Maar wel voldoende:
61%
FilmCritic.com – Movie Reviews
Maar wel voldoende:
61%
FilmCritic.com – Movie Reviews
Ze hebben het in de politiek regelmatig over het verminderen van de regeldruk en dat het makkelijker moet worden voor mensen om te ondernemen. Dat dit met de mond beleden wordt, is zacht uitgedrukt.
Iedereen zou ondernemer moeten willen/kunnen zijn maar met de huidige complexiteit en overhead die ermee gepaard gaan is dat gewoon niet haalbaar. De regels zijn te ingewikkeld, de taal te ondoorzichtig en wat je allemaal moet bijhouden is de moeite niet tenzij je een redelijk continue stroom van werk hebt.
Ik wil best een keer met een ambtenaar van MinFin of MinEZ en een zwarte stift gaan zitten aan de “startersgids ondernemen” van de belastingdienst voor een usability review. Gratis en voor nop. Dan kunnen we samen kijken op welke punten dingen simpeler en logischer kunnen.
Een van mijn grote wensen zou zijn het compleet afschaffen van het concept omzetbelasting maar als dat niet mogelijk mocht zijn, zie ik nog genoeg kansen om te komen tot een manier van ondernemen die bevatbaar is voor de gewone mens.
Maandag The Prophet van Khalil Gibran uitgelezen. Aardige teksten en immens quotebaar. Hier twee:
And if you cannot work with love but only with distaste, it is better that you should leave your work and sit at the gate of the temple and take alms of those who work with joy.
For what is your friend that you should seek him with hours to kill? Seek him always with hours to live.
Berichtje in de Parool van iets wat natuurlijk al veel langer bekend is. Als je dataverkeer verbruikt in het buitenland dan betaal je je compleet scheel aan roaming mobiele data rates. En je hoeft er niet eens voor naar het buitenland.
Dit is een duidelijk geval van marktfalen, maar wat te doen? Een maximumprijs instellen op deze diensten werkt niet, omdat er dan wordt onder-geïnvesteerd zoals op de energiemarkt van Californië. Nutsificeren zou tof zijn maar de animo daarvoor is ontzettend laag.
Marktfalen treedt meestal op juist door de inmenging van de overheid. Er zijn veel zogenaamd vrij markten waarvan er bijna geen een echt vrij is. Draadloos breedband werkt voor geen meter omdat de overheid wholesale monopolies heeft verkocht op de frequenties en daarin kan een operator compleet zijn eigen gang gaan. Monopolies zijn niet tof.
In Amerika heeft Google zich voor de veiling van de 700MHz-spectrum garant gesteld voor de reserveprijs van $4.6 miljard dollar als de spectrumovereenkomst aan een handjevol eisen wat betreft openheid zou voldoen. Dat is half gelukt en Cringely had er al zijn bedenkingen bij.
Monopolies uitdelen is een slecht plan, open monopolies uitdelen klinkt al een stuk beter. Dat is misschien ook een idee voor hier maar beter nog, waarom zijn er überhaupt frequentievergunningen nodig? Waarom mag niet iedereen zijn gang gaan? Het zal in het beginnen vast wel een zooitje worden maar met wat duwen in de goede richting kan er vast wel een emergente orde worden gewonnen.
Ik ben niet echt een expert op dit onderwerp, maar mijn gevoel voor logica spreekt gewoon tegen monopolies van welke soort dan ook. Experts die hier iets over kwijt willen?
Ik heb vandaag de rest van mijn tickets geboekt voor mijn reis half augustus. Het complete schema:
17/8 08.00-13.30 AMS-ADA
5/9 05:35-08:05 SAW-EIN
5/9 19:35-19:36 EIN-STN
9/9 19:20-21:25 STN-AMS
Ik ben van plan om vanuit Adana over Antakya naar Aleppo te reizen en dan verder in Syrië nog wat dingen te bezoeken als het Krak en Palmyra. Volgens berichten op verschillende plaatsen is Syrië veiliger dan Oost-Europa en ik heb er dan ook goede zin in. Mijn ouders denken er heel wat anders over, maar die zijn nu op vakantie. We zien wel wat daarvan komt.
Verder op de planning via Konya terugreizen, familiebezoek in Kırşehir en dan een paar dagen relaxen in İstanbul voor ik via Eindhoven naar Londen vlieg.
Deze week maar even visum en inentingen regelen en ik stel mijn ouders wel gerust als ze terug zijn.
Veelgemaakte fout in het ervaringsontwerp en gevoelsmatig goed passend bij de faculteit bouwkunde.
Op hun faculteit hebben ze een bijzonder hippe koffietent neergezet die lijkt op een soort ruimtestation. Koffietreats, smoothies en andere versnaperingen zijn er verkrijgbaar tegen een schappelijke prijs.
Ik bestelde er een caffè machiato en ging zitten in één van de opgestelde vliegtuigstoelen. Alles lijkt perfect. Tot ik de eerste slok van de koffie nam. Deze was absoluut walgelijk.
Ik vind dit exemplarisch voor bouwkunde omdat met veel bombarie waanzinnige dingen uit de grond gestampt worden waarin de meest basale dingen niet of nauwelijks werken. Ik zeg niet dat dit bij bouwkunde de hele tijd gebeurt, maar wel dat ik het goed bij die faculteit kan plaatsen.
Hiervoor in de plaats een eenvoudige open bar met een espressoaparaat, houten stoeltjes en tafeltjes —zeg maar het simpelst mogelijke concept— had ook volstaan. Als de koffie er goed was, dan was ik er blijer mee geweest.
Lessen?
Innoveer niet op franje als je de basics niet beheerst.
En het aloude: “Under promise and over deliver” gaat hier op als nooit te voren. De verwachtingen die je met dit decor wekt, zijn te hoog voor het geleverde.
Fijn om gebruiksvriendelijke innovatie te zien in alledaagse producten waarvan je dacht dat het eigenlijk af was. In dit geval in het “Verse volle melk” pak van het huismerk van Albert Heijn.
Zie Flickr voor de commentaren in het Engels.
Wat het compleet af gemaakt had in mijn ogen en iets wat een stuk moeilijker in te schatten is dan hoe vol een pak is, is of een pak melk nog goed is. Dit is zeker voor mensen met een ondergemiddelde reukzin nogal eens een uitdaging.
Een simpele indicator, die vel of vies groen wordt als het pak bedorven is, zou perfect geweest zijn. En ik weet ook wel waarom dat er niet in zit. De stansvorm van die pakken aanpassen is simpel en weinig ingrijpend; een indicator verwerken in het binnenwerk lijkt me een stuk moeilijker.
Toch is ook de vloeistofmeter een geweldige innovatie. Het is goed uitgewerkt tot en met de melkfles-vergelijking aan toe en dat laat zien dat er veel aandacht heeft gezeten in het redesign. Daarnaast zijn innovaties, die grenzen doorbreken en transparantie bevorderen, fijn. In dit geval is het dichterbij brengen van de wereld binnenin het pak tot die daarbuiten, een leuk staaltje informatie-inzichtelijkheid.
Sterk staaltje culture jamming in de fietstunnel van het station van Delft. Het overplakken van zichzelf te serieus nemende troep is cool.
Misschien komt er op dit blog binnenkort nog een stukje over godsdienstwaanzin dat de kop op steekt en over de trend dat ruwweg de helft van de mensen steeds dommer wordt en steeds minder in staat om het hoofd te bieden aan de moderne complexe wereld waardoor ze hun toevlucht zoeken in dit soort bijgeloof en reactionaire politieke stromingen.