Rovende reporter

Afgelopen week donderdag en vrijdag was the Next Web weer in Amsterdam. Ik had met Tipit.to via de wedstrijd al kaartjes gewonnen maar Eelke en ik wilden geloof ik meer video maken. Voor Frankwatching1 hebben we toen een verslag van de eerste conferentie-dag in elkaar gezet.

Ik voor de camera en vragen, Eelke achter de camera en snijden. Het resultaat is tof:

Frankwatching @ The Next Web 2008 from Eelke D. on Vimeo.Het is erg leuk om te doen en mits goed gedaan2 kan het resultaat leuk zijn. Ik ben dus van plan om meer kennis en ervaring op te doen. Één van de dingen die ik al langer wil, is om als ik op reis ben korte video’tjes te schieten met mijn iSight, mobiel of Flip3 en die terplekke te uploaden, zeg maar cross-media burgerjournalistiek op locatie.

  1. Ik kwam Frank maandag tegen op het knap saaie Mobile Monday.
  2. Daar knijpt het hem een beetje bij de meeste online video.
  3. Nog te kopen.

Turkije kiest – Jij komt toch ook?

Morgen zijn er verkiezingen in Turkije. Dit zijn redelijk controversiële verkiezingen om een boel redenen. De belangrijkste daarvan is het feit dat de AKP afstevent op een flinke overwinning. De AKP is een islamitische partij en dat ligt wat ongemakkelijk in Turkije. Ik heb al gereageerd op Sargasso. Nu hier wat uitgebreider.

In de afgelopen weken heeft Ben Hammersley voor de BBC verslag gedaan van de situatie in Turkije in zijn “Turkish Journey”1. Met een minimale bemanning en uitrusting liet Hammersley een knap staaltje van digitaal multi-channel journalistiek (motivatie) zien. Hij reisde de vier hoeken van Turkije af om de verschillende perspectieven op de verkiezingen te belichten.

Zijn verslag over Turkije is goed maar zijn berichten van achter de schermen zijn ook ontzettend interessant. Boeiend om te zien hoe met drie mensen zoveel verslag kan worden gedaan. Zie op YouTube zijn filmpjes en live segmenten op BBC World. Zijn documentaire wordt maandagochtend nog om 09.30 (CET) uitgezonden op BBC World. Ik heb hem al gemailed met de vraag of hij nog ergens online beschikbaar komt binnenkort.

Demagoguery

Hoor ik net Ebru Umar2 tegenover een genuanceerde Joost Lagendijk op het oog nog even wild en voorspelbaar om zich heen slaan tegen de AKP. Vergelijkbaar met de bekrompen seculier die wordt beschreven in dit artikel van Akyol. Rhetoriek en vergelijkingen dat met de AKP Turkije verandert in een soort Iran zijn grof overtrokken.

Vergelijkbaar met het feit dat in Nederland het CDA de grootste partij is, is het niet ontzettend vreemd dat in Turkije een partij als de AKP de grootste is3. In Akyol’s vervolgstuk laat hij zien dat de moslims van de AKP ver af staan van extremisten en juist een sterke reformatie doormaken onder invloed van globalisering en economische groei. In zijn redenering zijn de rabiate tegenstanders van de AKP juist de starre reactionairen waar niet mee te praten valt.

De Gurbet Vote

Voor het eerst in lange tijd worden de verkiezingen gehouden in de zomer en hebben de Turkse gastarbeiders4 de mogelijkheid om te stemmen5. Het lijkt erop dat dit in het voordeel van de AKP kan werken.Wat zouden nou redenen kunnen zijn voor mensen hier om te stemmen op de AKP?

