4 mensen en ruimte voor vrienden om aan te schuiven en zien dan wel hoe het gaat.
Dus laat het weten als je iets weet, of als je interesse hebt om mee te doen.
Naar aanleiding van dit artikel in Wired van veiligheids-goeroe Bruce Schneier heb ik gedaan waar ik al een tijdje over zat te denken. Ik heb mijn draadloos internet thuis open gegooid voor iedereen in de buurt om te gebruiken.
Ik had graag mee willen doen aan FON1 maar dat was altijd teveel gezeik om goed in te stellen2. Ideaal zou zijn als routermakers een instelling boden om gastgebruikers op een afgebakend deel van je netwerk een beperkte hoeveelheid bandbreedte te geven, maar daar ga ik niet op zitten wachten.
Dus in de buurt van de Papenstraat in Delft is er sinds kort een open draadloze hotspot “Draadloos Delft”te vinden. Elke beweging moet ergens beginnen, zullen we maar zeggen.
Update: Ik heb nu de eerste gast3 op mijn netwerk. Doen er nog meer mensen mee? Als we dit concept kunnen verspreiden, dan heeft het nog een redelijke kans om te werken.
De beste reden om dit te doen: Beeld je in hoe blij je bent als je op een willekeurige plek draadloos internet hebt. Beeld je nu in dat je datzelfde gevoel oproept bij mensen die in de buurt van je huis zitten.
Net een dag terug uit Berlijn na een weekend van straf rijden, drinken en programmeren1.
Elke keer weer in Berlijn, maakt me blij. De mensen lijken er redelijk onbevangen, de wijken zijn er ondertussen bekend en de taal gaat me elke keer weer makkelijker af.
Helaas geen tijd gehad om sommige tips op te volgen of om sushi te eten, maar dat is dan weer voor een volgende keer, want die komt er zeker. In de tussentijd volgen hier in de komend dagen wat foto’s.
Eindelijk mijn fotos’ van Oud en Nieuw online. Hier een staaltje:
