Voor Mark en eigenlijk voor iedereen: de toespraak die Obama vorige week hield over ras. De voorganger van zijn zwarte kerk had een paar politiek-incorrecte uitspraken gedaan die uiteraard uit den treure herhaald werden op de Amerikaanse news networks.
Obama liet zich niet kennen en deed niet aan reactieve damage control. Hij schreef in twee dagen een speech om naar aanleiding van die gewraakte uitspraken het grotere en belangrijkere probleem van ras aan de orde te stellen dat boven Amerika maar vooral boven deze verkiezingscampagne hangt.
Geniale speech en toepasbaar op meer situaties, zoals bijvoorbeeld de verhouding met moslims of de xenofobie-situatie in Nederland.
Obama wordt vaak bekritiseerd op zijn visionaire toespraken omdat hij niet praat over concreet beleid maar over richting. Alsof het een kwestie van smaak zou zijn. Nu lijkt het mij dat het de taak van een leider is om de richting aan te geven, laat de bureaucraten de details maar uitwerken.
Het is denk ik nog erger. Obama praat hier —en eigenlijk de hele tijd— over echte grote problemen die hij ziet en die hij wil oplossen. Hillary heeft het niet over grote thema’s en echte problemen omdat ze te laf is om ze eenmaal benoemd echt aan te pakken. Ze zit teveel in de gevestigde belangen om wat voor verandering dan ook te kunnen bewerkstellen.
Één voorbeeld hiervan is dat Bill Clinton in 1999 de Glass-Steagall wet ophief en daarmee direct verantwoordelijk is voor de huidige hypotheekcrisis in Amerika. Hillary profiteert nog steeds van donaties van die lobbyisten van toen, en gevraagd om commentaar over regulatie van de aandelenmarkten, geeft ze nietszeggende antwoorden.