  • Economische groei: Turkije heeft in de afgelopen jaren meer economische groei dan ooit doorgemaakt. Er is voor het eerst in tijden sprake van economisch optimisme. Het is fijn voor Turken in Nederland als het beter gaat met de achterblijvers, maar een bijkomend effect is dat Turken remigreren omdat ze de sfeer hier niet fijn vinden en voor het eerst in Turkije betere kansen hebben.
  • Toenadering tot Europa: De AKP is de partij die veel van de eisen van Europa heeft ingewilligd en wetswijzigingen heeft doorgevoerd. Deze toenadering tot Europa is niet onvoorwaardelijk. Onder Turken6 leeft het idee heel sterk dat Turkije Europa minder hard nodig heeft dan Europa Turkije en dat Europa (terecht) bang is voor de economische, demografische, militaire en religieuze macht van Turkije. Turkije dat Europa nadert is fijn voor Turken die in Europa wonen.
  • Minder invloed van het leger: De AKP is er veel aan gelegen om de macht van het leger in Turkije te beperken. Dit zou een afschaffing van de dienstplicht voor Turken in het buitenland dichterbij kunnen brengen7. De dienstplicht is geen ramp, maar het is een verkwisting van tijd en geld waar we zonder zouden kunnen.
  • Minder bullshit: Ik heb tot nu toe nog nooit een touw kunnen vastknopen aan de Turkse politiek. Door de opgefokte rhetoriek en onzin die van alle kanten wordt afgevuurd is het lastig te duiden. Bij de AKP heb ik het idee dat er iets minder loze rhetoriek wordt gebezigd.

Het is een beetje de vraag wanneer de stemmen geteld zijn maar morgen wordt een spannende dag en maandag zien we wel met wat voor een Turkije we te maken hebben.

Update: Hammersley mail terug dat ergens in de komende week de documentaire online te bezichtigen zal zijn.

  1. In de Volkskrant van afgelopen zaterdag ook een aardig artikel over de Turkse splagaat.
  2. Ik vond haar vroeger cooler dan nu.
  3. Ik vind het geval in Nederland eigenlijk vreemder. Je zou denken dat Nederlanders losser zijn van de kerk.
  4. gurbetciler
  5. Turkse staatsburgers mogen op Turks grondgebied hun stem uitbrengen. Het schijnt dat er voor mensen die invliegen en dus geen kiezerspas hebben stemlokalen zijn ingericht op de vliegvelden.
  6. Zie bijvoorbeeld de moslimmeisjes bij Hammersley.
  7. Ook al is er op dit moment geen sprake van.

Gent begint te feesten

Immens respect voor het project waarop nu dan eindelijk de storm is losgebarsten van de Gentse Feesten. Hóe veel mooie foto’s1 en wat een gedetailleerd verslag.

Kijkje achter de schermen bij de redaktie op Michel Vuijlsteke’s weblog.

Volgende week misschien even naar Gent rijden om er wat van mee te maken.

  1. Vooral als je doorklikt op de artikelen.

Online en open journalisme

Ben Hammersley —fotograaf, schrijver, journalist, presentator, wat niet eigenlijk?— gaat voor de BBC de aankomende verkiezingen in Turkije verslaan (Frank schrijft er ook over).

Hij doet dit live voor BBC World maar hij deelt meteen een groot deel van zijn bevindingen op de site van de BBC en behind the scenes materiaal op zijn eigen blog en op YouTube.

Hoe meer ik erover nadenk, hoe leuker dit werk me lijkt. De combinatie van intelligent kunnen schrijven en om kunnen gaan met digitale media en computers is geloof ik zeldzaam genoeg.

Nu kan ik vast ergens naar een school voor journalistiek waar niet in te komen valt om mezelf te laten indoctrineren met belegen oude media paradigma’s waarna je je weg mag vinden op redacties vol met (vriendjes)politiek.

Nee dank je, ik ga volgende keer op reis wel wat oefenen met videobloggen.

De Volkskrant toch maar opzeggen

De foto hiernaast is genomen op het evenement Mediawijsheid (mijn verslag) waar de dagvoorzitter Pieter Hilhorst vroeg wie van de aanwezigen zijn nieuws enkel via internet tot zich nam. Ik was een van de weinigen en hoongelach uit de zaal viel mij ten deel. Hoe kon ik toch ooit verwachten goed geïnformeerd te worden door het (grote boze) internet ?

Dit incident is veelzeggend over de aanwezigen. Een grote groep mensen die zo onbekend is met het internet dat ze zich niet kunnen voorstellen dat mensen daar de voorkeur aan geven boven de traditionele media. Een schrijnend gebrek aan mediawijsheid.
Hilhorst zelf had er natuurlijk alle belang bij om deze gedachtengang in stand te houden. Hij is zelf columnist en het business model Hilhorst is erbij gebaat dat het goed gaat met kranten en de papiercultus.

