A World That Donates As One

Barack’s visit to Europe again makes clear how important it is to people over here who exactly is the POTUS. A lot of people in Europe are interested and invested in American politics and for good reason if you see the effect the American’s actions can have on the rest of the world.

Polls show that Europeans overwhelmingly support Barack Obama and would like to see him in office as opposed to McCain. This makes it extra annoying that our power to influence the process is severely limited. American elections are in a large part dominated by money and the raising of it. Unfortunately non-Americans are excluded from making donations. Something about foreigners not being allowed to elect the American President.

This is of course stupid. The people electing the president are still the Americans. Seeing as campaign financing has been regarded as a form of free speech, don’t people from outside the USA have the right to speak their minds on this matter? I’m sure that if Trichet would look under the sofa in his office, he could find a spare €50’000’0001 —per the wishes of the European electorate— to give Obama’s campaign that extra push.

  1. Giving $50M would be even easier if you see the current exchange rates.

Een perfectere samenleving

Voor Mark en eigenlijk voor iedereen: de toespraak die Obama vorige week hield over ras. De voorganger van zijn zwarte kerk had een paar politiek-incorrecte uitspraken gedaan die uiteraard uit den treure herhaald werden op de Amerikaanse news networks.

Obama liet zich niet kennen en deed niet aan reactieve damage control. Hij schreef in twee dagen een speech om naar aanleiding van die gewraakte uitspraken het grotere en belangrijkere probleem van ras aan de orde te stellen dat boven Amerika maar vooral boven deze verkiezingscampagne hangt.

Geniale speech en toepasbaar op meer situaties, zoals bijvoorbeeld de verhouding met moslims of de xenofobie-situatie in Nederland.

Obama wordt vaak bekritiseerd op zijn visionaire toespraken omdat hij niet praat over concreet beleid maar over richting. Alsof het een kwestie van smaak zou zijn. Nu lijkt het mij dat het de taak van een leider is om de richting aan te geven, laat de bureaucraten de details maar uitwerken.

Het is denk ik nog erger. Obama praat hier —en eigenlijk de hele tijd— over echte grote problemen die hij ziet en die hij wil oplossen. Hillary heeft het niet over grote thema’s en echte problemen omdat ze te laf is om ze eenmaal benoemd echt aan te pakken. Ze zit teveel in de gevestigde belangen om wat voor verandering dan ook te kunnen bewerkstellen.

Één voorbeeld hiervan is dat Bill Clinton in 1999 de Glass-Steagall wet ophief en daarmee direct verantwoordelijk is voor de huidige hypotheekcrisis in Amerika. Hillary profiteert nog steeds van donaties van die lobbyisten van toen, en gevraagd om commentaar over regulatie van de aandelenmarkten, geeft ze nietszeggende antwoorden.