Sindsdien heb ik weer een krant uitgeprobeerd, maar erg bevallen doet het niet. Ik had mijn abonnement op de Volkskrant al teruggeschroefd van langweekend naar alleen zaterdag en de rest online1 maar ik denk dat ik hem helemaal ga opzeggen.

De tijd/kwaliteit-afweging bij kranten is niet meer wat het geweest is.

Vroeger was er niks anders dan jouw krant2 en misschien nog één televisiekanaal. In dat ecosysteem is het vanzelfsprekend om een krant te lezen. Die vanzelfsprekendheid is er nog steeds, niet omdat de realiteit dat vraagt maar omdat mensen slecht reageren op veranderingen.

Het media-aanbod is ontzettend gegroeid zowel lokaal als globaal. De kans dat je iets uit een krant leest is gering. Het aanbod van kwalitatieve gratis publicaties is zo groot3 dat er sites ontstaan met als enige doel om hier een filtering in aan te brengen.

Daarnaast is de kans dat een artikel in een krant kwalitatief goed is ook niet al te groot. Als expert lees ik de berichtgeving over internet en nieuwe media in de kranten en deze is over het algemeen buitengewoon achterhaald en tenenkrommend slecht van kwaliteit. Moet je je voorstellen hoe slecht die artikelen zijn over onderwerpen waar ik geen expert in ben.

Ter illustratie dit bericht van Francisco van Jole over een fout in een artikel in de Volkskrant. Natuurlijk goed dat hij het toegeeft en zo’n fout kan er makkelijk insluipen4 maar er lopen nu wel slecht geïnformeerde weinig kritische volkstammen rond die denken dat Steve Jobs Twittert.
Hoe zou je met die mensen in discussie moeten: ‘Het staat in de Volkskrant5 dus het is waar.’

(Kranten)artikelen die geschreven worden als dialoog en waar mensen op kunnen reageren bieden een goede uitweg uit dit soort problemen. Het samen vinden van kennis en waarheid heeft wel wat. Mijn stukjes worden er beter op als ik me niet opstel als authoriteit maar de bijdragen van anderen verwelkom.
Dat dit grote problemen op het gebied van vertrouwen en authoriteit met zich meebrengt klopt, maar daar zijn oplossingen voor.

Nou is de vraag natuurlijk of ik als ik gevraagd mocht worden om tegen een aardig honorarium af en toe iets willekeurigs in een krant te schrijven, dat zou kunnen weigeren? Waarschijnlijk niet. Het is niet al te moeilijk6 werk wat vast redelijk betaalt en het gepeupel is prima nog wat langer te misleiden.

Daarom is het in het algemeen belang dat kranten doodgaan7 zodat iedereen gedwongen wordt om nieuwe en betere manieren van het beschrijven van de werkelijkheid te creëren.

  1. Dus ja, ik betaal voor deze kapotte interface.
  2. Welke krant je las werd vrij nauwkeurig bepaald door de ouders die je had.
  3. Gesteld dat je een brede interesse hebt en Engels kunt lezen.
  4. Ik weet ook hoe stukjes geschreven worden.
  5. Een zogenaamde kwaliteitskrant.
  6. Sla maar een willekeurige krant open.
  7. Google doet al zijn best.

PC Magazine over OpenID

Ik lees bijna geen print media, maar de meeste mensen boven de 30 doen dat wel en laten zich in hun beslissingen ook daardoor leiden. Daar moeten we rekening mee houden.

Ik kreeg een week of wat geleden een mailtje van een journalist van PC Magazine die een stukje wilde schrijven over OpenID en bij mij kwam naar aanleiding van mijn stukje bij Frankwatching.

Na een korte e-mailwisseling bleek dat deze persoon bijzonder in de war was en er redelijk op gebrand was om een ‘kritisch’ stukje1 te schrijven over OpenID.

Ik heb geprobeerd de twijfels van deze man weg te nemen en alles wat er niet klopte te ontkrachten maar ik ben er niet zeker van of dit wel gelukt is. Mijn vraag is nu dus: Heeft iemand zo’n stukje al gelezen in PC Mag of vergelijkbare publicaties2?

Mocht zo’n stukje namelijk verschenen zijn en misleidend zijn, dan zou ik het als mijn taak zien om zo’n stukje te ontkrachten puur als dienst in het algemeen belang.

  1. Liever: het zaaien van angst door middel van negativiteit en drogredeneringen.
  2. Ik ga van de week wel in de kiosk kijken.